این غار در تقریبا 65 کیلومتری قائمشهر در جاده فیروزکوه در سه راهی دوآب به سمت چپ جاده یعنی به سمت سمنان و شهمیرزاد (جاده خطیر کوه)واقع است .
تاریخچه غار :
این غار آخرین پناهگاه اسپهبد خورشید دوم آخرین بازمانده دودمان باوندیان در فاصله سالهای ۲۵ تا ۱۴۴ هجری قمری میباشد که در زمان او مهاجمان عرب ، طبرستان ( مازندران ) را مورد حمله قرار دادند و ناگریز شد زنان و فرزندان خویش و اموال و غنایمی که از ابو مسلم خراسانی و سنباد نیشابوری گردآورده بود را در غار مورد بحث پناه دهد .
تفضیل قضایا چنان است که ابومسلم خراسانی و سنباد نیشابوری دو دلاور مرد ایرانی بودند که ابومسلم در نبرد با سرداران عرب کشته شد و سنباد به خونخواهی ابومسلم برخواست و برای حفظ خزاین و اموال خود و غنایم ابومسلم آنها را نزد اسپهبد خورشید فرستاد . او خود در نبرد با اعراب در ری شکست خورد و بدست یک ایرانی خائن کشته شد .
خبر کشته شدن سنباد و گردآوری آنهمه خزائن به گوش منصور خلیفه عباسی رسید . اسپهبد خورشید برای حفظ عایله و اموال خود آنها را به این غار یا دژ فرستاد و فرمان داد تا مایحتاج ده سال آنها را در قلعه ذخیره کنند . و خود از راه لاریجان به دیلمان رفت تا سپاهی برای مقابله با مهاجمان فراهم آورد این اقامت و پایداری در برابر مهاجمان عرب که در پای قلعه خانه ساخته بودند و قلعه را محاصره کرده بودند به مدت دو سال و هفت ماه ادامه یافت تا سرانجام بیماری وبا در قلعه شایعه شد و چهارصد تن را هلاک کرد و بازماندگان امان طبیدند . سرانجام قلعه گشوده شد و زنان و فرزندان اسپهبد خورشید را به همراه غنایمی که ظرف هفت شبانه روز از داخل قلعه به بیرون حمل می شد ، به سوی بغداد حرکت دادند . چون خلیفه اقدام به ازدواج با زنان و دختران خورشید برای خود و فرزندانش نمود و این خبر به اسپهبد رسید ، وی ننگ و خواری را پذیرا نشد و با خوردن زهری که همراه داشت خود را در سال ۱۴۴ ه.ق. هلاک ساخت .
ماخذ : قلاع باستانی مازندران تالیف سامان سورتیجی 