من «توپ قلقلی شما نیستم» كه «بزنید زمین هوا برم» و «ندانید كه تا كجا می‌روم» من فرزند شما هستم. من فرزند شما هستم، نه اسباب‌بازی دوران بزرگسالی‌تان پدر!
من فرزند شما هستم، همان‌كه دلبندم می‌خوانید. همان‌كه گریه‌هایم را در لحظه تولد با لبخند و شیرینی و «مبارك باشد» جواب دادید.
همان كه با گریه‌های روزهای دیگرم لبخند یادتان رفت، سراسیمه مرا در آغوش كشیدید و آنقدر به پشتم با كف دست كوبیدید كه بیداری را فراموش كردم.
من فرزند شما هستم نه وسیله تفریح و خنده بازارتان. شاید آن نفری كه در كادر نیست و دوربینش را زودتر به كار انداخته مرا بهتر می‌شناسد! و بهتر می‌داند مرا نباید به آسمان پرتاب كنی.
پدرم! من كبوتر جَلد شما نیستم و اینجا پشت‌بام خانه‌ات نیست كه پروازم را به تماشا بایستی و از این كه آسمان را در آغوش می‌كشم لذت ببری.
پدرم تو با نیت شاد كردنم و شاد شدنت مرا به بالا می‌‌اندازی و من ندانسته‌تر از تو به شوق می‌خندم و كسی نادانسته‌تر از ما این لحظه را با دوربینش ثبت می‌كند. غافل از این‌كه همه ما در یك كادر درست‌بین به ثبت رسیده‌ایم.
پدرم اگر یك لحظه حواست پرت می‌شد؟ اگر یك لحظه از در بغل كشیدنم غافل یا ناتوان می‌شدی! اگر یك لحظه من اشتباه می‌كردم، اگر یك لحظه...
بگذریم پدر. فقط بدان من توپ قلقلی تو نیستم كه «هوا برم» و.... 
منبع: جام جم
ای کسانی که پدر یا مادر شدهاید، لطفاً بچه را اینقدر نندازید بالا
گناه داره این طفل معصوم
خوبه یکی بیاد خود شما رو اینقدر بندازه بالا؟! 
