وقوع جمعهی سیاه و كشتار بیرحمانهی مردم در میدان ژاله (شهدا)
فردا هفدهم شهریور ماه است و مصادف با وقوع جمعهی سیاه و كشتار بیرحمانهی مردم در میدان ژاله (شهدا) در تهران در سال 1357.
این حادثه نقطهی عطفی جهت افزایش خشم و اعتراض عمومی مردم و رسوایی بیش از پیش رژیم گردید و در تاریخ ننگین ستمشاهی بهعنوان جمعهی سیاه و جمعهی خونین برای همیشه باقی ماند.
17 شهریور مكرر عاشورا و میدان شهدا مكرر كربلا و شهدای 17شهریور مكرر شهدای كربلا و مخالفان ملتها مكرر یزید و وابستگان او هستند. امام خمینی (ره)
با گسترش دامنهی انقلاب و تظاهرات مردمی در شهرهای مختلف دولت جمشید آموزگار مجبور به استعفا شد و محمدرضا شاه، جعفر شریفامامی را که از سران فراماسونری و 15 سال رئیس مجلس سنا بود به قصد كنترل اوضاع، مأمور تشكیل كابینهی جدید كرد.
رژیم شاه با این تغییر و تحول و اعلام سیاست آشتی ملی و احترام به روحانیت، سعی داشت اوضاع را كنترل كرده و از خشم و نفرت عمومی بكاهد؛ اما، هوشیاری حضرت امام خمینی (ره) باعث شد كه ایشان طی پیامی خطاب به ملت ایران نقشهی رژیم را رسوا و مردم انقلابی را بیش از پیش آگاه و خروشان نمایند.
به این ترتیب در 13 شهریور 1357 كه مصادف با روز عید فطر بود راهپیمایی تاریخی و عظیمی برپا شد. این تظاهرات در روز 16 شهریورماه بار دیگر تكرار شد و در بین مردم اعلام شد كه صبح روز بعد، یعنی 17 شهریورماه در میدان و خیابان ژاله (شهدا) تجمع صورت خواهد گرفت.
در اولین ساعات جمعه 17 شهریورماه، رژیم شاه توسط ارتشبد غلامعلی اویسی فرماندار نظامی تهران اعلام حكومت نظامی كرد؛ اما مردم در میدان ژاله (شهدای كنونی) تجمع كردند و ناگهان با دیدن تانكها و زرهپوشهای نظامی و مأموران مسلسل به دست حكومت نظامی غافلگیر شدند.
مأموران مسلح پس از چند بار اخطار از زمین و هوا جمعیت را ناجوانمردانه هدف رگبار قرار دادند و مردم بیگناه را به خاك و خون كشیدند. عدهی زیادی از مردم در این روز توسط دژخیمان رژیم به شهادت رسیدند، اما این حادثه نقطهی عطفی جهت افزایش خشم و اعتراض عمومی مردم و رسوایی بیش از پیش رژیم گردید و در تاریخ ننگین ستمشاهی بهعنوان جمعهی سیاه و جمعهی خونین برای همیشه باقی ماند.