شعرخوانی عباس احمدی
به مظلومیت مسلمانان میانمار
باز افطارِ گریه در رمضان
جزو اعمال واجبم شده است
لب به چیزی نمی‌زنم جز اشک
خون دل، قوت غالبم شده است
رؤیت گونه‌ای فرورفته
سهم چشمان ما از استهلال
نمی‌افتد نوای استرجاع
ازلبم «بالغدوّ و الاصال»
میوه‌ی استوایی صهیون
مثل زهر است تلخ و بدمزه است
شمر نام قدیمی تین سین
آراکان نام دیگر غزه است
رو به باران موسمی باز است
چشم معصوم کودکی مرده
چند بودای چند صد متری
داخل غار خوابشان برده
طبق معمول سرد و خاموشند
موج‌های مبلّغ پوچی
باز مات نمایش نوبل است
بانوی صلح، آنگ سان سوچی
گرجه سست است لانه‌اش، مگذار
در دلت عنکبوت خانه کند
خاور دور را به تار بلا
بدل از خاور میانه کند
در میانمار یا منامه هلا!
محو بازی نمی‌شویم امروز
عاشقیم و حسابمان پاک است
پاکسازی نمی‌شویم امروز
راه تا شرق عاشقی باز است
سمت پیوند ترمه و ارسی
به خدا مستمان نخواهد کرد
بوی شوم شراب اندلسی
زود باشد سپاه ابرهه نیز
بچشد طعم سیلی سجّیل
هان بگویید با بنی‌هاشم
که قریب است برق «عام‌الفیل»
آسیاب سقوط خفاشان
چند وقتی ست نوبتی شده است
دشمن از ما به وحشت افتاده
قلب‌مان بمب ساعتی شده است
می‌شویم ای روهینگیا، آوار
بر سرِ شرک مثل سونامی
با تو حَلوای کفر را بخوریم
ای مسلمان چشم‌بادامی
منبع: دفتر حفظ آثار آیت الله خامنه‌ای 