سلام بر نیکادل عزیز
گفتی کاریکاتور یاد رئیسمون افتادم ...
رئیس ما و دوستش خیلی شبیه هم هستند ...
چند روز پیش رفته بودم یه مطلبی بدهم بهشان نظرم به کاریکاتور روی میز جلب شد ... همین جوری مات و مبهوت داشتم نگاه می کردم ... فکر کردم کاریکاتور دوستشونه ... بعد یه مرتبه گفتند: شبیه خودم هست؟
تازه فهمیدم کاریکاتور خودشونه ... هه هه ... فقط یه لبخندی زدم ... آخه بیشتر شبیه بازیکنان کارتون فوتبالیست ها بود ... هه هه
من خیلی دوست دارم یک نفر کاریکاتورم را بکشه البته تا زمانی که خودم را ندیده ... هه هه
مسلمه که کاریکاتوریست ها به بینی افراد رحم نمی کنند ... هه هه
اگر مثلا این بروبچز شیطون فامیل بکشند ... معلومه که ناراحت می شم اما اگر یه کاریکاتوریست زبردست بکشه احتمالا نگهش می دارم اما مطمئن نیستم قاب بگیرم به اتاقم بزنم.
اعتقاد من این هست که کاریکاتور باید یه مفهوم را بیان کنه ...
کاریکاتور یه چهره خاص فقط برای اون شخص و اطرافیانش اهمیت داره اما امروز می بینیم که در حوزه ی سیاست و مطبوعات سیاسی کاریکاتور تاثیرگذارتر از هر مقاله ای عمل می کنه ...
بنابراین یه ابزار خیلی توانمند هست ... و اگر به شکل سمبولیک به کار برده بشه به نظر من افراد را با یک نگاه می تونه منقلب کنه ...
شکل سمبولیک را به این خاطر می گم که معمولا نصیحت و خرده گیری مستقیم نتیجه ی قابل توجهی نداره ...
