تبیان، دستیار زندگی

1.چه شعارهای تبلیغاتی می دادید؟

2.چه کارهای تبلیغاتی انجام میدادید؟

3.چه کارهایی رو واقعاً دلتون می خواست انجام بدید که به خاطرش کاندیدا شده بودید؟

4.حداکثر تا چه سقفی برای انتخاب شدنتون هزینه می کردید؟

5.بیشترین دلیلی که دوست داشتید زیر بار این مسئولیت برید چه تصوری از آیندۀ نماینده شدن بود؟

من خوب پول که ندارم ولی اگر پول داشتم
تبلیغات ها م رو می زدم اول دفتر های 40-60-80 برگی و میدادم به بچه های خانواده های کم در آمد که حداقل این کاغذهای به درد یکی بخوره و پدرش یه دونه دفتر کمتر بخره
پاک کن توزیع می کردم و مداد و مداد تراش
چون می دونم بچه ها کلی اینارو گم می کنن و می مونن که حالا باید چه کار کنن

من اگر نماینده می شدم
برای این بود که بتونم یک مجتمع خوابگاهی تاسیس کنم که هر دانشجو به صرف دانشجو بودنش ( از هر دانشگاهی) مکان خواب و مطالعه و تحقیق و غذای دانشگاهی برای شام و ناهار و صبحانه داشته باشه
که حواسش جمع درسش باشه
نه این که غصۀ خوابگاه بخوره

الان کار دارم می رم بعداً میام بقیۀ اهدافم رو می نویسم
:)

دومین کاری که می کردم این بود که یک مجتمع کارگاهی بزرگ برای همۀ رشته ها درست می کردم که از ترم دوم به بعد که کم کم دارن متوجه می شن چه درسهایی رو باید بخونن برن اونجا به صورت شیفتی یاد بگیرن و تجربه کنن
و مدرک مهارتی بگیرند که براشون ساعات کلاس عملی سابقۀ کار محسوب شه
حتی دبیری ها براشون کلاسهایی می گذاشتم که توش مجبور باشن به بی سوادها درس بدن و درس دادن رو یاد بگیرن
فنی ها مرکز تعمیر شهر رو به این کارگاه ها با تخفیف انتقال می دادم که زیر نظر یه استاد کار مجرب تعمیر کنن و یاد بگیرن
طرح بریزن و ...........

سومین کاری که می کردم این بود که :
وقتی تو برگه ها و فرم هادانشجو ها می نویسند شغل دانشجو باید مثل یک آدم شاغل دفترچۀ تامین اجتماعی اجباری مثل یک کارمند داشته باشه
نه یه بیمۀ فرمالیته
رو این مورد تاکید می کردم برای همۀ دانشجو ها چون بالاخره از هر دانشگاهی وقتی یکی لیسانس می گیره اسمش می شه لیسانس اون رشته
پس تو امکانات نباید بینشون فرق گذاشت بالاخره به هر طریقی این دانشجو اعلام کرده که دوست داره این رشته رو بخونه

چهارمین کاری که می کردم باز برای دانشجو ها یک مبلغ ماهانه ای مثل یارانه ها تعیین می کردم که به صرف دانشجو بودنشون این مبلغ به حسابشون واریز شه تا کلی از فساد کاسته بشه

البته این قانون حقوق ماهیانه رو برای تمام محصلین و دانشجویان تصویب می کردم چون داشن آموز و دانشجو به صرف محصل بودنش باید فکر و ذکرش فقط و فقط پیش درس و مشقش باشه

پنجمین کارم :
برای محصلین کارت های رایگان حمل و نقل شهری در خواست می کردم ، من به عینه دیدم که خیلی ها تو این مورد مشکل دارند اصلاً وجود همچین کارتی اولاً باعث می شه که دانشجو یا محصل وسوسه نشه از کارت اتوبوس کش بره ( یعنی دنبال راه هایی برای قال گذاشتن مامور اتوبوس و نزدن کارت نگرده) ثانیاً وقتی قشر دانشجو دائم داره از کارتش استفاده می کنه بقیه اقشار شهر خودشون رو ملزم می کنن که از قانون زدن کارت تبعیت کنند
خدای ناکرده من نمی خوام بگم که ملت نمی خوان این کار رو بکنن یا تهمتی به کسی نمی بندم
ولی خوب وقتی فردی پول رو لازم داره برای یه چیز واجبتر بعضی وقت ها شیطون وسوسه اش می کنه که از بعضی چیزها استفادۀ نادرست بکنه

ششمین کار :
من مسئولین دانشگاه ها و آموزش و پرورش رو ملزم می کردم به صرف تاسیس هر مدرسه یا هر دانشکده مثل صندلی و وایت برد اول به تعداد 20% از دانشجویان کتب درسی مرجع رو تو کتابخانه تجهیز کنند ، که دانشجو ها تو نمایشگاه بین المللی کتاب دنبال کتب درسیشون نرن برن ببینن دیگه چه کتابی لازم دارن
و این که همۀ دانشگاه ها عضو بلاقید نشریات و مقالات بین المللی و ISI می شدند ، یعنی چی که دانشجو باید کلی با سایت های فیلتر شده مواجه بشه و تازه وقتی هم می خواد استفاده کنه از یک مقالۀ ضروری پولش رو نداشته باشه
ولی تا دلش می خواد اطلاعات غیر ضروری مفت در اختیارش قرار می گیره
حیف نیست وقتی بودجه هست دانشجو به خاطر فقط پول نتونه به یه مقالۀ خوب دسترسی پیدا کنه؟

هفتمین کار :
مجلس رو موظف می کردم ( با اصرار و تمنا) سه تک واحد درسی اجباری قانون تجارت ، قانون مدنی و کمک های اولیه رو برای دانشجویان در رئوس مطالب درسیشون قرار بده
که وقتی وارد بازار کار می شن کمتر سرشون کلاه بره وقتی ازدواج می کنن با چشم باز انتخاب کنن و وقتی یک حالت اورژانسی تو خونه براشون پیش می آد کمتر تلفات داشته باشیم .