تبیان، دستیار زندگی

با یاد دوست 

از کلیه ی دوستان عزیزی که دستی در هنر دارند و فعالیت هنری خاصی انجام می دهند دعوت می شود که در این مبحث به معرفی خود و هنرشان بپردازند.  

برای ما توضیح بدهید که چی شد به این راه کشیده شدید و هنر در هر نوع آن، چه تاثیری در زندگی شما داشته است؟!

در صورت امکان اطلاعات اولیه ای در خصوص رشته ی هنری خود ثبت کنید.

سلام آقا دانیال

نقاشی بسیار زیبایی بود ... احسنت!

مشتاقانه منتظر دیدن آثار دیگرتان هم هستیم ...

در مورد راپید و کاربرد آن هم برای ما بیشتر توضیح بدهید ممنون می شم.

الهی عاقبت بخیر شید  

چقدر زیبا و جالب !

به نظر می رسد طراحی با راپید کار مشکلی باشد و نیازمند مهارت خاص خودش هست ...

کاربرد قلم آهنی هم مشابه راپید هست یا تفاوت هایی با هم دارند؟

ممنون می شم در مورد ابزار و تکنیک های دیگری هم که در طراحی و نقاشی به کار می برید توضیح بدهید ...

سلام به هنر دوستان تبیان البته من واقعا هیچ وقت نتونستم به خودم بگم هنر مند چون هنر واقعا مقدسه و طهارتی می خواد که حس می کنم تو زمین نمیشه ادعای هنرمندی کرد چون اگه آلوده هم نباشی حتما می شی . خوب منم اومدم تا فقط کارهامو نشون بدم البته کارهایی رو که تو کاغذ کشیدم رو فعلا نمی تونم قرار بدم اما من به صورت بهتره بگم غریزی نقاشی چهره رو یاد گرفتم عکس نویسنده ها بازیگرا و عکسای روزنامه ها رو از بچگی می کشیدم و تا چند سال پیش یک آن دیدم چیزی که کشیدم خیلی شبیه شده به عکس و اون موقع گفتم آره فکر می کنم دیگه بتونم نقاش خوبی باشم . با رنگ روغن یه بار کار کردم ، چند سال پیش بود ، می تونستم برم بوم بخرم اما خودم دلم نیومد برم بوم بخرم و اونو خرابش کنم و روش نقاشی بکشم البته اگه اسمشو بشه گذاشت نقاشی . یه بوم ساختم البته با راهنمایی یکی از آشنایان که نقاش خوبی هستند و ابتدا در سنین کودکی پیش ایشون نقاشی رو یاد گرفتم البته خیلی به صورت ابتدایی و هنوز هم اون نقاشی اولی رو که کشیدم رو بلدم بکشم و خیلی دوستش دارم با اینکه هیچ جایی دیگه نکشیدمش و فقط خاطره ای شد و رفت به همراه همه ی چیزهای دوران کودکیم . بوم رو ساختم چه بومی واقعا جاش بود که یه پس گردنی از یه استاد اونجا بخورم تا ادم بشم و دیگه نرم سراغ هنر نقاشی ، خلاصه شروع کردم به ریختن رنگ و بالاخره کشیدن اسمان به سبک استاد لذت نقاشی شبکه چهار که اسمشون رو متاسفانه نمی دونستم و نمی دونم . جالب بود چون تمام نقاشی داشت ازش رنگ می ریخت و خودمم اعصابم خورد شد و تا چند وقتی این نقاشی سوژه شده بود و من دیگه سراغ رنگ روغن که نرفتم. رنگ روغن رو البته دوست دارم ولی خیلی راحت می گم نمی تونم باهاش بکشم و باید فنشو بلد باشی . اما تنها چیزی که تو دست من التماس می کنه می گه منو تکون بده مداد و خودکاره که هم تو نویسندگی و هم تو نقاشی بهم قدرت میده ، البته مداد خاصی هم استفاده نکردم تا حالا و در کل بگم من تا حالا از ابزار تا این چند روز پیش استفاده نکرده بودم . دوست عزیزمون گفت راپید ، شاید خنده دار باشه ولی من اصلا نمی دونستم راپید چیه ولی وقتی دیدم جلوی دستم بوده و ازش استفاده نمی کردم واقعا دیگه خندم گرفت ولی واقعا ابزار چه قدر کار آدم رو ساده می کنه واقعا راپید عالیه و من اون رو یه ابزار خیلی خوب می دونم برای کاریکاتور . همیشه دغدغه ی من این بود که چرا خودکار خطوط رو نمی تونه تو کاریکاتور از هم تفکیک کنه ولی حالا این کار رو به راحتی میشه با راپید انجام داد و باید بگم که در کاریکاتور به نظر من جزئیات زیاد مهم نیستند و راپید هم به نظرم وسیله ای هست که به جزئیات نمیشه باهاش پرداخت . ا ما مداد بهترین ابزاره از نظر من . اما من یک روز نشسته بودم پای رایانه و داشتم به یک موسیقی زیبا گوش می کردم صفحه ی نقاشی رو باز کردم نرم افزار پینت و شروع کردم به کشیدن با موس . وقتی بعد از دقایقی به کار نگاه نکردم ( من معمولا در نقاشی هایم سیاهی می بینم یا به گذشته میرم یا به آینده یا چیزایی رو می بینم که به واقعیت مربوط نباشه و در کل یه حالت خواب بهم دست میده البته با چشمان باز و اطرافم رو اصلا نمی بینم ) برام عجیب بود آخه اصلا باورم نمی شد میشه با موس هم نقاشی کشید . فکرش هم نمی کردم ولی من کشیدم و خیلی زیبا بود البته پاکش کردم . این نقاشی رو هم چند روز پیش کشیدم و تمام کار در پینت انجام شده و البته یه ایده ی دیگه ای هم دارم که شاید بعدا اون رو انجام دهم و قرار بدم . اما در مورد نویسندگی ، نوشته های زیادی دارم که البته هنوز در جایی قرار ندادمشون ، خیلی دوست دارم نوشته هام انسانها رو جادو کنند شاید خیلی بد باشه ولی من هم از سو می گم و هم از نظر خوبی . خیلی دوست دارم تو نوشته هام یه تاریکی رو به همه نشون بدم و این تاریکی رو ادامه بدم در جایی روشنش کنم و دوباره خاموشی . خیلی دوست دارم سبک خاصی داشته باشم و دارم تلاشم رو می کنم تا یه سبک رویا دنیایی رو تحویل جهان بدم شاید خنده دار باشه ولی دارم می نویسم اما فقط داستانهای کوتاه و هیچ وقت نتونستم داستانی بلند رو مدیریت کنم و این کار واقعا سخته و یه کم هم ممکنه اسیر بشی و ترجیح می دم شخصیت نسازم با اینکه تو ذهنم و تو مغزم دنیایی وجود داره که می تونه تبدیل شه به یک نوشته اما هر بار اومدم بنویسم نتونستم ولی باید بنویسم چون این وظیفه ی من که بنویسم از دنیایی که تو رویا ساخته شده و رویاهایی که اون دنیا رو می سازند تمامیشون به دنیا آمدند و زیباست که ما نمی دانیم چیزی را که بهتر می داند که دنیا هیچ وقت به دنیا نمی تواند آید بلکه دنیا به رویا می آید و ما به دنیا به دنیایی که به رویا آمده است . آره رویا جاییست که دنیای ماست و زیباست که دنیا رویای ماست نمی دونم چرا هنوز نفهمیدیم رویا دنیای ماست . فی البداهه بود از جمله ای که مضمون همه ی نوشته هامه . نمی خواستم این قدر زیاد شه ولی نویسندگی رو بیشتر دوست دارم کلمات جادو می کنند ، مانند دو دست از نوشته بیرون می آیند و گردنت را می گیرند و فشار می دهند و کلمات قدرتمند نفس تو را می کشند گاهی سو گاهی بر عکس تاثیر کلمات روی آدم خیلی مهمه . اما نقاشی همانند گردابیست که هر چه عمیق تر باشد تو را بیشتر به خود فرو می برد و تو غرق در آن می شوی و ذهنت شسته می شود . اما فیلم ، فیلم قفسیست که تو را در خود زندانی می کند و تو فریاد می زنی همه دورت جمع می شوند ولی هیچ کس جز کارگردان قادر به دیدن قفس نیست و کارگردان قفس را می بیند و تو را و می خندد و می خندد و خوشحال است که تو را نیز اسیر کرده است .و تو گریه می کنی و در یک جا ثابت می نشینی و فیلمهای بعدی را می بینی ، آری تو دیگر در انجمادی سخت اسیر شده ای و دیگر کسی به دادت نخواهد رسید . خوب اینم از من و از هنرم بازم خندم می گیره بگم هنرم ، هنر خیلی مقدسه دست منو تو نمیدند مطمئن باش هیچ کس هنرمند نیست جز اونی که خیلی پاکه و اون فکر نکن کسیه که اسمشو گذاشتند خدا و ... اون کسیه که توی زندان دل ما اسیره ، خودشو می زنه به دیواره های قلب بستگی به قلبت داره باید ببینی که جنسش چیه ولی بالاخره قلبت می شکنه مطمئن باشه چه شیشه ای باشه چه فولادی . قربون همه ی بچه های انجمن فرهنگ ( یه خانه ی هنرمندان تشکیل بده خانم مدیر تا همه جمع بشیم همانند هنرمندای فیلم مهران مدیری به گفت و گو بپردازیم ، خیلی خوبه نه ؟ )خوب دیگه بیشتر از این وقتتون رو نمی گیرم .

خدا یارو نگهدار همه ی هنر دوستان باشه

یا حق

سلام

یه سوال داشتم آیا مداحی و قاری قرآن هنر محسوب می شه و اگه هست ادامه جواب رو میدم.

اگه اذان را قبول کنید منم هستم

(تو موذن هام از غلوش خیلی خوشم میاد)

پس خیلی هنرمندید آقا محسن! ممکنه طرز تهیه بوم را به ما هم یاد بدهید؟

من بچه که بودم یه دوره کلاس طراحی و رنگ روغن رفتم ... طراحیم خوب بود اما از رنگ روغن خوشم نیامد ... یعنی راستش حس می کردم ظرافتی که  در کار نقاشی باید وجود داشته خیلی با رنگ روغن میسر نمی شه ... نقاشی با آبرنگ را بیشتر می پسندیدم ... اما ادامه ندادم ...

تنها هنری که پایبندش ماندم گلدوزی با دست هست ... تقریبا 10 ساله بودم که بر طبق طرح های گلدوزی سنتی مجارستان یه رومیزی گلدوزی کردم ...

انشاالله عکس طرح های مجاری را قرار می دهم ...

 اخیرا یه رومیزی دیگه که طبق الگوهای سوزن دوزی رایج در ایران هست را تمام کردم

خلاصه اش اینکه من هنرمند نیستم اما هنرمندان را دوست دارم ... و اصلا نمی دونم چرا خودم را به این تاپیک معرفی کردم

(( نتیجه ی اعتماد به نفس کاذبه دیگه  ))

کلا کاری توی این دنیا بجز نوشتن بلد نیستم ...

و با اینکه سر و کارم فقط با نوشتنه، اما همین نوشتن هست که خستگیم را رفع می کنه ... و هرزچندگاه مدیدی همون گلدوزی غیرحرفه ای با دست

آهان! هدفم از شرکت در بحث پاسخگویی به سوالات دوستان بود ...

البته که مداحی و قرائت قرآن و اذان هم هنر محسوب می شه ...

و اگر از دید هنر به این مقولات نگاه کنیم، بسیار مفید و اثرگذار خواهد بود ...  

خلاصه اش اینکه من هنرمند نیستم اما هنرمندان را دوست دارم ....

از دانیال جان می خوام بیشتر فعال شند به شخصه علاقه مند شدم با ایشون بیشتر آشنا شم و امیدوارم بیشتر با هنر ایشون آشنا شم . کارهایی رو که با کامپیوتر و خودکار و مداد کشیدم رو در حضور بعدیم ثبت می کنم .