تبیان، دستیار زندگی

قرآن در بیان رهبر معظم انقلاب (حضرت ماه)

___________________________________________

سعی کنید در روز مقداری قران تلاوت کنید.

هیچ روزی بر شما نگذرد که مقداری قران –ولو چند آیه- با تدبر تلاوت نکنید.

حضرت ماه در دیدار رئیس جمهور و هیأت وزیران 2/6/1376

___________________________________________

قرآن در متن زندگی

تمسک به قرآن،فقط تلاوت قرآن نیست؛قرآن باید در عمل و زندگی و منش ما و حرکت عمومی امت اسلام تجسم پیدا کند.انس با قرآن،تلاوت قرآن و حفظ قرآن لازم است؛ اما هدف نهایی،تمسک به قرآن است؛آن هم در متن زندگی.

قرآن را همیشه و هر روز بخوانید-ولو کم- باتوجه به معنا بخوانید و در مفاهیم قرآنی تدبر و تفکر کنید.به تفاسیر مختصر،در حد وسع-به قدری که مجال دارید- حتما نگاه کنید.قرآن انسان را بصیر می کند؛نسبت به معارف الهی،انسان را آگاه می کند،از اشتباه کردن انسان جلوگیری می کند و در بسیاری از موارد،راه را به انسان نشان می دهد.

بیانات در دیدار شرکت کنندگان یازدهمین دوره ی مسابقات قرآنی/1381

--

تدبر در قرآن

همین که قرآن را در جیبمان بگذاریم،کافی است؟این که در هنگام سفر،از زیر قرآن رد بشویم،کافی است؟این که ما در جلسه ی تلاوت قرآن شرکت کنیم ،کافی است؟این که حتی قرآن را با صدای خوش تلاوت کنیم ،یا آن تلاوت را شنویم و از آن لذت ببریم،کافی است؟

نه.یک چیز دیگری لازم دارد.آن چیست؟آن تدبر در قرآن است. باید در قرآن ،تدبر کرد.خود قرآن درموارد متعدد از ما می خواهد که ما تدبر کنیم.

بیانات در مراسم اختتامیه مسابقات قرائت قرآن 14/10/1373

--

قلب مستمع تکان می خورد

اگر فهمیدید که چه دارید می خوانید،مستمع شما فهم شما را حس خواهد کرد.نه این که اجمالا بدانیم که این آیه در با مثلا بنی اسرائیل است؛نه، این کافی نیست،باید تفصیلا بدانیم که این آیه ی شریفه به ما دارد چه می گوید.وقتی قرآن را با توجه خواندید،در مستمع نفوذ می کنید؛قلب مستمع شما تکان می خورد.او حس می کند که شما دارید از ته دل می خوانید.این کجا و این که انسان الفاظی را بخواند کجا.پس ترجمه و حفظ هم جزو چیزهای بسیار لازم برای قاری است.

بیانات در پایان مراسم قرائت قرآن- 4/12/1372

قرآن زیر آتش گلوله

انس با قرآن،معرفت عمومی یک کشور را بالا می برد.قرآن، همه چیز ماست؛نور است.این جوانان ما از وقتی که با قران مأنوس شدند،وضعیت خیلی فرق کرد.ما در طول هشت سال جنگ،زیر آتش توپ و تفنگ،جوانانی را در جبهه ها داشتیم که به مجردی که بر زمین می نشستند و اندک فراغتی پیدا می کردند،قرآنشان را باز می کردند و مشغول تلاوت می شدند؛یا مثلا اگر در اتوبوس و یا کامیون نشسته بودند و داشتند می رفتند،قرآنشان را در می آوردند و بنا می کردند به خواندن.این است که ما می گوییم قرآن همه چیز ما بوده است.الان هم به برکت قرآن،کشور رو به پیشرفت است.

بیانات در دیدار عمومی 3/11/1370