تبیان، دستیار زندگی

موسیقی تو اسلام ما،تو دین ما چه جایگاهی داره؟

سلام
خیلی سوال خوبیه، بخصوص توی این زمونه...
من یه چیزهای خیلی ساده و ابتدایی میدونم که با اجازتون مینویسم...
اسلام با موسیقی مخالف نیست؛ هیچ وقت نگفته که موسیقی و شعر کاملا رد؛ بلکه برخلاف این، اسلام موسیقی رو یک هنر و یک نوع استعداد میدونه و از طرفی هم اون رو از لحاظ علمی هم مفید میدونه...
دلیل بر تکریم شاعر و موسیقی همین کافیست که پس از واقعه غدیرخم، در همان جا، پیامبر –صلی الله علیه و آله- به یکی از یاران شاعر خویش که فی البداهه شعری سروده بود اجازه خواندنش رو میده...
از لحاظ علمی هم اگر در تاریخ اسلام کند و کاوی ساده داشته باشیم متوجه میشیم که از همان اوایل بزرگانی در علم ریاضی وفیزیک، که به نوعی از بزرگان مذهب دوره خود نیز بوده اند، در موسیقی دستی داشته اند. (اگه اشتباه نکنم) این روند در قرن چهارم با پسران موسی به شهرت جهانی میرسه و تا قرون نهم یا یازدهم (دقیقا درخاطرم نیست) ادامه پیدا میکنه. از میان سایر بزرگان ریاضی دانی که به موسیقی پرداخته اند از ابن سینا، بوزجانی و بیرونی هم میتوان نام برد (البته بزرگان دیگه ای هم بوده اند که در ریاضی و در پی آن موسیقی دست داشته اند اما نامی دقیقا در خاطرم نیست). این رشد علم در موسیقی مسلمانان آنقدر پیشرفت میکند که بزرگانی از مسلمانان سازهای خاص میسازند و البته رساله هایی درمورد تناسب میان صداها که اگه چطور باشد به دل بیشتر مینشیند، مینویسند و بعد از ایشان بزرگانی چون موتزارت و بتهون با استفاده از همین قوانین به شهرت میرسند، ووو...
گفتنی ها زیاده اما حافظه من کوچیک. همین ها هم شاید برخی جاها قاطی کرده باشم و چیزی رو جابجا گفته باشم اما اصل موضوع همینه که من هم از بعضی سخنان بزرگان که بیشتر از تلویزین پخش میشد شنیدم... درهرصورت اگه کم و کاستی داره ببخشید... انشاالله که سایر عزیزان و فعالان انجمن هم یاری میکنن تا این مبحث جذاب به یه مقصود جذابتر برسه...
بازهم ممنون
یاحق
مجتبی

سلام به همه
وسلامتی برای دوست عزیز، حیات طیبه...
در مورد ایراد اولی که ازم گرفتین کاملا باهاتون موافقم... وقتی مطلب خودم خوندم کلی تعجب کردم! تا حالا سابقه نداشته یه همچین چیزی بنویسم؛ واقعا عجیب بود... ازتون ممنونم که تصحیحش کردین...
البته اینو بگم که من علمی بودن موسیقی از نظر اسلام رو جداگانه خطاب قرار دادم و منظورم از اون روایت دلیلی بر علمی بودنش نبود.
و اما در مورد دوم؛ اینبار کاملا با شما موافق نیستم. بله بزرگی چون بوزجانی رو میشه ریاضی دان مسلمان دانست؛ اما ابن سینا و بیرونی و البته همونطور که گفتم یه سری از اشخاص رو نامشون رو از یاد بردم که اگه مینوشتم بیشتر تعجب میکردین، این ها بزرگان دین بودن. شاید مرجع تقلید نبودن اما در دینشان کم و کاستی نبود و پیروان خاص خود را داشتند (روایتی از یکی از معصومین در مورد موسیقی خیلی وقت پیش شنیده بودم که متاسفانه خوب دریادم نمونده وگرنه دلیلی بود بر مدعام)... در ضمن، موسیقی از لحاظ بررسی موج و صوت مورد نظر علم فیزیک در دوران مسلمانان بود و دانشمندان سعی در ادغام این علم را با روانشناسی اسلامی داشتند؛ و این باعث وجود موسیقی اسلامی عرفانی بود....
این رو هم بگم که من هدف دیگه ای داشتم و لازم دونستم که این مطالب رو بنویسم. اگه عمری بود و زمان و حافظم گذاشتن، از کتاب ویل دورانت مستندات تاریخی بیشتری درباره این موضوع رو میکنم (البته نه به این زودیها)...
در مورد مطلب خودتون؛ خوب بود و خوندنی، اما بنظرتون یه خورده کلی نبود؟!... اگه میشه یه مقداری بازترش کنین و توضیح بیشتری بدین... ممنون
یاحق
مجتبی