تبیان، دستیار زندگی

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمر قندوبخارا را
هاتف
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل مارا
به خال هندویش بخشم سر و دست تن و پا را
هر آنکس چیز می بخشد زمال خویش می بخشد
نه چون حافظ که می بخشد سمر قند و بخارا را
جناب شهریار
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم تمام روح و اعضا را
هر آنکس چیز می بخشد بسان مرد می بخشد
نه چون هاتف که می بخشد سر و دست و تن و پا را
سر و دست و تن وپا را به خاک گور می بخشند
ببین آن ترک شیرازی چه شور افکنده دلها را
به نظر شما معشوقه مشترک این سه شاعر عزیز کی می تونه باشه
این اشعار رو به خاطر شعر بودنشون اینجا نذاشتم اشتباها حذف نشن لطفا!

سلام دوست عزیز...

ممنون از اینکه این ابیات رو قراردادید .واقعا جالبند! به نظر من همانطور که در ادبیات کلاسیک تمام معشوقه ها یک خصوصیت را دارند دلیل بر ان نبوده که انها واقعا عاشق یک شخص مادی خاصی بودند وهیچ کدام هم به ان نرسیده اند!

در این جا هم دقیقا همینطوره معشوقه مشترک هست والبته ممکنه متفاوت باشه ولی کسی هست که وافعا برایشان عزیز هست.

با سلام

من فکر نمی کنم این سه نفر معشوقه ای دنیایی مشترک داشته باشند چون از نظر زمانی خیلی با هم فاصله دارند.

اگه بیشتر فکر کنیم شاید بشه یک جواب قانع کننده برا اون پیدا کنیم

سلام

یه روز تو اتاقمون تو خوابگاه دانشگاه داشتیم با هم اتاقی ها داشتیم مشاعره می كردیم كه یكی از بچه های شیرازی این اشعار رو برامون خوند و منم مثل مكلارن عزیز از تعجب و حیرت گوشام چارتا شد   ولی كلی حال كردم

این اشعار  تو نگاه اول یه كلكل شاعرانه به نظر می یاد ولی ...

سلام

واقعا فکر می کنید این سه شاعر نسبت به شعرهایی که می سرودن قابل قبوله که فقط می خواستند با هماز سر بی کاری کل کل کنند من که فکر نمی کنم یعنی سابقه شعری اونها اینو به ذهن راه نمی ده

سلام

من گفتم تو نگاه اول یه كلكل شاعرانست ولی مطمئنا این شعرها هدف متعالی تری داشتند كه نشون از احساس بالای اون هاست

به نظر من این یه عشق آسمونیه كه سه تا شاعر رو مجاب كرده كه شعر دیگری رو تكمیل كنه اونم با یه همچین فاصله زمانی و ما این قدر زیبا یه روند رو به بالا رو تو این شعرا می بینیم

جداً شعرهای نابی هستند ...

یا حق .....