بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیك یا بقیة الله الاعظم
سلام
به گزارش خبرگزاری فارس، آخرین جلسه درس اخلاق آیت‌الله روح‌الله قرهی كه در مسجد و حوزه علمیه امام مهدی(عج) برگزار شد به فضیلت ماه رجب اختصاص داشت.
* «توبه» بازگشت به مقام طهارت انسانی است
قرهی در ابتدای صحبت خود گفت: ذوالجلال والاكرام، روح بندگانش را از نفخه خود خلق كرد و اعتلای مقام انسانیت در طهارت محض را به او مرحمت كرد. بشر فی ذاته طاهر است، آنچه این طهارت را از بین می‌برد؛ مخالفت با امر ذوالجلال و الاكرام، یعنی گناه است. ذوالجلال و الاكرام آنقدر به بشر اهمیت داده است كه وقتی از این طهارت روحی به گناه سوق پیدا می‌كند و به آنچه غیر اوست مبتلا می‌شود، چیزی را به نام توبه یعنی بازگشت قرار می‌دهد.
وی افزود: امشب جمله بسیار مهمی عرض كنم. معنای توبه نه فقط به معنای بازگشت از گناه است، بلكه عند العرفا و عند الاولیاء، معنای توبه بازگشت به مقام طهارت انسانی است و این هم لطف خدا است. وقتی روحی مبتلا به گناه شد، طبیعی است طهارت خودش را از دست می‌دهد و ذوالجلال و الاكرام به واسطه توبه و ایام خاص با الفاظ خاصی مثل «اَستَغُفرُ اللّه رَبّی وَ اَتوبُ اِلَیه» یا «اَستَغفِرُ الله مِن كُلِّ ذَنبٍ وَ مِن كُلِّ اِثمٍ وَ مِن كُلِّ خَطیئَه» و امثالهم روح مبتلا شده به گناه را مجدّداً به حالت اولیه باز می‌گرداند، صیقل می‌دهد و حالش را عوض می‌كند. او را مجدّد به مقام انسانیت انسان؛ یعنی حالت طهارت برمی‌گرداند؛ چون ذوالجلال و الاكرام بشر را از نفخه روح خودش قرار داد. لذا به او علقه و حبّ دارد.
مدیر حوزه علمیه امام مهدی(عج) در ادامه یادآور شد: درست است در قرآن فرموده است: ما با كسی عقد اخوّت نخوانده‌ایم و كسی فرزند خدا نیست. امّا یك علاقه عجیبی به انسان، اشرف مخلوقات خودش دارد؛ به قدری كه دوری بنده از روح طیب، یعنی دوری بنده از خدا و عند اهل المعنا و عندالعرفا این دوری برای خدا سخت‌تر است. بشر نمی‌فهمد امّا پروردگار عالم وقتی می‌بیند یك بنده‌اش از حال طهارت دور شد، دچار مصیبت گناه شد و راه را هم برای بازگشت نمی‌داند و خودش هم دیگر بهواسطه گناه سعی برای برگشت نمی‌كند، دلش برای بنده‌اش می‌سوزد. چون ذوالجلال و الاكرام علاقه عجیبی به بندگانش دارد؛ برای همین چون بندگان تصمیم به بازگشت نمی‌گیرند، ذوالجلال و الاكرام خود دست به كار می‌شود. ایام مخصوصی را برای بندگانش قرار می‌دهد. شبهای جمعه شب رحمت خدا است. از غروب پنجشنبه همه ملائكه را بسیج می‌كند، مابین زمین و آسمان صدا می‌زند؛ كیست توبهكننده؟ كه امشب همه درهای رحمت ذوالجلال و الاكرام به روی بندگانش باز است. كیست استغفاركننده؟ كه امشب پروردگار عالم درهای رحمتش را به روی همه طالبان غفران باز كرده است. همین گونه تا غروب جمعه به انواع مختلف صدا می‌زند. چرا؟ چون خدا بندگانش را دوست دارد. عشق خدا به بندگانش بیش از عشق بندگان به خدا است.
وی در ادامه بیان داشت: در كتاب احادیث القدسیه شیخ حرّ عاملی (اعلی اللّه مقامه الشّریف) آمده است: موسی‌بن عمران (علی نبیّنا و آله و علیه الصّلوة و السّلام) با ذوالجلال والاكرام مناجات می‌كرد، عرضه داشت: خدایا چه شد كلیم شدم؟ خصوصیاتی فرمود بعد صحبت به حبّ كشیده شد. ذوالجلال والاكرام فرمود: موسی! من عشق و محبتّم به بندگانم بیش از عشق و محبّت بهترین بندگانم به من است. طرف مقابل ما حبّ و عشقش به بندگان بیشتر است. قرار دادن شب جمعه، حبّ محض ذوالجلال والاكرام به بندگان است.
اللهم عجل لولیك الفرج
