تبیان، دستیار زندگی

 سلام

دوست دارم اینجا یه جورایی بشه یه دفتر مجازی پر از شعرای قشنگ

اولیشم خودم می زارم

============================

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد

که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم

هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند

نشد با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر

هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها

عاقبت با قلم شرم نوشتند:نشد!

"فاضل نظری"

سلام دوست دارم اينجا يه جورايي بشه يه دفتر مجازي پر از شعراي قشنگ

اوليشم خودم مي ذارم

=========================================  

به خدا حافظي تلخ تو سوگند نشد

که تو رفتي و دلم ثانيه اي بند نشد

لب تو ميوه ممنوع ولي لبهايم

هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

با چراغي همه جا گشتم وگشتم در شهر

هيچ کس هيچ کس اينجا به تو مانند نشد

خواستند از تو بگويند شبي شاعرها

عاقبت با قلم شرم نوشتند:نشد!

"فاضل نظري"

خيلي خيلي زيبا بود من به شخصه منتظر اشعارزيباي بعدي هستم

من قاطي نکردما ....اينجا يه شعري بود الان نيست

خب الان درست شد

vahidmiladi عزيز سلام بله درست شد چرا شما يه شعر به اين دفتر مجازي اضافه نکرديد؟

رفتي ولي کجا؟ تو به دل جا گرفته‌اي

دل جاي توست گرچه دل از ما گرفته‌اي

اي نخل من که برگ و برت شد ز ديگران

گويي از آب ديده? من پا گرفته‌اي

خارم به دل فرو مکن اي گل به نيشخند

اکنون که روي سينه? من جا گرفته‌اي

بگذار تا ببينمش اکنون که مي رود

اي اشک از چه راه تماشا گرفته‌اي؟

ترسم به عهد خويش نپايي و بشکني

اين دل که از منش به تمنا گرفته‌اي

گفتي صبور باش به هجرانم " اطهري"

آخر تو صبر از دل شيدا گرفته‌اي

"اطهري"

گنجشک از پشت شيشه‌اي کدر ازمن نشاني خوشبختي را سراغ مي‌گيرد.

و من نشاني تنهايي را به گنجشک مي‌دهم.

و او آن را انکار مي‌کند !

من خوشبختي را خود را به پنجره مي‌کوبد و سپس پرواز مي‌کند.

من مات مي‌مانم و از روي مبل روبروي پنجره تکان نمي‌خورم.

به او فکر مي‌کنم و هنوز هم انکار مي‌کنم .

مرا از اين که مي بيني پريشان تر چه مي خواهي؟

از اين آتش به جز يک مشت خاکستر چه مي خواهي؟

من از اوج نگاه تو به زير پايت افتادم

بيا اين اوج ، اين پرواز ، اين هم پر، چه مي خواهي؟

مرا بيخود به باران مي بري با مستي چشمت

بيا اين چشم ها ، اين گونه هاي تر، چه مي خواهي؟

براي ادعاي عشق اگر اين سينه کافي نيست !

بيا ، اين تيغ، اين شمشير ، اين هم سر ، چه مي خواهي؟

مرا کافيست تاوان لبانت ، بوسه اي زخمي

از اين ضحاک در خون مرده ، آهنگر چه مي خواهي؟

تمام اين غزل با خون رگ هايم نثارت باد

بگو ديگر عزيز من ، بگو ديگر چه مي خواهي؟ 

ما را کبوترانه وفادار کرده است

آزاد کرده است و گرفتار کرده است

بامت بلند باد که دلتنگيت مرا

از هر چه هست غير تو بيزار کرده است

خوشبخت آن دلي که گناه نکرده را

در پيشگاه لطف تو اقرار کرده است

تنها گناه ما طمع بخشش تو بود

ما را کرامت تو گنه کار کرده است

چون سرو سرفرازم و نزد تو سر به زير

قربان آن گلي که مرا خوار کرده است

فاضل نظري

مي خواهمت چنانکه شب خسته خواب را

مي جويمت چنانکه لب تشنه آب را

محو تو ان چنانکه ستاره به چشم صبح

يا شبنم سپيده دمان آفتاب را

بي تابم آنچنانکه درختان براي باد

يا کودکان خفته به گهواره تاب را

بايسته اي چنانکه تپيدن براي دل

يا آنچنانکه بال ِ پريدن عقاب را

حتي اگر نباشي ، مي آفرينمت

چونانکه التهاب بيابان سراب را

اي خواهشي که خواستني تر ز پاسخي

با چون تو پرسشي چه نيازي جواب را