دهم رجب سال 60 قمري است. خانه امام حسين (ع) دوباره نور باران مي شود
و از پنجره کوچک آن، آسمان مدينه روشن مي گردد.
براي حسين (ع) دسته گلي زيبا فرو فرستاده بودند.
اشک شوق و برق شادي او بر صورت نوزاد مي نشيند و گلبرگ رخش را با شبنم صبحگاهي، با طراوت تر مي سازد.
خدا به حسين (ع) پسري ديگر عطا فرمود که نيازمند و غني
بر نامش دخيل بسته اند و قنداقه زيبايش را قبله نيازهاي خود ساخته اند.