تبیان، دستیار زندگی

دقیقاً به خاطر نمی آورم كه این داستان را كجا خوانده ام؟ شاید در یكی از مجموعه كتاب هایی كه درباره «عملیات روانی» نوشته شده است و به احتمال قوی در كتاب «جنگ روانی» اثر «پل لاینبرگر». ماجرا، اما اینگونه است كه یكی از اساتید عملیات روانی در پنتاگون وقتی به مبحث «انكار واقعیت ها»
-FACTS DENEGATION- می رسد، بعد از شرح مفصلی درباره این بخش از عملیات روانی، برای آزمون یك صندلی روی میز می گذارد و از افسران تحت آموزش خود می خواهد كه هر یك از آنها مقاله ای در نفی وجود این صندلی بنویسند و از همه ترفندهایی كه آموخته اند برای انكار این واقعیت استفاده كنند! استاد در جلسه بعد یكی از افسران حاضر در كلاس را به عنوان كسی كه بدترین مقاله را نوشته ولی بهترین نمره را گرفته است، معرفی می كند. این افسر در مقاله خود فقط نوشته بود «كدام صندلی»؟ استاد خطاب به وی گفت؛ انگیزه شما برای نفی واقعیات بسیار قوی و درخور تقدیر است و به همین علت، مقاله شما را شایسته نمره 20 می دانم، اما به شعورتان نمره «صفر» می دهم، چرا كه درك و شعور مخاطبان خود را نادیده گرفته اید و ظاهراً چیزی به نام «شعور» به گوشتان نخورده است! به شما توصیه می كنم از ارتش آمریكا استعفاء بدهید و در یكی از «سیرك»های سیار آمریكا به عنوان «دلقك» استخدام شوید!
این خاطره هم شنیدنی است؛ در سال های اول انقلاب، سركرده منافقین با بهره گیری از برخی نفوذی ها- كه بعدها شناسایی و فراری یا بازداشت شدند- در مسجد دانشگاه تهران كلاس ایدئولوژی دایر كرده بود و لاطائلات خنده داری را به نام اسلام راستین! و خاستگاه قابل احترام! ماركسیسم به هم می بافت. همان روزها، نورالدین كیانوری، دبیر كل حزب توده علی رغم پیوند نانوشته، اما مستحكمی كه با منافقین داشت، در یكی از سخنرانی های درون حزبی خود ضمن تقدیر از سركرده منافقین، با تمسخر گفته بود؛ مسعود رجوی با اندك سواد نم كشیده خود در كلاس های ایدئولوژیك، به مسلمانان درس «اسلام راستین» می دهد! و برای گروه های ماركسیست و از جمله حزب توده، «ماركسیسم واقعی»! و دست نخورده! را آموزش می دهد! كیانوری با اشاره به تحلیل های دم دستی و مضحك سركرده منافقین از اسلام و ماركسیسم گفته بود؛ دو چیز خیلی سر و صدا می كند، یكی «خرده پول» و دیگری «خرده معلومات»!...
آقای اسفندیار رحیم مشایی در مصاحبه با ایرنا- 23/2/90- از یكسو تلاش كرده است اقدام زشت و غیرقانونی جریان انحرافی در ماجرای خانه نشینی 11 روزه رئیس جمهور را نه فقط موجه! بلكه نشانه اعتقاد عمیق به اصل ولایت فقیه قلمداد كند و از سوی دیگر، فرصت را غنیمت شمرده و به ملت مسلمان ایران و عالمان دینی و حوزه های علمیه درس ولایت فقیه داده است! مشایی كه انگار در میان «نان به نرخ روزخورها»ی جریان انحرافی ایستاده است، در بخشی از این مصاحبه می گوید «دولت، زندگی در سایه ولایت فقیه را تمرین زندگی در حكومت جهانی امام عصر«عج» می داند و عقیده دارد تبعیت از ولایت فقیه، از لوازم اعتقاد به امام عصر«عج» است» خب! اینكه حرف جدیدی نیست و مردم مسلمان و پاكباخته ایران اسلامی با همین اعتقاد، ندای امام راحل(ره) و خلف حاضر او را لبیك گفته و همیشه و همه جا از ولی فقیه به یك اشاره بوده است و از مردم به سر دویدن. آقای مشایی توضیح نمی دهد كه اگر قسم حضرت عباس(ع) ایشان باور كردنی است، پس دم خروس چیست؟! و این پرسش بسیار ساده، منطقی و عقلایی را بی پاسخ می گذارد كه اگر «تبعیت از ولایت فقیه یكی از لوازم اعتقاد به امام عصر(عج) است»- كه هست- بی توجهی به حكم قانونی و شرعی ولی فقیه در ابقای آقای مصلحی كه بعد از عزل سؤال برانگیز ایشان صادر شده بود، چگونه قابل توجیه است؟ به ولی فقیه اعتقاد ندارید یا به امام زمان(عج) و یا خدای نخواسته به هیچكدام؟! خودتان بفرمائید كه آیا از قضیه ای كه مطرح كرده اید، نتیجه ای غیر از آنچه گفته آمد، می توان گرفت؟!... و آیا بهتر نیست درباره ایران و ایرانی و اسلام و امام زمان(عج) و... سكوت بفرمائید؟! و افكار گره گشای! خویش را به قول خودتان به «مدیریت دنیا»! اختصاص دهید؟ چرا كه باز هم به قول خودتان انبیاء الهی كه نتوانستند دنیا را مدیریت كنند! شاید شما...!!
آقای مشایی در همین مصاحبه با اشاره به عالمان دلسوز و كسانی كه به قهر یازده روزه آقای رئیس جمهور انتقاد كرده و بر ضرورت شرعی و قانونی تبعیت ایشان از حكم ولی فقیه تاكید ورزیده بودند، می گوید؛ «برخی از خواص به علت برداشت غلط از سكوت چند روزه رئیس جمهور، به صورتی شتابزده واكنش نشان دادند و منویات درونی خود را بروز دادند»!
و اما، باید به جناب مشایی گفت؛ ماجرا بسیار روشن تر از آن است كه با این پرگویی های دم دستی قابل توجیه باشد. آقای احمدی نژاد در یك اقدام نسنجیده- و گفته می شود در پی گزارش های ساختگی جریان انحرافی- وزیر اطلاعات را عزل كردند و رهبر معظم انقلاب كه این اقدام را یك حركت انحرافی و زمینه ساز آسیب های جدی می دانستند، ادامه حضور ایشان به عنوان وزیر اطلاعات را ضروری تشخیص داده و طی حكمی برخاسته از جایگاه دینی و قانونی ولی فقیه بر ابقای آقای مصلحی تاكید ورزیدند. ماجرا به همین سادگی است و معلوم نیست، آسمان و ریسمان كردن های آقای مشایی برای چیست؟ آیا لازمه پیروی از ولی فقیه و اعتقاد به قانون اساسی كه رئیس جمهور در این بستر انتخاب شده است، اجرای بی وقفه حكم ولی فقیه نیست؟ و آیا كسانی كه با دلسوزی برای اسلام و نظام و خود آقای رئیس جمهور، ایشان را به اطاعت از حكم ولی فقیه و تبعیت از قانون اساسی توصیه كرده اند، «برداشت غلط»! داشته و «شتابزده»! عمل كرده اند، یا كسانی كه با ترفندهای جریان انحرافی، در اجرای این دستور شرعی و قانونی یازده روز تاخیر غیرقابل توجیه داشته اند؟!
آقای مشایی، اگر همانگونه كه ادعا می كند، پیروی از ولی فقیه را لازمه اعتقاد به ولی عصر(عج) می داند، باید بلافاصله پس از آن كه ولی فقیه، حضور ایشان به عنوان معاون اول رئیس جمهور را به مصلحت ندانستند، از این پست كناره می گرفتند، نه آن كه بعد از یك هفته تعلل و به اجبار كنار گذاشته شود و در عوض، بیش از 18 پست حساس و كلیدی دیگر را در دولت قبضه كند، یعنی پدرجد معاون اولی؟! و یا نباید بعد از تاكید آقا بر اجتناب از موازی كاری در سیاست خارجی، عنوان «نماینده ویژه رئیس جمهور» را به «مشاور ویژه» تبدیل كند و باز هم همان بازی را ادامه دهد كه نمونه آن دعوت از ملك عبدالله اردنی و- به قول خودشان- «سفیانی» برای شركت در جشن های نوروزی است... و این رشته سر دراز دارد!
حسین شریعتمداری