تبیان، دستیار زندگی

ادامه این داستان را از انتهای داستان نفر قبل بنویسید.

بدون محدودیت!!

یک شب مهتابی بود.
هوا صاف بود و ماه مثل خورشید می درخشید.
دو روزی بود که اینترنتم قطع بود و چاره ای جز تلویزیون دیدم نداشتم. کانال 5 یک فیلم مستند داشت.
تلفنم زنگ زد.
دیدم اسم دکتر مدمن افتاده روی گوشیم.
تا برداشتم دکتر گفت:
الوووووووووووووووووووووووووو ............اب دسته بزار زمین بیا یزد...........
(ادامه لطفا)

mohagh با شنیدن این حرف و لحن گفتار medman نتونتست چیزی جز باشه بگه. تا اومد بپرسه ماجرااز چه قراره و برای چی باید با این عجله بیاد یزد تلفن قطع شد.
وجودش از دلهره لبریز شده بود.یک کمی هم داشت سرریز می شد. مونده بود این وقت شب، خود شرو چه جوری برسونه یزد!

خودشوشماره مدمن روگرفت اما...انتن نمیداددوباره هی دوباره گرفت امافایده ایی نداشت بیشترازپیش نگران شدنمیدونست چیکارکنه اینترنم قطع بوددودلی برارفتن وجودشوگرفته بودازطرفی بااعتمادی که به مدمن داشت محال بودسرکاری باشه چاره ایی ندیدجزرفتن سریع وسایلشوجمع کردسوارماشین شدکه بره ناگهان ماهودیدوبه یاده اسمون پرستاره کویرافتادباخودش گفت شایداتفاقه بدی نیافتاده باشه حالاکه دارم این همه راهومیرم وسایله رصدیمم ببرم برگشت وسایلشوباعجله اوردحرکت کردشب بودجاده خلوت ....

یهو مدمن زنگ زد گفت برگرد کاریت ندارم دیگه :))

اومدیم ادامه رو یه جوری سر هم کنیم،سها با این جمله اش،ما رو از جو داستان پروند بیرون..
.
.
هیییییییییییییییییییییییی

صدای همیشگی نبود.

به همین خاطر تصمیم گرفتم به اتفاق نیما با هم به یزد برویم 

(من اگه بگم چه اتفاقی افتاده بود که زنگ زدم به محاق داستان تا تهش لو میره.)
از بس اون اتفاقه هیجان انگیز و جالب بود، مجبور بودم تند تند به هرکی که نجومی بود و میشناختم زنگ بزنم، شماره سها رو که نداشتم، محاق رو زود پیدا کرده بودم و بهش زنگ زده بودم. ولی خوب چه فایده ای داشت. اون که تهرونه. بنده خدا باید اینهمه راهو بکوبه بیاد. پس مجبور شدم دوباره بهش زنگ زدم و گفتم نمیخواد بیای.
البته از بس هیجان داشتم نمیدونم چجوری بهش گفتم یعنی اصلا یادم نیست چی بهش گفتم دقیقا.
تیچمن هم که گوشیش رو تهرون جاگذاشته بود بعد جلسه مدیران تبیان و براش نفرستاده بودن.
ایرانسلش هم که آنتن نمیده تو روستامون!!! اه شانسو ببین حالا.
مجبور شدم سریع اونوقت شب برم دم خونشون.

محاقونیماکه کمی ازراهواومده بودندمدمن بهشون زنک زدودستوپاشکسته بهشون گفت نمیخوادبیاین ودوباره انتن ندادوقطع شدولی بیشترنگران شدندالبته بیشترته دلشون هوای کویروستاره هاشوکرده بودند تصمیم گرفتندبراهشون ادامه بدندمدمن هم شتابان درراهه تیچمن بودومرتب تماس میگرفت شایدانتن بده یدفعه روگوشیش یکی زنگ زدنمیشناخت شماره روبرداشت کسی نبودجزسهاوقتی فهمیدسهاست بدونه که اجازه بده حرفشوبزنه گفت هرجاهستی پاشوبیااااااااااااااانجممممممممن وبازم قطع شدازقضامنم خونه ونوس جون بودم اومده بودم مسافرت ونوسم دعوتم کرده بودخونش بمونم قراربودبه مدمن بزنگه بگه فرداجمع شیم انجمن اسمان کویر دلهره واظطراب وجودمونو گرفته بودزودی اماده شدیم وحرکت کردیم به سمت انجمن....

من و خورشیدو بگو!!!! همینطوری مونده بودیم که چه خبره و چی شده!!!!! خلاصه با عجله آماده شدیم و زدیم بیرون. وای از دست این مدمن. از نفس افتادیم بس که راه رفتیم یکی نیس بگه بابا نونت نبود آبت نبود دویدنت چی بود. خلاصه رفتیمو رفتیمو رفتیییییییییییییییییییم تا اینکه رفتیمو رفتیم بازم رفتیمو رفتیمو رفتیم. پس چرا نمیرسیم اینهمه میریم؟!!!!!
آخرش نرسیدیم هنوز شما ادامه بدین ببینیم آخرش میرسیم یا نه
:))

منم نمی دونم از کجا با خبر شدم ولی راه افتاده بودم و رسیدم یزد . مدمن آدرسشو به محاق داده بود اون هم برای هر کسی که می شناخت اس ام اس کرد . منم رفتم به همون آدرس.اول خودم رسیدم چون با هواپیما اومده بودم یزد.
از دور یه ساختمان متروکه ای دیده می شد البته بگم که قراره انجمن نجوم کویر یزد کنسل شده بود و اینجا قرار گزاشته بودند.
یه مردی رو از دور دیدم چون تا حالا مدمن رو ندیده بودم نمی دونستم خودشه یا نه اما نزدیکتر که شدم دیدم یه موجود بزرگ با چهارتا پا جلوم وایستاده(مدمن نبودا) یه هو به خودم گفتم نکنه اینا ....
درست خدس زده بودم چهره خیلی زشتی داشت صداهای عجیب غریبی هم از خودش در میاورد . منو بستن و برن تا رسیدم به یه مرد که بسته بودنش که حدس می زدم ... باشه.