درمورد لباس و نوع پوشش جای صحبت زیاده اما بطور کوتاه و مختصر نظر من اینه؛

لباس باید موقر و شیک باشه، تمیز و حداقل بدون چروک چشم گیر و حدالامکان روشن.لباس باید بدن رو کامل بپوشونه اما باعث اذیت فرد نباشه. نه خیلی تنگ و نه خیلی گشاد باشه و البته خارج از عرف جامعه نباشه (به هیچ عنوان مد و مدگرایی رو تائید نمیکنم). رنگ لباسها حتما نباید با هم ست باشه همینقدر که رنگ به رو داشته باشند کافیه. و لباس باید حرمت انسانی رو حفظ کنه.

در مورد شخصیت از روی ظاهر نمیشه قضاوت کرد، همونطورکه نمیشه غذای طبخ شده رو از روی بوش سالم تشخیص داد. اما ر مورد چگونگی شخصیت باید بگم که شخص باید متعادل باشه، به عبارتی از هیچ طرف پشت بام نیفته. غم هاش رو برای خودش نگه داره اما شادی رو با بقیه تقسیم کنه. شخص مقابل رو درک کنه و اون چیزی رو که برای خودش میخواد برای دیگران هم بخواد. برخلاف لباس، شخصیت حتما نباید مطابق عرف جامعه باشه چون پیشرفت یک جامعه به تنوع شخصیتها بستگی داره و این تضادها و تفاوتهاست که هم باعث پویایی جامعه میشه و هم زیبایی زندگی رو صدچندان میکنه.......خوب فکر کنم خیلی شعاری شد، ببخشید دیگه.

یاحق