بسم الله الرحمن الرحیم
آیا می دانید اگر یک حرف را در نماز اشتباه بخوانید نماز باطل می شود .
مخارج حروف :
10 حرف داریم که تلفظشان در عربی با فارسی متفاوت است این حروف عبارتند از: ث – ح ذ – ص – ض – ط – ظ – ع – غ – و
اکنون تلفظ هر کدام را در زیر بیان می کنیم:
ث : این حرف را باید نوک زبانی و کم حجم تلفظ کرد یعنی در حالی که نوک زبان با دندانهای جلو در آرواره بالا تما س دارد ، هوا را به بیرون می دهیم و بدون اینکه صدای سوت از آن شنیده شود ، تلفظ میگردد. [ میتوان به عبارت سادهتر گفت : از تماس نوک زبان با دندانهای جلوی « ثنایا »بالا ایجاد میشود ]
ذ : این حرف عینا ً مانند حرف( ثاء)از تماس نوک زبان و دندانهای بالا و با صدای نازک و کم حجم تلفظ می گردد دقت کنید که فشار نوک زبان بر دندانها زیاد نباشد .
ظ : این حرف دقیقا ً مانند حرف « ذ » از تماس نوک زبان و سر دندانهای جلو آرواره بالا ایجاد میشود ؛ با این تفاوت که در حرف « ظاء » نوک زبان به مقدار کمتری بین دو دندان بزرگ جلو قرار میگیرد و قسمت عقبی نوک زبان نیز مقداری به طرف بالا متمایل شده که زبان حالت طبقی یا قوسی شکل به خود میگیرد در نتیجه صدا در حرف « ظاء » درشت و پر حجم میگردد . ( کمی عقبتر از نوک زبان به طرف بالا متمایل میشود )
ح : این حرف با گرفتگی خاصی در حلق ایجاد میشود . مانند کسی که بخواهد مثلا ً پوست تخمه ای را که در حلق گیر کرده ، با فشار هوا خارج کند .( این حرف از وسط حلق بیان میشود و با گرفتگی اداء میشود )
ع : این حرف از وسط حلق وبه صورت نرم تلفظ میشود فرق این حرف با همزه در این است که همزه از آخر حلق بیان میشود وزمانیکه ساکن باشد صدای حرف قطع میگردد اما زمانیکه « ع » سکون داشته باشد صدای حرف مقداری کشیده میشود .
غ : این حرف از ابتدای حلق تلفظ میشود از همان محل تلفظ حرف « خاء » ولی صدای آن نرم و کشیده ودنباله دار میباشد و حالت خراش و خشونت حرف « خاء » را ندارد صدای « غین » را میتوانم هنگامی که آب در گلو غرغره میکنیم ، بشنویم .
ط : حرف « طاء » مانند حرف « تاء » بیان میشود ( یعنی سر زبان به پایۀ دندانهای پیشین بالا و بخشی از لثه میچسبد ) و هوا پشت آن فشرده میشود و انتهای زبان به طرف کام بالا میرود < و میان زبان گود شده > وحرف « طاء » بیان میشود .
ص : این حرف مانند حرف « س » تلفظ میشود ؛ ( یعنی از برخورد سر زبان با دندانهای جلو < پایین > این حرف تلفظ میشود ) درتلفظ حرف « ص » انتهای زبان به طرف کام بالا میرود و درشت بیان میشود .
ض : این حرف ازتماس کناره زبان با دندانهای آسیای بالا ( از هر طرف که مقدور باشد ) وکشیده شدن بر آنها ایجاد میشود و با صدای درشت بیان میشود تلفظ این حرف کمی مشکل است برای تسلط به آن باید تمرین کرد .
و : این حرف در فارسی از برخورد دندانهای بالا با لب پایین تلفظ میشود اما در عربی لبها به حالت « غنچه » در می آید و صدای « و » از میان دو لب خارج میشود .
