امام صادق (ع) می فرماید:
چون زنبور عسل در میان پرندگان باشید كه هر پرنده ای او را خوار می شمارد ولی اگر پرندگان بدانند كه چه بركتی در درون او هست هر گز او را خوار نمی شمارند با زبان و بدن خود در میان مردم باشید ولی دل و عمل خود را از آنها جدا و پوشیده دارید سوگند به پروردگاری كه جان من در دست اوست آنجه دوست می دارید ( نعمت ظهور) به دست شما نمی آید مگر بعد از آنكه برخی از شما بر صورت برخی دیگر آب دهان بیندازند و برخی از شما برخی دیگر را دروغگو بخوانند و از شما باقی نمی ماند مگر به مقدار سرمه در چشم و نمك در طعام من برای شما مثلی می زنم و آن اینست اگر شخصی مقداری گندم داشته باشد آنرا پاك و پاكیزه كرده در انباری قرار دهد بعد از مدتی بیاید و ببیند كه یك گروه كرم بر آن افتاده است آنرا بیرون آورد و یكبار دیگر پاك كند بعد از مدتی باز هم كرم بر آن مستولی شود و او نیز باز هم پاك كند و همچنین ادامه پیدا كند تا وقتیكه از گندم چیزی جز رشته هایی شبیه خس باقی نباشد كه دیگر كرمها را بر آنها تاثیری نیست شما نیز آنقدر تحت آزمایش گزینش قرار می گیرید كه از شما چیزی جز گروه اندك نمی ماند كه دیگر فتنه ها را بر آنها تاثیری نباشد
