16 دی ماه روز درگذشت نیما یوشیج
علی اسفندیاری معروف به نیما یوشیج در سال 1276ش در روستای یوش در استان
مازندران به دنیا آمد. او در مدرسه چندان موفق نبود و به تحصیلات آكادمیك
اهمیتی نمیداد. انقلابهای اجتماعی سالهای 1300 و 1301، نیما را به
كنارهگیری از مردم و زندگی در میان جنگلها و دامان طبیعت و هوای آزاد
كشاند و در آنجا اشعار بیشتری سرود. نیما از 1311 ساكن تهران شد و تا
اواخر عمر در آن جا ماند. نیما با حركتی كه در طول زندگی خود داشت، نشان
داد كه از شعر و هنر، ادراكی عمیق و تازه دارد و شایستگی این را داراست كه
در عرصه سرشار و پربار ادب فارسی، بنیانگذار شیوهای نوین باشد. بنابراین
نیما، شعری را وارد صحنه ادب فارسی نمود كه در عین دارا نبودن قافیه و
ردیف، دارای وزن و هجا بود. این سبك شعر به شعر نو و شعر نیمایی مشهور است و
افراد فراوانی به پیروی از سبك او، هنر آزمایی كردهاند. شعر آزاد نیمایی
تفاوتهای آشكاری با شعر سنتی داشته، از لحاظ عاطفی بیشتر جنبه اجتماعی و
انسانی دارد و تخیل و صور خیال هر شاعر از تجربه شخص او سرچشمه میگیرد. او
از لحاظ زبان، هر كلمهای را در شعر نو به كار میبرد با این شرط كه با
كلمات همجوار، بیگانه و ناساز نباشد. به نظر او وزن باید تابع احساسات و
عواطف شاعر باشد. نیمایوشیج را به حق، پدر شعرِ نو فارسی میخوانند. از
نیما یوشیج به غیر از مجموعه اشعار، آثار دیگری به چاپ رسیده است از جمله:
داستانها، اشعار، آثار تحقیقی، یادداشت و نامهها. نیما یوشیج سرانجام در
شانزده دی ماه 1338ش در هفتاد سالگی در تهران بدرود حیات گفت و در امامزاده
عبداللَّه تهران به خاك سپرده شد. سی و چهار سال بعد، در دی ماه 1372، به
همت مردم نور و یوش، پیكر نیما یوشیج از امامزاده عبداللَّه تهران به
زادگاهش، یوش منتقل شد و در آنجا مدفون گردید
