سالها بود در کنار همسایه های جنوبی زندگیمان را میکردیم . سالها بود که آبمان از یک جوی میگذشت. سالها بود بینمان جنگی در نگرفته بود. سالها بود اختلاف مذهب نمیتوانست مسلکمان را تغییر دهد. سالها بود ری و بغداد برایمان یکسان بود. و هزاران هزاران سالها بود دیگر...
اما کسی پیدا نمی شود به این سوال پاسخ دهد که ناگهان چه شد؟
ناگهان چه اتفاقی افتاد که برای نام یک خلیج برای همدیگر دندان تیز کردیم؟
مگر چه هیزم تری به هم فروختیم؟
به کدامین دلیل بیش از نیم قرن با هم جنگیدیم و هنوز هم میجنگیم؟
نام خلیج عربی را چه کسی بر سر زبان ها انداخت؟
شیوخ صعودی یا قطری یا امارانی؟
جوابش را نمی دانید. نباید هم بدانید. چون نمی خواهند که بدانیم
آقای( رودریک اوون انگلیسی ) با عبارت: «من در تمام کتب و نقشه‌های جغرافیایی نامی غیر از خلیج فارس ندیده بودم ولی در چند سال اقامت در سواحل خلیج فارس متوجه شدم که ساکنان ساحل عرب هستند بنا بر این ادب (در اینجا منظور گوینده از ادب همان منافع دول محترمه غرب میباشد) حکم می کند که این خلیج را خلیج عربی بنامیم»
یکی نبود به این آقای محترم بگوید اگر ادب حکم میکرد که شما پا نمیشدید از هزاران مایل دورتر از یک جهنم دره ای بلند شوید و اینجا تشریف فرما شوید حضرت آقا
ادب که چند قرن است دیگر حکم نمیکند
اگر ادب حکم کند امپریالیسم تان کجا بچرد؟
اگر ادب حکم کند پس همجنس بازانتان به چه کاری مشغول باشند؟
اگر ادب حکم کند که دیگر نمیتوانید از ملت ها کولی بگیرید
اگر ادب حکم کند چه کسی برای فرستاده خدا کاریکاتور بکشد؟
اگر ادب حکم می کرد که اسرائیل الان میبایست روی کارتن میخوابید نه در سرزمین ما
چنان آشی برایمان پختنذ که یک وجب رویش روغن بسته بود
دوست بودیم و دشمنمان کردند
چرا دوست باشیم که روی میدان نفتی پارس جنوبی مدیریت کنیم تا زود کفگیرمان ته دیگ نخورد و ۱۰۰۰ سال دیگر نفت داشته باشیم؟
چرا دوست باشیم که نفتمان را ۴۰۰ دلار بخرند؟ دشمن باشیم که بندگان خدا مفت بخرند و پزش را بدهند
چرا دوست باشیم که کارخانه های مهماتشان بخوابد؟ بگذار دشمن باشیم که ارتشمان را در مقابل هم به پیشرفته ترین سلاح های غربی تجهیز کنیم و منتظر لشگرکشی به خاک همدیگر باشیم
چرا دوست باشیم که موفقیت اسلام در مدیریت جامعه به چشم جهانیان بیاید؟ دشمن باشیم که دعوایمان را چماق کنند و بر سر اسلام بکوبند
و این دشمنی ها ادامه دارد
اما تا کی ؟ تا کجا؟
مگر در سند چشم اندازمان نیست که میخواهیم در منطقه و جهان الهام دهنده باشیم؟
اینگونه؟
آیا واقعا با این راهی که در پیش گرفته ایم میشود؟
آیا میشود ما در بازی مس کرمان و فلان تیم عربی در تبلیغات دور زمین خلیج فارس را علم کنیم و آنها در شهر خودشان بر روی زمین فوتبال خلیج عرب را هک کنند و توقع الهام دهندگی داشته باشیم؟
آیا میشود بر روی بازیهای کشورهای مسلمان عنوان خلیج فارس بگذاریم و آنها در جواب دعوتمان را رد کنند و حاضر به حضور در بازیها نشوند؟
نمی دانم راهش چیست
اما خوب می دانم این ره که میرویم به سوی ترکستان است نه چشم انداز
برگرفته از وبلاگ نـــــــاترینگ
