عادت بدی داشتیم.
عادت کرده بودیم که هر سال عید فقط بخندیم!
بخندیم به سریال هایی که هستند و هست هایمان را به رخ می کشند.
اما امسال برای اولین بار، و در اقدامی متفاوت،
سریالی پخش شد که ما را به خنده ای تلخ وادار کرد.
ما را به نداشتن نداشته هایمان متوجه کرد.
یادمان آورد که گاهی باید به بی مهری خودمان در مقابل همسایه بخندیم.
یادمان آورد که گاهی، حداقل گاهی به فکر دیگران هم باشیم.
دارا و ندار با داشتن و نداشتن یک حرف شبیه همند.
کاش روزی هم بیاید که در دنیای واقعی هم مانند هم شوند.
*************************************
دوستان عزیز و مهربان اگر ازمتن لذت بردید،با نظری یادم کنید
جاده دوستی پایانی ندارد، اگر بیایی و همسفرم باشی