ما آدم ها خیلی عجول هستیم!
همین چند روز پیش بود که نهالی رو کاشته بودم.
هنوز یک ماه هم نگذشته، که میرم و به سر شاخه ها نگاه می کنم.
ولی آنقدر بی توجهم که نمی بینم،
خدای من،
خدای ما،
گاهی
هفتاد، هشتاد،
کمتر یا بیشتر،
به پای درخت بندگانش نشسته
ولی ما حتی یک میوه کال برای شکر نعمت ها ثمره نمی دهیم.
خدایا کمکمان کن تا ریشه ها را محکم کنیم.
*************************************
دوستان عزیز و مهربان اگر ازمتن لذت بردید،با نظری یادم کنید
جاده دوستی پایانی ندارد، اگر بیایی و همسفرم باشی
