تبیان، دستیار زندگی

سلـام

پیشوای جمهوری اسلامی ایران- سه روز قبل، مقابل مسئولان و مردم آمل: امروز هیچکس نباید بگوید من تکلیف و مسئولیتی ندارم بلکه همه باید در دفاع از نظام جمهوری اسلامی که دفاع از اسلام، حقوق مردم و عزت کشور است، احساس مسئولیت کنند.

شاید برخی بربخش‌هایی از این اظهارات تردید کنند. از این جهت و از این رو که  بازخوانی گفته‌های حضرت روح‌اللّة موسوی  خمینی لازم است از جهت راهبردی مهم است به بخشی از گفته‌های ایشان بازمی‌گردیم.

این پیام را ـ که منشوری از رهنمودهای ایشان است ـ می‌توان برای ترسیم افق نظام به‌کار بست. کلام آن از بلیغ‌ترین ایرادهای این بزرگوار است و در واپسین ماه‌های عمر به عموم ملت ایران عرضه شده.

بخش‌های اصلی آن را به نقل از صحیفه‌ی امام گزینش شده و در مسایل روز نیز مورد استفاده عموم خواهد بود.

سال‌روز کشتار در خانه‌ی خدا، مصادف با زمان پذیرفتن قطعنامه‌ی 598 -  سال 67

زمان: 29 تیر 1367 - 5 ذى الحجه 1408.

مكان: تهران، جماران.

مخاطب: ملت ایران.

بسم اللَّه الرحمن الرحیم

لَقَد صَدَقَ اللَّهُ رَسولَهُ الرُّءْ یا بِالحَقِّ لَتَدْ خُلُنَّ المَسجِدَالحَرامَ ان شآءَ اللَّهُ آمِنِینَ. (1)

على رغم گذشت یك سال از كشتار فجیع و بى‏رحمانه حجاج بى‏دفاع و زائران مؤمن و موحّد به وسیله نوكران امریكا و سفاكان آل سعود، هنوز شهر خدا و خلق خدا در بهت و حیرتند. آل سعود با كشتن میهمانان خدا و به خاك و خون كشیدن بهترین بندگان حق نه تنها حَرم را، كه جهان اسلام را آلوده به خون شهیدان نمود و مسلمانان و آزادگان را عزادار ساخت‏. مسلمانان جهان در سال گذشته و براى اولین بار عید قربان را با شهادت فرزندان ابراهیم- علیة السلام- كه دهها بار از مصاف با جهانخواران و اذناب آنان برگشته بودند، در مسلخ عشق و در مناى رضایت حق جشن گرفتند. […]انتقام از كسانى كه همچون ابراهیم- علیه السلام- از بت شكنى برمى‏گشتند؛ شاه را شكسته بودند؛ شوروى و امریكا را شكسته بودند؛ كفر و نفاق را خرد كرده بودند. همانها كه پس از طى آن همه راهها با فریاد: وأَذِّن فِى النَّاس بِالحَجِّ یَأْتُوكَ رِجَالًا (2) پا برهنه و سر برهنه آمده بودند تا ابراهیم را خوشحال كنند . . . مُحرِم به احرام شهادت شده بودند و عزم را جزم كردند تا نه تنها بنده زرخرید امریكا و شوروى نباشند، كه زیر بار هیچ كس جز خدا نروند […]گلوى پاك و مطهر یاوران حسین- علیه السلام- را در آن هواى گرم، در كربلاى حجاز و در قتلگاه حَرَم، پاره كند؛ و همان اتهاماتى را كه یزیدیان به فرزندان راستین اسلام زدند و آنان را «خارجى» و «ملحد» و «مشرك» و «مَهدورالدم» معرفى كردند، درست همان را به رهروان راه آنان وارد آورند؛ كه ان شاء اللَّه ما اندوه دلمان را در وقت مناسب با انتقام از امریكا و آل سعود برطرف خواهیم ساخت.‏ […]آخوندهاى دربارى و «مفتى» هاى خودفروخته- لعنة اللَّه علیهم- در كشورهاى اسلامى خصوصاً حجاز توسط رسانه‏ها و مطبوعات دست به نمایشها و سخنرانیها زده و عرصه را بر تفكر و تحقیق زائران درباره فهم و درك فلسفه واقعى حج و نیز پى بردن به ماجراى از پیش طراحى شده شیطان بزرگ در قتل میهمانان خدا تنگ خواهند نمود […]. . .

_________________________

 (1)- سوره فتح، آیه 27: «هر آینه خداوند حقیقت خواب رسولش را آشكار ساخت كه حتما شما (مؤمنین) به خواست خدا، با دل ایمن وارد مسجدالحرام خواهید شد».

(2)- بخشى از آیه 27 سوره حج: «و مردم را به انجام مناسك حج ندا ده تا پیاده و سواره از دورترین نقاط به سوى تو گرد آیند».

. . . یكى از وظایف بزرگ مسلمانان پى بردن به این واقعیت است كه حج چیست و چرا براى همیشه باید بخشى از امكانات مادى و معنوى خود را براى برپایى آن صرف كنند. […] به حج چه كه مسلمانان باید به عنوان یك نیروى بزرگ و قدرت سوم جهان خودنمایى كنند(!) به حج چه كه مسلمانان را علیه حكومتهاى وابسته بشوراند(!) بلكه حج همان سفر تفریحى براى دیدار از قبله و مدینه است و بس(!) […] ولى چه باید كرد و این غم بزرگ را به كجا باید برد كه حج بسان قرآن مهجور گردیده است‏. […]زبان انس و هدایت و زندگى و فلسفه زندگى ساز او به زبان وحشت و مرگ و قبر تنزل كرده است، حج نیز به همان سرنوشت گرفتار گشته است، سرنوشتى كه میلیونها مسلمان هر سال به مكه مى‏روند و پا جاى پاى پیامبر و ابراهیم و اسماعیل و هاجر مى‏گذارند، ولى هیچ كس نیست كه از خود بپرسد ابراهیم و محمد- علیهم السلام- كه بودند و چه كردند. […]زائرانى را كه به عشق زیارت مرقد پیامبر و حرم امن الهى به حجاز رفته‏اند به لشكركشى و تشكل براى تصرف‏ كعبه و آتش زدن حرم خدا و تخریب مدینه پیامبر متهم نمایند! و دلیل و مدرك این كار را حضور پاسداران و نظامیان و مسئولین كشورمان در مراسم حج ذكر كنند! آرى، در منطق آل سعود، نظامى و پاسدار كشور اسلامى باید با حج بیگانه باشد. […]و شعار مرگ بر شوروى و امریكا و اسرائیل را به حساب دشمنى با خدا و قرآن و پیامبر گذاشته‏اند. […]حداقل در خانه خدا و حرم امن الهى، خود را از تمامى قید و بندهاى ظالمان آزاد ببینند و در یك مانور بزرگ از چیزى كه از آن متنفرند اعلام برائت كنند و از هر وسیله‏اى براى رهایى خود استفاده نمایند[…] و ان شاء اللَّه روزى همه مسلمانان و دردمندان علیه ظالمین جهان فریاد زنند و اثبات كنند كه ابرقدرتها و نوكران و جیره خوارانشان از منفورترین موجودات جهان هستند[…] مگر مسلمانان نمى‏بینند كه امروز مراكز وهابیت در جهان به كانونهاى فتنه و جاسوسى مبدل شده‏اند، كه از یك طرف اسلام اشرافیت، اسلام ابوسفیان، اسلام ملّاهاى كثیف دربارى، اسلام مقدس نماهاى بیشعور حوزه‏هاى علمى و دانشگاهى، اسلام ذلت و نكبت، اسلام پول و زور، اسلام فریب و سازش و اسارت، اسلام حاكمیت سرمایه و سرمایه داران بر مظلومین و پابرهنه‏ها، و در یك كلمه «اسلام امریكایى» را ترویج مى‏كنند؛ و از طرف دیگر، سر بر آستان سرور خویش، امریكاى جهانخوار، مى‏گذارند. […]به اسرائیل اطمینان مى‏دهد كه ما اسلحه خودمان را علیه شما به كار نمى‏بریم! . . .

. . . […] درصدد گسترش نفوذ اسلام در جهان و كم كردن سلطه جهانخواران بوده و هستیم. حال اگر نوكران امریكا نام این سیاست را توسعه طلبى و تفكر تشكیل امپراتورى بزرگ مى‏گذارند، از آن باكى نداریم‏[…] عزت و حیات در سایه مبارزه است. و اولین گام در مبارزه اراده است. و پس از آن، تصمیم بر اینكه سیادت كفر و شرك جهانى، خصوصاً امریكا را بر خود حرام كنید […] رشته محبتمان با پیامبر هرگز پاره و سست‏ نمى‏شود. […]ما غیر از خدا كسى را نداریم. و اگر هزار بار قطعه قطعه شویم، دست از مبارزه با ظالم بر نمى‏داریم[…] مسلمانان باید بدانند تا زمانى كه تعادل قوا در جهان به نفع آنان برقرار نشود، همیشه منافع بیگانگان بر منافع آنان مقدّم مى‏شود[…] هم اكنون اگر امریكا یك كشور اسلامى را به بهانه حفظ منافع خویش با خاك یكسان كند، چه كسى جلوى او را خواهد گرفت؟[…] ان شاء اللَّه خداوند قدرت شكستن چهارچوب سیاستهاى حاكم و ظالم جهانخواران، و نیز جسارت ایجاد داربستهایى بر محور كرامت انسانى را به همه مسلمین عطا فرماید؛ و همه را از افول ذلت به صعود عزت و شوكت همراهى نماید. […]حتى بیش از این هم اجازه حیات و تظاهرات و راهپیمایى خواهند داد. و دلیل این مدعا اجازه راهپیماییهایى است كه در كشورهاى به اصطلاح آزاد غرب داده مى‏شود. ولى این مسئله باید روشن باشد كه آنگونه راهپیماییها هیچ گونه ضررى براى ابرقدرتها و قدرتها ندارد. راهپیمایى مكه و مدینه است كه بسته شدن شیرهاى نفت عربستان را به دنبال دارد. راهپیماییهاى برائت در مكه و مدینه است كه به نابودى سرسپردگان شوروى و امریكا ختم مى‏شود. و درست به همین جهت است كه با كشتار دسته جمعى زنان و مردان آزاده از آن جلوگیرى مى‏شود، و در پناه همین برائت از مشركین است كه حتى ساده دلان مى‏فهمند كه نباید سر بر آستان شوروى و امریكا نهاد. […]این آواى «اللَّه اكبر» است، این همان فریاد ملت ماست كه در ایران شاه را و در بیت المقدس غاصبین را به نومیدى كشاند. و این تحقق همان شعار برائت است كه ملت فلسطین در تظاهرات حج دوشادوش خواهران و برادران ایرانى خود فریاد رساى آزادى قدس را سر داد و «مرگ بر امریكا، شوروى و اسرائیل» گفت؛ و بر همان بستر شهادتى كه خون عزیزان ما بر آن ریخته شد او نیز با نثار خون و به رسم شهادت آرمید[…] خون بر شمشیر و ایمان بر كفر و فریاد بر گلوله پیروز شد؛ و چطور خواب بنى اسرائیل در تصرف از نیل تا فرات آشفته گشت‏ […] ما اینها را سرمایه‏هاى بالقوه انقلاب خود تلقى مى‏كنیم . . .

. . . و هم آنهایى كه با مركّب خون طومار حمایت از ما را امضا مى‏كنند و با سر و جان دعوت انقلاب را لبیك مى‏گویند و به یارى خداوند كنترل همه جهان را به دست خواهند گرفت. […]سلام و درودهاى خالصانه خود را به همه غنچه‏هاى آزادى و كمال نثار مى‏كنم. و به ملت عزیز و دلاور ایران هم عرض مى‏كنم: خداوند آثار و بركات معنویت شما را به جهان صادر نموده است؛ و قلبها و چشمان پرفروغ شما كانون حمایت از محرومان شده است‏ […]كسى مدعى آن نیست كه طبقات محروم و ضعیف و كم درآمد و خصوصاً اقشار كارمند و ادارى، در تنگناى مسائل اقتصادى نیستند؛ ولى آن چیزى كه همه مردم ما فراتر از آن را فكر مى‏كنند مسئله حفظ اسلام و اصول انقلاب است.‏ […]آیا ملت عزیز ایران در مقابل توطئه منافقین و لیبرالها و زراندوزى و احتكار سرمایه داران و حیله مقدس مآبان مقاومت نكرده است؟ آیا همه این حوادث و جریانات براى ضربه زدن به اصول انقلاب نبوده است؟ كه اگر نبود حضور مردم، هر یك از این توطئه‏ها مى‏توانست به اصول نظام ضربه بزند. كه خدا را سپاس مى‏گزاریم كه ملت ایران را موفق نمود تا با قامتى استوار به رسالت خود عمل كند و صحنه‏ها را ترك نگوید. […]عده‏اى از خدا بیخبر براى از بین بردن انقلاب هركس را كه بخواهد براى فقرا و مستمندان كار كند و راه اسلام و انقلاب را بپیماید فوراً او را «كمونیست» و «التقاطى» مى‏خوانند. از این اتهامات نباید ترسید. باید خدا را در نظر داشت، و تمام همّ و تلاش خود را در جهت رضایت خدا و كمك به فقرا به كار گرفت و از هیچ تهمتى نترسید […]در حوزه‏ها و دانشگاهها مقدس نماها را كه خطر آنان را بارها و بارها گوشزد كرده‏ام. اینان با تزویرشان از درون محتواى انقلاب و اسلام را نابود مى‏كنند. اینها با قیافه‏اى حق به جانب و طرفدار دین و ولایت همه را بى‌دین معرفى مى‏كنند. باید از شرّ اینها به خدا پناه بریم. و همچنین كسانى دیگر كه بدون استثنا به هرچه روحانى و عالِم است حمله مى‏كنند و اسلام آنها را اسلام امریكایى معرفى مى‏نمایند راهى بس خطرناك را مى‏پویند كه خداى ناكرده به شكست اسلام ناب محمدى منتهى مى‏شود. ما براى احقاق حقوق فقرا در جوامع بشرى تا آخرین قطره خون دفاع خواهیم كرد .امروز جهان تشنه فرهنگ اسلام ناب محمدى است[…] جنگ ما جنگ عقیده است، و جغرافیا و مرز نمى‏شناسد. و ما باید در جنگ اعتقادى‏مان بسیج بزرگ سربازان اسلام را در جهان به راه اندازیم. ان شاء اللَّه ملت بزرگ ایران با پشتیبانى مادى و معنوى خود از انقلاب، سختیهاى جنگ را به شیرینى شكست دشمنان خدا در دنیا جبران مى‏كند . . .

. . . […]آرى، دیروز روز امتحان الهى بود كه گذشت. و فردا امتحان دیگرى است كه پیش مى‏آید. و همه ما نیز روز محاسبه بزرگترى را در پیش رو داریم […]مردم عزیز و شریف ایران، من فرد فرد شما را چون فرزندان خویش مى‏دانم. و شما مى‏دانید كه من به شما عشق مى‏ورزم؛ و شما را مى‏شناسم؛ شما هم مرا مى‏شناسید. در شرایط كنونى آنچه موجب امر شد تكلیف الهى‏ام بود. شما مى‏دانید كه من با شما پیمان بسته بودم كه تا آخرین قطره خون و آخرین نفس بجنگم؛ اما تصمیم امروز فقط براى تشخیص مصلحت بود؛ و تنها به امید رحمت و رضاى او از هر آنچه گفتم گذشتم؛ و اگر آبرویى داشته‏ام با خدا معامله كرده‏ام.

[…] نكته دیگرى كه از باب نهایت ارادت و علاقه‏ام به جوانان عرض مى‏كنم این است كه در مسیر ارزشها و معنویات از وجود روحانیت و علماى متعهد اسلام استفاده كنید؛ و هیچ گاه و تحت هیچ شرایطى خود را بى‏نیاز از هدایت و همكارى آنان ندانید. […]در شرایطى كه بسیارى از روشنفكران در مبارزه با طاغوت به یأس و ناامیدى رسیده بودند، روح امید و حیات را به مردم برگرداندند و از حیثیت و اعتبار واقعى مردم دفاع نموده‏اند […]در هر قشرى ناپاك و غیرمتعهد وجود دارد […]

من اكثر موفقیتهاى روحانیت و نفوذ آنان را در جوامع اسلامى در ارزش عملى و زهد آنان مى‏دانم. و امروز هم این ارزش نه تنها نباید به فراموشى سپرده شود، كه باید بیشتر از گذشته به آن پرداخت. هیچ چیزى به زشتى دنیاگرایى روحانیت نیست. و هیچ وسیله‏اى هم نمى‏تواند بدتر از دنیاگرایى، روحانیت را آلوده كند. چه بسا دوستان نادان یا دشمنان دانا بخواهند با دلسوزیهاى بی‌مورد مسیر زهدگرایى آنان را منحرف سازند[…] نباید با تبلیغات دیگران از میدان به در روند حمایت از محرومین و پا برهنه‏هاست؛ چرا كه هر كسى از آن عدول كند از عدالت اجتماعى اسلام عدول كرده است. ما باید تحت هر شرایطى خود را عهده‏دار این مسئولیت بزرگ بدانیم. و در تحقق آن اگر كوتاهى بنماییم، خیانت به اسلام و مسلمین كرده‏ایم. […]خداوندا، از تو مى‏خواهیم آنچه مصلحت اسلام و مسلمین است را براى ما مقدر فرمایى.

انَّكَ قَریبٌ مُجیبٌ‏

. والسلام علیكم و رحمة اللَّه و بركاته .

پنجم ذى حجه 408- 29/4/67

روح اللَّه الموسوى الخمینى

نشستی با حضور استاد جامعه‌شناسی در مورد دست‌آوردهای انقلاب فرهنگی تا به امروز است(شبکه‌ی سوم ـ دیروز‌امروز‌فردا). به لحاظ راهبرد عمومی، و برای دانشجویان دارای نکات مهمی‌است.. http://tinyurl.com/Enghel-ab-e-Farhsngi-1 http://tinyurl.com/Enghel-ab-e-Farhsngi-2

آیت‌الله مصباح در سخنانی بخشی از نیازهای ولایت‌پذیری را بیان فرمود(1)؛ هم این‌که، چنان‌که حجت‌الاسلام خاتمی گفت مقام رهبری نباید به یک قشرتنها نگاه کند. ازاین‌رو است که تا آن‌جا که امکان داشت کسی را پس‌زده نشد(2)؛ چون ‌این‌که، مبادا علاقه‌ی اشتباه به فردی، سبب شود آگاه‌نشده‌ای گمراه سیاه گردد. و آن «آن‌چه می‌دانید به فراخور حال خود بیان کنید؛ و در راستیش بکوشیدِ» ایشان از این‌روست‌(3)؛ و خداوند ـ که درود و سپاس الله او راست‌ـ کامل‌تر می‌فرمایند:

از شما باید دسته‏اى باشندکه مردم را به خیر بخوانند، امر به معروف و نهى از منکر کنند. و بدرستی‌ آنان همان رستگارانند!

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. نشریه‌ی پرتو سخن ـ ‌ش517

2. تفاوت نقش رهبر، و ولایت‌پذبران ایران‌زمین‌-همان

3. ر ک به تارنمای «دفتر مقام معظم رهبری»ـ از انتها بند5اُم