تبیان، دستیار زندگی

با یاد دوست

سلام دوستان

در مباحث و سوالاتی که معمولا برای ازدواج مطرح می شود، همفکری در عقاید سیاسی موضوعی هست که مطرح می شود و توصیه ی گذرایی به این مسئله صورت می گیرد.

حالا فرض بگیریم این موضوع در درجه ی اول اهمیت قرار بگیرد، یعنی در اکثر موارد طرفین هم کفو باشند اما از لحاظ دیدگاه سیاسی دو تفکر کاملا مخالف هم داشته باشند!

به نظر شما در چنین شرایطی این اختلاف دیدگاه چقدر باید جدی گرفته بشود؟ 

سلام

بنظرم خیلی خیلی مهمه

مخصوصا در ایران که ایرانیان با سیاست کار دارند و درباره آن نظر میدهند و برای آن حتی با همسرشون میجنگند

منطق طرف درباره این مسائل خیلی چیزهارو هم نشون میده

به نام خدا

سلام

با این بحث یاد یه موضوعی افتادم، چند وقت بعد ازدواج خواهرم، شوهر خواهرم گفت که فکر میکرده ما تو انتخابات به سبز ها رای دادیم و فقط به این خاطر که تو خیلی از موارد هم کفو هستیم به این موضوع اشاره نکردم.

فکر می کرد که دو خانواده طرفدار دو کاندیدای متفاوت بودن(که اینطور نبود)

نظر خودم اینه که اختلاف دیدگاه سیاسی زیاد هم نشونه ی تفکرات آدمی نیست.. باید بهش توجه بشه ولی نه زیاد..حداقل نه بیشتر از موضوعات مهم تر! 

اختلافات سیاسی  مربوط به سلیقه شخص نیست  بلکه مربوط به عقیده است.طرفداران هرکدام از کاندیداها در جمع خودشون جهان بینی متفاوتی دارن.من از اون زمانی که خودمو شناختم حق و باطل هم در نظرم تعویض شد.پس به نظر من مهمترین عامل شناخت افراد پی بردن به علایق سیاسیشونه.

به نام خدا

سلام

به طور کلی و توی خانواده های مختلف می گم اینو، این که راستش تا چندوقت پیش توی صحبت های ازدواج و خواستگاری، نگرش سیاسی دو طرف در درجه ی چندم اهمیت قرار داشت. اما الآن فرق می کنه.

چون مسائل سیاسی با یه سری ارزش های اعتقادی گره خورده و در واقع اهمیت این ارزش ها بیشتر به چشم می یاد.

به خصوص که با سوءاستفاده هایی که از اعتقادات مردم شده، باید خیلی چشم رو باز کرد که طرفمون چه طور دیدگاهی داره. چیزی که به نظر من خیلی مهم ه اینه که نه تنها باید به دیدگاه سیاسی طرف مقابل دقت کرد، بلکه این لااقل برای من خیلی اهمیت داره که طرف مقابل ملعبه ی دست تشنگان قدرت نشده باشه و اعتقاداتش مال خودش باشه نه تحت تأثیر دیگران..

اوکی بی خیال، این حرفا رو کاری ندارم، یعنی ترجیح می دم واردش نشیم!

اما به طور کلی اگر آدم این چیزا خیلی براش مهم باشه و اگر مسائل سیاسی توی افکار روزانه ش دخیل باشن، پس باید به دیدگاه سیاسی طرف مقابلش توجه بکنه.

اگرچه نمی شه همه ی طرفداران یه جبهه ی سیاسی رو هم یه طور در موردشون قضاوت کرد.

یعنی می خوام بگم خیلی کلی هم نمی شه نظر داد، آدم داریم تا آدم!

صحبت جناب 2066 هم تا حد قابل توجهی درست ه، این که بعضی مسائل خیلی مهم تری هم وجود داره، اما جناب ای وی بی، اینو هم در نظر بگیرید که همون طور که گفتم آدم تا آدم داریم، یعنی این که بعضی ها می تونن با این طور مسائل کنار بیان، اما بعضی ها واقعاً نمی تونن. به نظر من شوهر خواهر شما از اون دسته افرادی هستن که سعی می کنن به ارزش های دیگه بیشتر بها بدن و تفکرات سیاسی رو خیلی در زندگی شون دخیل نکنن، ولی (:دی) همه نمی تونن این طور باشن.

اصلاً همون که گفتم: آدم داریم تا آدم!!

در کل می دونم خیلی پراکنده حرف زدم! :دی

شقایق خودت می دونی که من کلاً روی این مسائل یه کم قاطی هستم! :دی

حالا اگه چیز دیگه ای به ذهنم رسید می یام می گم ان شاءالله!

موفق و خوشبخت باشید الهی...

سلام

به نظر من این مسئله از چند جهت میشه مورد بحث قرار بگیره 

اینکه دو طرف یا یکی از اونها شغل سیاسی داشته باشن که البته زیاد پیش نمیاد

یا اینکه اگرهم شغل سیاسی ندارن تعصب روی عقیدشون داشته باشن که در این صورت هم بهتره ازدواج صورت نگیره یا حداقل توافقاتی قبل از ازدواج برای جلو گیری از اختلاف انجام بشه

دیگه اینکه این عقاید سیاسی زیر بنای مذهبی داشته باشه که در این صورت هم امکان اختلاف زیاده 

یه زمانیم هست که اختلاف عقاید فقط سلیقه ایه و دو طرف هم تعصب روی عقایدشون ندارن در این صورته که مشکلی پیش نمیاد 

اما در کل تو هر مسئله ای اگر بحث زیاد طول بکشه باعث اختلاف میشه روایتم هست که

بپرهیزید از بحث زیاد که باعث جدل میشه

سلام

به نظر بنده اگر دو طرف دارای نظرات افراطی  درباره جبهه سیاسی خود نداشته باشند مشکل خاصی برای ازدواج و زندگی مشترک ندارند ولی چنانچه این نظرات افراطی نباشند و در حد معمول باشد به عقیده بنده مشکل خاصی وجود نخواهد داشت. همچنین که در خانواده ما افراد خانواده به سه شخص متفاوت در انتخابات ریاست جمهوری رای دادند.

با سلام

هر نوع اختلافی و به خصوص این اختلاف بسیار بسیار اهمیت دارد.

اگر واقعا در موارد اعتقادات مثل هم باشن و فكر باز و درستی داشته باشن و واقعا حق‌مَدار باشن، هیچ وقت این اختلاف سیاسی پیش نمیاد. بالاخره فقط یك حزب وجود دارد و حق است و اون حزب «الله» است.

یا علی

سلام شقایق صحرایی عزیز

از اینکه میبینم دوستان قدیمی هنوز در حال فعالیتند و با پشتکار و استقامت فعالیت میکنند هم غبطه میخورم هم جا داره یه خسته نباشید و احسنت بگم

و اما موضوع تاپیک:

از اونجا که از قدیم گفتن هیچ دو نفری نیستند که عقاید مذهبی و سیاسیشون کاملاً با هم منطبق باشه بنابراین نمیشه مسأله ازدواج با مخالف سیاسی رو خیلی حساس دید! به هر حال دیدگاه ها در این دو زمینه باهم متفاوته و قابل احترام!

اگه دو طرف ازدواج افکار سیاسیشون افراطی نباشه و اگه موضوع سیاست و ازدواج رو بتونن از همدیگه متمایز کنند به نظر من جای هیچ مشکلی نیست

به قول دوستمون گویای خاموش البته آدم داریم تا آدم!!! چون ممکنه یکی بیش از اندازه افراطی باشه و این موضوع رو با زندگی مشترک قاطی کنه و اونجاس که باید ترسید!!!

یادش به خیر. شب خواستگاریم رو می گم. تاپیکتون منو یاد اون شب انداخت. حقیر با ادعای کلی سیاسی کاری و با این ادعا که با خیلی از سیاست مداران کشور، بحث کرده بودم، نشستم جلوی دختری که ... آخرش شد محبوب همیشگیم البته به لطف و مرام خدا.

باور بفرمایید تمام ادعایم این بوده و هست که آب خوردن هم سیاسی است چرایش را بگذاریم بعد. بین همه دوستام، شاخصه سیاسی بودنم تابلو شده. تنها گروهی هم که تا حالا عضوش بودم بسیج بوده اونم تو مسجد محله نه تو دانشگاه.

اما ..اون شب رو می گفتم. اصلاً کاری به چپ و راست نداشتم. چون اصلاً اینا برام اصل نبودن. مخلص کلامم این بود که تمام ریزه کاری های زندگی رو اسلام گفته و اکراهی در دین نیست و راه خوشبختی هر دختر و پسری دین است و بس.

ما باید در سیاست به دنبال شاخصه های دینی باشیم چون غیر از این سیاسی نیستیم بلکه متعصبی خشک و جناحی هستیم. کاری هم به ازدواج و غیرش ندارد. شما با یک آدم ضد و متعصب ،در هر زمینه ای، بخواهید وارد زندگی شوید رد خور ندارد که سختی ها در پیش است.

راستی بعداً فهمیدم که خانمم اصلاً با گروه های سیاسی کاری نداشت و اندکی بیشتر از اندکی، نسبت به جو سیاسی ایران بدبین بود. با سیاسی کاری شبیه من مخالف بود ولی مغرض نبوده..حتی زمانی که آقا آمده بود دانشگاهشون از خوابگاه بیرون نرفته بود!!! اما اصل کاری را، آن ریشه دین دوستی را داشت. اگرچه برایم سخت بود آقا تو تهران سخنرانی عمومی داشته باشه و حقیر شرکت نکنم می فهمید که برایم واجب بود یعنی چه؟ من که ذره ای عقب نشینی نکردم نه که بخواهم ضدیت کنم! خیر؛ و البته ذره ای هم همسرم رو هل ندادم اصرار نکردم مطلقاً!! فقط راه خودم را رفتم و اگر از من نظری می خواست نظرم را می دادم و با هم بحث می کردیم عاشقانه، چون خدا را که قبول داشتیم. چه نیازی به استدلال های عجیب و غریب است برای قلب صاف؟! الآن که یک سال و نیم از عقدمان می گذرد و چند ماهی است که با هم هستیم دائم، با رفیق های بسیار بسیار صمیمیش تفاوت عقیده وسلیقه دارد. با دوستانی که مثل هم فکر می کردند. و اعتقادش به رهبری چشمگیر تغییر کرده طوری که افراد خانواده خودش هم متعجبند. و بعضا مسخره اش می کنند یا تیکه می اندازند. البته حرف های دیگری هست که کلاً کلی است.

من 25 سالمه و 3 سال تفاوت سنی داریم

همه را خدا خواست وبس.