یک پیشنهاد هم به دوستان میکنم و آن هم اینکه ، دوستان در صورت امکان ابیات مازندرانی به همراه ترجمه فارسی را میتوانند در این انجمن قرار دهند تا بعنوان مرجعی برای علاقه مندان باشد

در اینجا لینک لغتنامه آتلاین زبان مازندرانی را قرار میدهم تا دوستان علاقه مند استفاده نماییند:

...:::: اینجا را حتما ببینید ::::....

........::: یاعلی:::..........

با سلام خدمت همه ی ایرانی ها مخصوصا شمالی های عزیز

با تشکر از جناب اسوه که واقعا بدون اغراق عرض میکنم مطلب کوتاه و در عین حال مفیدی رو ثبت کردن

امیدوارم بازم شاهد حضور هر چه پر رنگ تر ایشون در این انجمن باشیم

اما اتا سوال منسه پیش بیومو

اخرش اما متوجه نیمی مازنی زبون هسته یا لهجوئه؟

اتا نفر گنه زبون ادی باز اتا نفر دیگه گنه لهجه

خاره با ذکر منبع امه وسی توضیح هدین

ممنون وومی

ممنونم از مطلب خوبی که قرار دادید ...

من عاشق گویش های شمال ایرانم مخصوصا گیلکی ... به محض اینکه وارد سبزی خطه ی شمال میشم لهجه ام به گیلکی بر میگرده :دی

الان تمام حسرتم اینه که دپارتمان ما واحد گویش شناسی ارائه نمیده وگرنه حتما پروژه ام را شمال ایران اجرا می کردم ...

کسی چه می داند؟! شاید روزی گویش اهالی میانکوه تنکابن (چشمک) را بررسی کردم ...  (البته اگه بومی داشته باشه:دی)

می تونم درخواست کنم در صورتیکه از منطقه ی میانکوه هرگونه اطلاعاتی دارید، توی تاپیک جداگانه ای به معرفی این منطقه بپردازید؟

ممنون میشم.

سلام

ممنون از دوست عزیزم خیلی جالب بود

ولی خیلی از جوونها هستن که متاسفانه زبان محلی خودشون فراموش کردن

که متسفانه یکی از اونها منم  زاد نمتونم صحبت کنم ولی خیلی خوب میفهمم

که تقصیر خودمم نیست

در پاسخ به دوست عزیز   mohsen394 

.......................................................

حضور کاربر محترم (mohsen394) عرض سلام داریم .
متاسفانه همانطور که گفتید فاصله نسل جدید در بعضی از زمینه ها، از جمله در فرهنگ یک موضوع ناراحت کننده میباشد که فقط در باب فرهنگهای بومی خود نمایی نمکیند  بلکه حتی در بعضی از رسوم ملی ما هم این امر ناپسند دیده میشود.
اما در ارتباط با مورد یاد شده که شما اشاره داشتید، باید گفت که از جمله مسائلی که پویایی یک فرهنگی را نشان میدهد، زبان و آثار ادبی آن فرهنگ میباشد. چرا که زبان محمل فرهنگ یک جامعه در دل تاریخ است و کوچکترین بی مهری در این امر لطمه های زیادی به آن فرهنگ ایجاد مینماید.
شما دوست بزرگوار میتوانید با چند راهکار این مشکل را حل کنید تاهم مفاهمه خویش با فرهنگ بومیتان را ارتقا دهید و هم به تنوع قومی و فرهنگی میهن عزیزمان ایران که به منزله درختی که میوه های گوناگون دارد است، درجهت بارورشدنش و قدرتمند کردن فرهنگ کلی کشورمان در جهان کمک کرده باشیم و ازهمه مهمتر اینکه توجه ما به فرهنگ بومی این نوید را میدهد که نسلهای بعدیمان با فرهنگ اجدادی خویش بیگانه نباشند و آنها هم به حفظ کردنش علاقه نشان دهند.
اما راهکارها که ما پیشنهاد میکنیم:
1- شما میتوانید با صحبت کردن و همنشینی کسانیکه تسلط بیشتر به این گویشها دارند، دیالوگ خودرا قوی کنید. بخصوص افراد سالخورده و ریش سفیدبومی، که حقیقتا گنجینه ای از لغات نابند.
2-  مطالعه ودیدن بعضی از آثار مکتوب مازندرانی معاصر  که نقدهای خوبی بر آنها نگاشته شده است، مانند دیوان شاعرانی از قبیل دیوان اشعار تبری ((علامه حسن زاده آملی)) اشعار محلی ((نیما یوشیج)) و همینطور اشعار شاعران گذشته از قبیل ((امیر پازواری)) و ......

2-توجه و گوش دادن به آثار و تصنیف های فاخر موسیقی تبری که غالبا از رسانه های بومی پخش میشود ویا در بازار یافت میشود
4- آشنا شدن با داستان های تبری مانند ((طالب و زهره ، نجما و .......... ))

5- توجه کردن به برنامه های بومی  شبکه مازندران و همینطور جشنواره های فرهنگی بومی، بعنوان مثال در چند روز پیش بخاطر نزدیکی ایام جشن غدیر خم در شهر ساری جشنواره ((امیری خوانی)) برگزار شده بود و در آینده هم برنامه های گوناگون در سطح استان اجرا خواهد شد.

6- علاقه شخصی خودتان که به نظر من از تمام موارد یاد شده مهمتر است و امیدوارم کوتاهی های شده را اول  متوجه خودمان بداینیم  وبعد دیگران را دخیل نماییم.
............::::::: یا علی :::::::::.........

در پاسخ به دوست محترم   شقایق صحرایی

حضور کاربر محترم (شقایق صحرایی) عرض سلام داریم .دوست بزرگوار از ابراز محبتتان پیرامون خطه سبز شمال متشکریم . همانطور که یادآوری شد زبان گیلکی با زبان طبری قدری(نه خیلی) متفاوت است که امیدواریم این مورد مدنظر قراربگیرد.
مطلب دیگر این است که اشاره به عدم ارائه واحد گویش شناسی داشتید که امیدواریم این موضوع برایتان ترفیع شود. ولی لازم به ذکر است که چند مورد پایان نامه  و پروژه دکترا در باب زبانها و گویشهای بومی ایران از جمله آنها زبان طبری، بخاطر دارم که صورت گرفته بود و میتواند منبع خوبی برای علافقه مندان باشد و برای یافتن آن هم میتوانید از طریق جستجو در اینترنت اقدام نمایید ویا با مراجعه به مأخذهای پایان نامه های مربوطه آنها را بیابید
ولی یک راهنمایی دوستانه برایتان دارم و آن اینست که اگر خواستید روزی پژوهشی داشته باشید، به قسمتهای کوهستانی منطقه مازندران توجه ویژه بدارید چرا که آن مناطق دارای گنجینه غنی تری  نسبت به مناطق جلگه ای مازندران به لحاظ دایره لغات اصیل هستند

در پاسخ به دوست بزرگوار    9615297

..........................................................................................................
این اتا پیغوم ره شه رفقه وسه ((9615297 ))نویسمه تا هارشه و سو دکفه ونه دل.....

سلام

متاسفانه فعلا شیرازم ودلیل اصلیشم این بود

امیر پازواری مشهور به امیر مازندرانی، شیخ العجم و امیرالشعرا، از شاعران تبری‌سرای مازندران بود.نام و زندگی وی در پرده ابهام مانده است. از سروده های منسوب به وی می توان گفت كه از مردم شیعی روستای پازوار بارفروش( بابل ) بود .

شماری از منابع درباره زندگی، آغاز شاعری و عرفان امیر چندان به خطا رفته اند كه به افسانه مانند است. برخی نام وی را شیخ محمد پازواری و برادرانش را كریم و رحیم دانسته اندو نوشته اند كه در زمان حكومت محمد صفوی در پازوار به دنیا آمد و پس از برانداختن فرمانروایان محلی و تصرف مازندران بدست شاه عباس صفوی به وی پیوست. امیر از آن پس با شاه بود و از شاه لقب شیخ العجم و امیرالشعرا گرفت. پس از مرگ شاه عباس ( 1038 ) وی به بوكلای پازوار بازگشت و در همانجا درگذشت و در كنار برادرانش به خاك سپرده شد.

شماری از منابع گمان می دادند كه امیر از سادات مرعشی پازواری بود. دائرةالمعارف تشیع وی را از شاعران پایانی سده نهم و اوایل سده دهم هجری آورده است. همین منبع وی را معاصر امیر تیمور گورگانی ( 807) دانسته اند و آورده اند كه تیمور از سر خشم وی را به هند تبعید كرد و پس از چندی بخشید و روستای پازوار را به او سپرد. همین كتاب به خطا امیر پازواری و امیر ساروی (مازندرانی) را به یك تن دانسته است.
و یادآور می شود كه تاكنون در هیچیك از متون سده هشتم تا دوازدهم هجری از وی یاد نشده است.

نخستین بار الكساندر شود زكو/ خودزكو ، ایرانشناس لهستانی ( 1806 - 1881 م ) ، در 1842 م ، چند سروده منسوب به امیر را به چاپ رساند و از وی به نام شیخ العجم امیر پازواری یاد كرد.
پس از آن بر نهار دورن ( 1805- 1881) به دستیاری میرزا محمد شفیع بارفروشی دیوان منسوب به امیر را به نام كنزالاسرار مازندرانی در سن پترزبورگ به چاپ رساند.
نخستین بار در ایران رضاقلی هدایت ( 1218 - 1288 ) در فرهنگ انجمن آرای ناصری و تذكره ریاض العارفین ( نگارش 1260 ) از او یاد كرده است.

به امید خدا در آینده راجع به خصوصیات شعری امیر پازواری صحبت خواهیم نمود.

خدا جا خوامی شمه خسته تن نخار نبوئه

با سلام

از ابیات تبری علامه حسن‌زاده آملی:

هر سو رو كِمّه نور خوائه یارون

این نور خدا بی انتهائه یارون

هز ذره كه در ارض و سمائه یارون

سر تا قدمش صدق و صفائه یارون

موفق باشید

با سلام

از ابیات تبری علامه حسن‌زاده آملی:

هر سو رو كِمّه نور خدائه یارون

این نور خدا بی انتهائه یارون

هز ذره كه در ارض و سمائه یارون

سر تا قدمش صدق و صفائه یارون

موفق باشید