1- رهبر معمولاً نسبت به اهداف نگرشی شخصی و فعال دارد ولی یك مدیر نگرش غیر شخصی دارد.
2- مدیر برای نفوذ بر دیگران متكی به قدرت رسمی و قانونی می باشد، حال آنكه رهبر بیشتر تابع قدرت مرجعیت و فرآیند نفوذ اجتماعی می باشد.
3- مدیر با مشكلات سازمان دست و پنچه نرم میكند به سازمان نظم می بخشد، ساختار سازمان را تعیین می كند، منابع انسانی و مادی را با هم تركیب می كند، استراتژیها و اهداف را مشخص می كند، برای رسیدن به این اهداف برنامه ریزی می كند و در نهایت با كنترل، اقدامات اصلاحی را انجام می دهد. ولی رهبر عمومأ با تغییر سر و كار دارد، رهبر تصویری از آینده را برای پیروان ترسیم می كند و مسیر را برای آنها مشخص نموده و به آنها خط می دهد.
4- رهبر از وظایف مدیریتی بیشتر به فرآیند انگیزش پیروان می پردازد. در صورتی كه مدیر بیشتر به برنامه ریزی، سازمان دهی و كنترل می پردازد
