تبیان، دستیار زندگی

آمادگاه تربیت نیرو برای زمینه سازی اهتزاز پرچم یالثارات الحسین علیه السلام...

    جاده و اسب محیاست بیا تا برویم / کربلا منتظر ماست بیا تابرویم     

"برای دانلود فایلهای صوتی ابتدا روی لینك كلیك كرده و سپس روی(دریافت)كلیك راست و save target as را بزنید"

 بسم رب شهدا والصدیقین

پاوه

این شهر مهم‌ترین اتفاق نظامی‌اش را یک‌سال قبل از جنگ تجربه کرد. کلاً شهرهای استان‌های غربی یکی ـ دوسال زودتر به استقبال جنگ رفتند و به نوعی پیشکسوت عرصة دفاع مقدس هستند! حدوداً شش ماه از انقلاب می‌گذشت که حزب دمکرات به سرکردگی «قاسملو» و گروهک‌های ضدانقلابی دیگر، بعد از فتح سنگر به سنگر به پاوه رسیده بودند و در آنجا هم شروع کرده بودند به تیر و تیراندازی و راه‌بستن و کشت و کشتار. بازرگان هم که آن زمان نخست وزیر دولت موقت بود، مهرورزی‌اش گل کرده بود و اعتقادی به برخورد مسلحانه نداشت. دکتر چمران هم که معاون نخست وزیر بود عازم پاوه شد تا قضیه را مسالمت‌آمیز حل کند. بالگرد آنان به پاوه رسیده، نرسیده مواجه شد با بارانی از گلوله که از هر طرف به سمتش می‌رفت. با هر زحمتی بود بالگرد نشست و سرنشینان سینه‌خیز خودشان را به پشت دیواری رساندند تا حداقل برای مذاکره زنده باشند. در همین اوضاع درهم و شیرتوشیر، هواپیمای فانتومی هم که برای شناسایی و کمک آمده بود، نرسیده به پاوه رفت توی دل کوه. ته دل مدافعان شهر کم‌کم خالی شده بود که روز بعد فرود بالگرد کورسوی امیدی در دلشان پدید آورد. رسیدن مهمات و آذوقه و انتقال مجروحین در آن شرایط چیز کمی نبود، اما نیروهای ضدانقلاب بالگرد را هم پیاده کردند و تمام مجروحین و خدمه شهید شدند. شرایط خیلی بدی بود. فقط مانده بود خانة پاسداران در مرکز شهر و ژاندارمری در غرب. دشمن بیمارستان را همان روز گرفته بود، با 25 پاسدار مجروح که حتی توان حرکت نداشتند. همة آنها را پشت دیوار بیمارستان به گلوله بستند؛ سر بعضی‌شان را بریدند و... .

اوضاع ناجوری بود. دشمن شهر را درو می‌کرد و پیش می‌آمد و از آنجا که برحسب عادت شروع کرده بودند به غارت مردم. یادشان رفته بود برای چه به پاوه آمده‌اند! به خاطر همین، سرکردگان، ماشین راه می‌انداختند و با بلندگو اعلام می‌کردند: «ما فقط آمده‌ایم پاسداران و دکتر چمران را سر ببریم!» اما آنها کار خودشان را می‌کردند و همین باعث شد که به‌آرامی به سمت ژاندارمری و خانة سپاه در حرکت باشند. حلقة محاصره تنگ‌تر می‌شد که صبح شد. دو هواپیمای فانتوم مواضع اسلحة سنگین دشمن را کوبیدند و فشار کمتر شد، اما هنوز هیچ امیدی نبود. شهری به هم ریخته، با مهاجمانی مسلح، قتل و غارت و آتش‌سوزی. چمران بالای دیوار خانة پاسداران ایستاده بود و به این شهر نگاه می‌کرد. ناگهان فریاد الله‌اکبر پاسدارها بلند شد. امام(ره) پیام داده بود: «... به دولت و ارتش و ژاندارمری اخطار می‌کنم اگر با توپ‌ها، تانک‌ها و قوای مجهز تا 24 ساعت دیگر حرکت به سوی پاوه نشود، من همه را مسئول می‌دانم... تا دستور ثانوی، من مسئول این کشتار وحشیانه را قوای انتظامی می‌دانم...» سربازانِ خسته، روحیه گرفتند و خیلی از افراد ضدانقلاب با هوش سرشار و آینده‌نگری‌شان فرار را بر قرار ترجیح دادند و خودشان را در کوه‌ها گم‌وگور کردند. نیروها از تمام شهرهای اطراف، حتی با پای پیاده خودشان را به پاوه رساند و پاوه آزاد شد. پاوه را چمران آزاد کرد، پاوه را مردم آزاد کردند، پاوه را پاسداران آزاد کردند؛ اما قبل از همه فرمان امام، پاوه را آزاد کرد.

*فایل صوتی معرفی پاوه *

سلام

فال نیک

اردوی راهیان نور واقعی نمیذارین

موفق

alireza2932گرامی پیگیری های زیادی کردیم ولی متاسفانه فعلا به جایی نرسیدیم

حالا که از پاوه دیدن کردید چه احساسی نسبت به اونجا دارید.

برنامه فردا بازدید از ارتفاعات بازی داراز

منتظر باشید...

ارتفاعات بازی‌دراز

منطقة کوهستانی و استراتژیکی است که همان اول جنگ، عراقی‌ها گرفتندش و بی‌خیالش هم نمی‌شدند. از آنجا می‌شد جاده‌های ورودی به شهرهای اطراف را کوبید، پرواز هواپیماها را کنترل کرد و هزار کار دیگر. این ارتفاعات آن‌قدر مهم بود که صدام دستور مراقبت شدید از آن را داده بود و گفته بود: «اگر ایرانی‌ها این ارتفاعات را پس بگیرند، کلید بغداد را به آنها می‌دهم!» آنها هم جاده‌سازی کرده بودند و کلی آدم آنجا مستقر کرده بودند که نکند کلید بغداد دست ما بیفتد!

شناسایی، در اردیبهشت سال 1360 بود که عملیاتی هشت روزه شروع شد و بعد از کلی تک و پاتک، ارتفاعات به دست ما افتاد. در این عملیات علی‌اکبر شیرودی پشت تپه‌ها پنهان می‌شد و ناغافل می‌رفت سروقت تجهیزات دشمن. در یکی از همین عملیات‌ها بود که مورد اصابت گلوله‌های عراقی قرار گرفت و رفت به آغوش شهادت.

صدام حق داشت وعدة دادن کلید بغداد را بدهد. چون بازپس‌گیری این ارتفاعات کار آسانی نبود. شاید اصلاً کار ما نبود. اسرای عراقی سراغ فرمانده رزمنده‌های ایرانی را می‌گرفتند، فرمانده‌ای که سوار بر اسب سفید، فرماندهی رزمندگان ایرانی را بر عهده داشته است. آنجا رزمنده‌ها هم فهمیدند چه خبر است! شهید بهشتی گفت: «خانقاه عرفان واقعی، بازی‌دراز است».

*فایل صوتی معرفی ارتفاعات بازی دراز*

سومار

این شهر در مرز ایران و عراق است و فقط پانزده کیلومتر با شهر «مندلی» عراق فاصله دارد. این شهر در ابتدای جنگ به تصرف نیروهای عراقی درآمد. از مهم‌ترین عملیات‌های انجام شده در این منطقه، عملیات مطلع‌الفجر است.

در مهرماه 1366 مورد حملة شیمیایی قرار گرفت و خودتان می‌دانید یعنی چه؛ یعنی کشته شدن بسیاری از مردم شهر، یعنی بیماری‌های ژنتیکی، یعنی... در هشتم مرداد 1367 بود که سومار به طور کامل آزاد شد.

الان سومار، تنها شهر بدون شهروند ایران است. این شهر پر است از خانه‌های نیمه‌کارة ساخته شدة خالی و البته یک شهرداری که دنبال کسی می‌گردد که از او عوارض شهرداری بگیرد. البته یک مشتری دائمی هم دارد، مغازه‌ای که به سربازان سیگار و ساندیس می‌فروشد!

مزرعه‌های سومار هنوز پر هستند از مین‌های خنثا نشده‌ای که منتظر پایی است که... هر سال مراسمی می‌گیرند به مناسبت بیماران شیمیایی سومار که اگر این هم نبود، سومار فراموش می‌شد؛ همان‌طور که ساکنین‌اش فراموشش کردند.

*فایل صوتی معرفی سومار*

تنگة چارزبر (گردنة مرصاد)

در سال 71 کلنگ احداث یادمان این عملیات را شهید صیاد شیرازی به زمین زد و خود او بود که در سال 75 این یادمان را افتتاح کرد. منافقین سال‌ها بعد در لباس مأمور شهرداری صیاد را به شهادت رساندند. آنها حتی در این کار هم منافق بودند.

*فایل صوتی معرفی تنگه مرصاد*

قصرشیرین

اسم قصرشیرین بیشتر از هرچیز عشق را در ذهن آدم زنده می‌كند. آن هم نه از این عشق‌های سه كیلو صدتومانی. عشقی به بلندای عشق فرهاد. فكر می‌كنی صدای تیشه‌های فرهاد است كه در شهر می‌پیچد و هنوز عشوه‌گری‌های شیرین. اگر از مردم در مورد دهة 60 بپرسی هم همه از عشق می‌گویند. می‌گویم عشق فرهاد؟ می‌خندند. این است قصرشیرین

:

قبل از شروع رسمی جنگ و آن موقع كه عراق در فكر حمله كردن یا نكردن به ایران بود سر توپ‌هایشان را گرفتند سمت قصرشیرین و شروع كردن به كوبیدن شهر. یعنی قصرشیرین از خردادماه كه حملة آزمایش و طرح كاد ارتش عراق بود زیر توپ و موشك بود. هر روز گلوله‌ها و بمب‌ها به سمت شهر شلیك می‌شد و هربار قسمتی از شهر تخریب، تا اینكه آخر شهریورماه، جنگ به صورت رسمی شروع شد. در همان دو ـ سه روز اول عراقی‌ها به قصرشیرین رسیدند. گرچه مقاومت مردم شهر و نیروهای نظامی با عقب‌نشینی مقطعی آنان همراه بود، ولی بعثی‌ها با حمله از محورهای دیگر شهر را محاصره كردند. ریختند توی شهر، مردم را اسیر كردند، نیروهای انقلابی را دار زدند، از زنان و بچه‌ها به عنوان نیروهای خدماتی بهره جستند و ناگوارتر از همه اینكه به زنان و كودكان... در شهر گروهی پنج نفره به صورت چریكی با عراقی‌ها جنگ می‌كردند كه پس از سقوط كامل شهر در چهارم مهرماه رفتند به سمت ارتفاعات «بازی‌دراز». این پنج نفر حدود صد زن و كودك را هم از جهنمی كه عراقی‌ها درست كرده بودند نجات دادند

. قصرشیرین 21 ماه در تصرف كامل عراقی‌ها بود كه شكست‌های مكرر ارتش عراق در منطقة جنوبی، باعث عقب‌نشینی سراسری آنها شد. از آنجا كه هر كسی دوست دارد در هر زمان و فرصتی ویژگی‌های برجسته‌اش را به رخ بكشد، عراقی‌ها هم شرارت خود را در عقب‌نشینی به طور كامل نشان دادند. آنها تمام شهر را به جز «مسجد مهدیه» تخریب كردند و بیمارستان نوساز قصرشیرین را با مواد منفجره فرستادند هوا. اما مهم شهر بود كه حالا دست ما بود.

بعد از امضای قطعنامه و به منظور پشتیبانی از عملیات منافقین، عراق یك‌بار دیگر قصر شیرین را تصرف كرد، ولی باز هم با شكست نیروهایش مجبور به عقب‌نشینی شد. قصرشیرین قبل از شروع جنگ و بعد از قطعنامه درگیر جنگ با عراق بود و در تمام این مدت صدای تیشة فرهاد بود كه می‌آمد.

کربلا 295 کیلومتر- تابلویی که حسابی آدم را هوایی می کند.
خروجی شهر قصر شیرین - بزرگراه راه کربلاء نزدیک مرز خسروی

• فایل صوتی معرفی قصر شیرین

بسم رب الشهدا والصدیقین

با نام و یاد شهدای هشت سال دفاع مقدس و جانبازان گرانقدر

از مناطق عملیاتی غرب کشور و بازی دراز که در آن منطقه در شهریور سال 60 عملیاتی با نام شهیدان رجایی و باهنر در ارتفاعات بازی دراز انجام شد.

هدف این عملیات تصرف ارتفاع 1150 و 1100 صخره ای که در دست دشمن بود،در ضمن نیروهای ما در یک ارتفاع دیگر که انهم 1100 بود مستقر بودند.

فرمانده عملیات سپاه در منطقه غرب شهید ناصر کاظمی بودند و شهید پیچیک نیز در این عملیات نقش درخشانی داشتند.

بعد از نفوذ نیروهای ما در زیر خط راس دشمن و با فرمان عملیات نیروهای توپخانه با آتش و تهیه سعی در برهم زدن نیروهای دشمن کردند و متعاقب آن نیروهای ما حمله کرده ارتفاع 1150 هجوم آوردند و نبرد تن به تن در گرفت ،که در نهایت قله 1150 و متعاقب آن 1100 صخره ای رو تصرف کردند.

جنگ در ارتفاعات بسیار سخت و طاقت فرساست ،چون دشمن در بالا قرار گرفته و ما باید از پایین حمله ور شویم.

قوچ‌سلطان

یکی دیگر از ارتفاعات استراتژیک کردستان است. بلندترین قله در این منطقه «کله‌قندی» است که از بالای آن تمام مناطق این‌ور و آن‌ور دیده می‌شود. یک هفته بعد از بمب‌گذاری در دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی و شهادت 72 تن از یاران ملت بود که حاج احمد متوسلیان و سرگرد عبادت رفتند توی نخ آزادسازی قوچ سلطان. البته نه ماه قبل هم سرگرد عبادت عملیاتی در این منطقه داشت که ناموفق بود. اما این دفعه با یک برنامه‌ریزی، طرح دقیق آماده شده بودند برای عملیات. عملیات شروع شد و سرگرد عبادت از اولین شهدای این عملیات بود، چون اولین نفری بود که شجاعانه به سنگر آتشبار عراق هجوم برد. خلبان‌های هوانیروز هم می‌آمدند تا بیست متری سنگرها و آن وقت راکت‌ها را می‌چپاندند توی سنگرها. بعد هم نیروها الله‌اکبر گویان تهاجم اصلی را آغاز کردند.

یکی از افسران عراقی اسیر شده گفت: «آن الله‌اکبری که شما می‌گفتید با آن دویدنتان، گفتیم لابد نیروی انبوهی از ارتفاع به پایین می‌آید. به خاطر همین تسلیم شدیم!» هرچیز کوه و ارتفاعات که برای جنگ بد باشد، خوبی‌اش این است که معلوم نیست چند نفرید و همین به اضافة روحیة بالای نیروها و الله‌اکبر گفتنشان به کمک نیروهای ما آمد؛ نیروهایی کمتر از دویست نفر! با این عملیات بود که برای اولین‌بار در این منطقه به داخل خاک عراق نفوذ کردیم.