تبیان، دستیار زندگی

سلام

به دنبال توصیه آقای سعیدان ، خاطرات سفر امسالم به مشهدرو در این تاپیک به دوستان عزیز تقدیم میکنم.

سلام

طبق معمول مقابل کامپیوتر نشسته بودم که تلفن خونه زنگ زد.. الو سلام.. خانم تیردراپ؟ .. بله بفرمائید.. 21 تیر عازم مشهدیم شمام تشریف میارین؟.. بله حتماً ....... به همین سادگی ، به همین راحتی .. و اینطوری بود که شروع شد انتظار برای سفر به سرزمین عشق و صفا. تقریباً 50 روزی به حرکت  مونده بود ولی تو تمام این مدت دل تو دلم نبود.. وه که امام رضا(ع) چقدر مهربونه! چجوری آدمو دعوت میکنه.. از جایی که اصلاً فکرشم نمیکردی.. تو تاریخی که همه سعی میکنن اونجا باشن.. امام رضا خودش واست دعوتنامه میفرسته.. چرا؟ شرمنده میشم.. وقتی به خودم نگاه میکنم .. و به این همه کرم و بزرگواری و بخشش ِ آقا.

خجالت میکشم وقتی می بینم که هیچ وقت رومو زمین نمی ندازه.. هروقت که دلم هواشو کرد.. درخواستمو اجابت میکنه.. ولی من....... نمیدونم تا کی آقا صبوری میکنه.

بالاخره روز موعود میرسه. 21 تیر ساعت 8 شب حرکته . به ما گفتن حداکثر تا ساعت 7 تو راه آهن باشیم. شروع کردم به بستن چمدون.. و بعد هم حرکت به سمت راه آهن. تمام مسیرها به سمت مکان مورد نظر مسدود می باشد.. همه راه ها رو بستن.. دارن عملیات عمرانی انجام میدن.. راننده مجبور شد یه دور شمسی قمری بزنه و مارو به میدون راه آهن برسونه.. تقریباً ساعت هفت ونیمه .. بلیط ها دست خودمون نیست و فردی رو که باید بلیط رو ازش بگیریم هم نمی شناسم. گوشیش جواب نمیده.. هرچی از اطلاعات پیجش میکنن.. خبری ازش نمیشه.. ساعت 8 شد و ایشون نیومده هنوز.. داشتیم به این فکر میکردیم که بریم خونه و ماشینو برداریم و راهی شیم.. تعدادی از همراهان رو شناسایی کردیم .. اونام مثل ما منتظر بودن. بعضیاشون از ساعت شیش ونیم اومده بودن.. پس خیالم راحت شد که از قطار جانموندیم.

پرده های کوپه رو کشیدیم و روی صندلی ها ولو شدیم.. یه کوپه چهار تخته برای خانواده ما.

تقریباً یه دور کامل تو همه انجمنا زدم... وااااااااااااااااااااو آنشرلی داره تو صندلی داغ ، شورشی برگر درست میکنه!!!  عجب صندلی داغی میشه!! شورشی برگر 

رفتم لیست غول اول صندلی رو نگاه کردم.. اسم من و همسر توش نبود    غولی که من توش نباشم که غول نیست..

تو انجمن خودمم شورشی اومده شلوغ کرده .. با اون گوسفنداش!! اگه برگردممم

کم کم دستام شل میشن.. چیزی نمونده گوشی از دستم بیفته.. بی خیال همه چیز میشم و خوابو که خیلی وقته پشت پنجره چشام منتظره به داخل دعوت میکنم.

سلام سلام صدتا سلام

سلام مادر خانوم....خوبین ان شالله؟

زیارت قبول!

این روزا امام رضا خیلی ها رو می طلبه ... ولی من وقت ندارم

هر کاری میکنم یه فری تایم جور کنم نمیشه

دلم بدجوری هوای اقا و مشهد رو کرده

یه چیز دیگه...جالب بود برام....شما اینقده به انجمن های تبیان علاقه دارین

حتی وقتی هم داشتین می رفتین مشهد به جای خواب و استراحت انجمن ها بودین!!!

به هر حال

امیدوارم موفق باشین

مواظب خودتون باشین

یا حق

سلام تیردراپ جان

خوبی؟

زیارتت قبول

ما رو هم دعا کردی؟

دلم پر میزنه واسه زیارت آقا

اما چه کنم که گرفتاری زیاده

اسمش این بود که خوابیدم.. در حالیکه دم به دقیقه بیدار میشدم.. تا بچه هارو چک کنم که یه وقت نیفتاده باشن یا نیفتن!!.. مادره دیگه .. چه میشه کرد. با وجودیکه چمدون و ساک هارو گذاشته بودم تو راهروی وسط کوپه تا اگه نرگس غلطید نیفته پائین ولی بازم تا صبح ده بار بیشتر چکش کردم.

اما چند بارم دخترمو که بالا خوابیده بود در حین افتادن نجات دادم .. خلاصه اینکه نتونستم راحت بخوابم.

تازه بیدار شده بودم که صدای نماز نماز مأمور قطار به گوش رسید.. بلند شدیم و برای خوندن نماز صبح از قطار خارج شدیم.. همونطور که متوجه نشدم واسه نماز مغرب کجا توقف کرده بود.. اینجام نفهمیدم کدوم ایستگاهه.

برگشتیم و دوباره یه چرتی زدیم..  بالاخره ساعت 8 شد و مأمور قطار صبحانه ها رو داد. ماهم خوردیمشون .  کم کم حال و هوای مشهد داشت همه جارو میگرفت.. داشتیم میرسیدیم.. پس بهتره که آماده شیم تا به محض توقف از قطار پیاده شیم.

سوار یکی از مینی بوس هایی شدیم که اومده بودن دنبالمون . محل اسکانمون خیابون خسروی نو یا همون اندرزگوئه . اندرزگو12 یا کوچه آیت الله خامنه ای. درست در جوار بازار سرشور.

به باب الجواد خیلی نزدیکیم و این خیلی خوبه. بالاخره تو واحدی که بهمون دادن ساکن شدیم و شروع کردیم به جابجا شدن. از لحاظ جا خیلی خوبه .. میگید نه؟ از آنلاکر بپرسید :)

کمی استراحت کردیم .. کمی که نه.. خیلی استراحت کردیم.. مخصوصاً من که واقعاً خسته شده بودم و نتونسته بودم درست بخوابم. برای همین هم بعد از جابجایی فرصت رو مغتنم دونستم و رفتم سراغ خوااااااااااااااااااااااااااااب

با سلام

اینو راست گفت جاشون خوب بود نزدیک به باب الجواد محل قرار گذاشتن و دیدن حاجی کلیف با سعید رفتیم سراغ حاجی البته قبلش من و سعید به هم رسیدیم بعد رفتیم اونجا منتظر موندیم حاجی از خشک شویی بیاد بعدشم که داشتیم با تلفن با عبدالله صحبت میکردیم یهو حاجی از پشت سرمون ظاهر شد کپ کردیم رو بوسی کردیم و عبدالله هم یه جوری دکش کردیم بای بای کردیم تلفنی رفت بعدشم که جریان های بعدش که ادامه داستان رو اگه وقت کردم خودم میگم.

با تشکر آنلاکر

استراحت دیگه بسه! نهار رو آوردن.. به به قورمه سبزی! جای شما خالی نهار رو خوردیم. و آماده رفتن به حرم شدیم. حالا تو کوچه اندرزگوی 12 داریم میریم به سمت حرم.. از روبرو فرد مسنی که موهای سرش و محاسنش همه سپید و خاکستری هستن داره میاد.. خدایا این چقدر آشناست! هرچی فکر میکنم یادم نمیاد که کجا دیدمش ولی آشناس.. همسرم چند قدم از ما جلوتر بود .. ایستاد و گفت : حاج منصور رو دیدی؟ حاج منصور؟ کیه؟ بابا منصور ارضی رو میگم دیگه!!  اااا منصور ارضی بود؟ من دیدم آشنا میزنه ها!! و بعد ادامه راه به سمت حرم.. کوچه ها شلوغ .. دستفروشها مشغول کارخودشون هستن.. پسری تقریباً 7 ساله که تا روز آخر سعی داشت به ما زیارتنامه بفروشه.. دیگری که گردنبندهای سه تا هزار ِ تیتانیوم اصل میفروخت! جورابای 6 جفت هزار بود نمیدونم یا هزارجفت 6 تومن!!! قدم به قدم تو پیاده رو مواجه بودیم با دستفروشهایی از این نوع که همه هم اصرار داشتن حتماً به ما چیزی بفروشن!  دست آخرم به قلاب یکیشون گیر کردیم.. یعنی اون به ما گیر کرد..و تا ازش 4 تا گردن بند اصل تیتانیوم! نخریدیم هزارتومن! ولمون نکرد.. جالبه که وقتی بالاخره من هزارتومن رو درآوردم که بهش بدم.. میگفت : میخوای 7 تا بدم 2 هزارتومن؟ بهش گفتم: میخوای 5 تومن بدم 20 تا بدی؟ آخه آقا به چه درد من میخوره اینا؟ زوری داری میفروشی.. حالا این 4 تا رو یه بلایی سرشون میارم ولی بیشتر دیگه نمیخوام!

اتفاقاً چه بلایی هم سرچهارتاش اومد.. نرگس روزی یکیشو انداخت گردنش و بعد غیب شد.. منم دست آخر 4 تا زنجیر پاره گوشه چمدون پیدا کردم 

بالاخره از میون اون همه جمعیت و کاسب سرپایی ! رد شدیم و به باب الجواد رسیدیم. السلام علیک یا علی بن موسی الرضا و رحمه الله و برکاته .. خیلی شلوغه .. اونقدر که حتی واسه خوندن اذن دخول هم باید چندین بار جامو عوض کنم که با نامحرم برخورد نکنم.. اذن دخول رو میخونیم و وارد میشیم.. انگار آب سردی که روی آتیش بریزن.. من همیشه همینجورم .. قبل از رفتن شوق و ذوق دارم ..التهاب و هیجان دارم.. ولی وارد محوطه که میشم.. آرامش عجیبی میاد سراغم.. آروم آروم.. انگار مثل مریضی که داروشو دریافت کرده باشه.. هوای مشهد همیشه همین خاصیت رو داشته .. آرامش مطلق! خیلی دلم میخواد برم داخل حرم .. از همسر جدا میشم و با دوتا دخترا میریم سمت بست شیخ بهایی و بعد هم صحن جمهوری و ورودی خواهران! جمعیت موج میزنه.. چهره ها یکی پس از دیگری از کنارت رد میشن.. یکی اشک از چشمهاش سرازیره.. یکی از بس گریه کرده چشماش شده کاسه خون.. یکی داره با امام نجو میکنه.. یکی فقط نگاه میکنه و .... میریم داخل و به محل ضریح مطهر نزدیک میشیم.. اونقدر جمعیت زیاده که دیگه از قسمت بالا سر آقا نمیشه جلوتر رفت .. گوشه ای جای پیدا میکنم .. البته کمی به عقب برمیگردم  .. جایی که برای خوندن نماز هم مناسب باشه.. دو رکعت نماز زیارت و بعد هم دو رکعت نماز حاجت از طرف همه بچه های خوب تبیان ، دوستانی که لطف فراوونی به من و خونوادم دارن و حتی اونایی که ندارن! بعد زیارتنامه ای برمیدارم و بسم الله الرحمن الرحیم....