سیاست در ریشه عربی به معنای رام کردن اسب است و در لغت به معنای خط و سیر و راهی که انسان پیش رو دارد می باشد. در زبان لاتین به معنای برنامه، شیوه ی عمل، اصول و قواعد اساسی، اصول راهنما می باشد. در اصطلاح عام روند و انجام تصمیم گیری ها برای هر گونه گروه است؛ از قبیل حکومت ها و کشورها و نهادهای سازمانی دانشگاهی و دینی و نهادهای دیگر و در اصطلاح خاص، روند و انجام تصمیم گیری ها برای حکومت ها و کشورهاست و نیز در علوم سیاسی دارای معانی دیگری نیز هست. یکی از دانشمندان علوم سیاسی علم سیاست را بدین گونه معرفی کرده است: دانستن این که چه کسی می برد، چه می برد، چه موقع می برد، چگونه می برد و چرا می برد. مبارزه برای کسب قدرت، حفظ قدرت، افزایش قدرت و نمایش قدرت از ویژگی خاص فن سیسات می باشد. فن سیاست رهبری صلح آمیز یا غیر صلح آمیز روابط میان افراد گروه ها و احزاب (نیروهای اجتماعی) و کارهای حکومتی در داخل یک کشور، و روابط میان یک دولت با دولت های دیگر در عرصه جهانی است و سیاست برآیند منافع نیروهای اجتماعی نامبرده است. آنچه که در یک سیاست گذاری دقیقاً باید تامین گردد: پایداری، آینده نگری، هدف داری، عمومیت، گستردگی و نمایان گری است. هدف نهایی یک جامعه مدنی و سیاسی رسیدن و سعادت و تامین منافع مردم و ملت است. از آنجا که قانون و سیاست دو ستون اصلی جامعه متمدن است پس هر گونه تفرقه که در یک جامعه اسلامی رخ دهد نه تنها از نقطه نظر شرع و اسلام منطقی نیست حتی از نقطه نظر سیاست و تمدن نیز ایده آل به نظر نمی رسد..
ابو نصر فارابی: ابونصر فارابی از فلاسفه مشهور اسلامی الگوی اندیشه و نظام سیاسی را مدینه فاضله بر اساس بنیاد‌های فلسفی و سیاست را حاصل خدمات حاکم به مردم به منظور رسیدن به سعادت حقیقی می‌داند.
از فریب سیاست جهت رسیدن به سعادت استفاده کنیم
.
