تبیان، دستیار زندگی

شب گذشته بنا به قرعه كشی صورت گرفته میرحسین موسوی به شبكه یك آمد تا اولین سخنرانی خود در رسانه ملی را انجام داده باشد، موسوی در اولین بخش از سخنانش انزوای 20 ساله را به گردن دیگران انداخت و در توجیه آن گفت: «خوشحالم كه امروز خدمت شما هستم و در مهمترین رسانه به سخنرانی می پردازم، در این چند سال متأسفانه محرومیت تصویر داشتم لذا یكی از آرزوهایم این است كه مردم از طریق رسانه ملی به تبادل نظر بپردازند.»

به گزارش رجانیوز، نخست‌وزیر دهه 60 که پیش از این تأكید كرده بود تا شب انتخابات به انتقاد از احمدی نژاد ادامه می‌دهد، نخستین نطق تلویزیونی‌اش را هم با همین رویکرد آغاز کرد و فهرستی از گلایه‌های ریز و درشت را در یک برنامه 30 دقیقه‌ای بیان کرد.

وی اظهار داشت: «من از هیچ امكاناتی برخوردار نبودم نه پول نفت داشتم كه مردم را همراه خود كنم و نه رسانه ای كه از آن استفاده كنم.»

موسوی اما ترجیح داد در این برنامه تلویزیونی به جای استناد به گزارش‌های کارشناسی و تأیید شده، به مشاهدات میدانی معدود خود اشاره کند و در کنار سیاه‌نمایی از اوضاع کشور و اقتصاد، به هیچ برنامه مشخصی نیز اشاره نکند.

وی در این زمینه گفت: «در شمال كه بودم مردم گلایه داشتند و می گفتند در حالی كه برنج ما در انبارها مانده دولت برنج پاكستانی و هندی وارد می كند یا در حالی كه پرتغالهای باغات ما در انبارها در حال خراب شدن است دولت پرتغال مصری می آورد یا در مورد چای همینطور و در كل از این گلایه داشتند كه سطح باغهایشان كاهش یافته است.»

اما نطق موسوی مانند سایر سخنرانی‌ها و برنامه‌های وی متکی به 2 نکته کلیدی بود، وی ابتدا بحث صداقت را پیش كشید و به گونه ای صحبت كرد تا اینگونه القا كند كه با مردم همذات پنداری كرده است و از طرفی نیز شرایط كشور را آنقدر بحرانی توصیف كرد تا بتواند خود را به عنوان منجی كشور معرفی كند.

پیش كشیدن بحث واردات برنج، پرتقال، شكر و این موارد از جمله مصادیقی بود كه موسوی سعی كرد با ذکر این مصادیق، با زبانی همه فهم و پرهیز از ادبیات نخبگی، خود را هم‌درد توده‌ها معرفی کند و ادامه این روند را منجر به نابودی اقتصاد و كشاورزی ایران معرفی كند.

كاندیدای بخشی از جریان اصلاحات در برنامه جمعه شب، علاوه بر اینکه به روال 3 ماه گذشته باز هم هیچ برنامه مشخصی ارائه نکرد، به تناقض گویی نیز روی آورد. وی ابتدا از روند واردات و صدمه به كشاورزان گله كرد و خواست كه واردات نباشد تا محصولات كشاورزان به فروش برسد و از طرفی ترجیح داد هیچ اشاره‌ای به خرید نقدی و تضمینی محصولات کشاورزان و مواردی مانند خرید سیب‌زمینی که دستمایه تخریب وی و دوستانش نیز شده، نکند

چارچوب سخنرانی موسوی در برنامه جمعه شب به گونه‌ای عوامانه پیگیری شد در حالی كه برخی انتظار داشتند وی برنامه های خود را بیان كند و بحث های انتقادی و تخریبی را به مناظره با احمدی‌نژاد موكول كند.

اما موسوی نه تنها به برنامه های اقتصادی خود اشاره ای نكرد بلكه در طول برنامه هیچ صحبتی از برنامه های كلان از جمله برنامه هسته ای به میان نیاورد، شاید وی به این باور رسیده که مردم پذیرفته اند كه احمدی نژاد در بحث سیاست خارجی بالاخص برنامه هسته ای به گونه ای عمل كرده كه ایرادی نمی توان به آن وارد كرد، یا اینکه اقداماتی مانند تعلیق در دوره قبل جای هیچ‌گونه دفاعی ندارد و عبور بی‌سروصدا از کنار آن بهترین ترفند است.

موسوی در بخش دیگری از اظهاراتش، بار دیگر به مشاورت در دولت هاشمی و خاتمی افتخار كرد و از طرفی گفت كه در اوایل ریاست جمهوری احمدی‌نژاد نیز نظرات خود را منتقل می‌كرده است. در واقع وی اینگونه القا كرد كه در دولت‌های گذشته به نظراتش توجه می‌شد ولی در دولت نهم این توجه محقق نشد، اما اگر موسوی به مشاورت در دولت‌های هاشمی و خاتمی افتخار می كند چرا در مورد انتقادات وارد بر آن 16 سال استراتژی سکوت را ادامه می‌دهد و حاضر به هیچ‌گونه پاسخ‌گویی نیست؟ چرا در زمان ریاست جمهوری هاشمی هرگز به آشوب‌های اسلامشهر و مشهد و... توجهی نكرد؟ اعتراض‌هایی كه به تورم 50 درصدی صورت گرفته بود ولی دولت سازندگی با استفاده از قوه قهریه به آنها پاسخ داد. این در حالی است كه امروز موسوی بی توجهی به تورم 25 درصدی را خطرناك می داند.

در واقع موسوی با بیان اینكه تنها مشاور هاشمی و خاتمی بوده است، مسئولیت بحران‌های به وجود آمده در دوران 16 ساله را از دوش خود بر می دارد و تنها به این مشاورت به منظور نمایش کوله‌بار تجربه افتخار می كند.

احساس خطر در 4 سال اخیر و ورود به عرصه كاندیداتوری مورد دیگری بود كه موسوی به آن اشاره كرد، وی در این زمینه گفت كه در چهار سال گذشته وضعیت به گونه ای شد كه احساس خطر كردم و بر خود تكلیف دانستم كه به عرصه انتخابات وارد شوم، این سخنان در حالی ابراز می شود كه وی توضیحی در مورد خطراتی كه در دولتهای گذشته به وجود آمد نمی دهد، وی توضیح نمی دهد كه آیا تورم 50 درصدی خطرناك‌تر بود یا تورم 25 درصدی، آیا آن زمان كه امریكا و اسراییل بر طبل حمله به ایران می كوبیدند خطرناك تر بود یا امروز كه امریكا برای حل بحران های منطقه ای از ایران دعوت می کند، آیا زمانی كه به مقدسات توهین شد، خطرناك تر بود یا امروز كه بحث ظهور و مهدویت توسط رئیس جمهور در جای جای دنیا مطرح می شود؟

موسوس در بخشی از سخنان خود گفت: «ما از لبنانی ها و فلسطینیان زمانی می توانیم حمایت كنیم كه اینجا خودمان قوی باشیم.»

موسوی در بخش دیگری می گوید: «صراحتا می گویم ما می خواهیم مدافع منافع مستضعفان باشیم.»

با توجه به گفته های بالا و همچنین با توجه به تأكید وی به اندیشه های امام خمینی خوب است آقای موسوی به این سؤالات پاسخ دهد كه آیا امام خمینی(ره) نفرمودند كه جمهوری اسلامی از مظلومان و مستضعفان عالم حمایت می كند؟ آیا این گفته ها تبعیت از فرمایشات امام خمینی(ره) است؟ عدم آگاهی كاندیدای ریاست جمهوری از مسایل بین المللی و عدم اطلاع از اینكه بخشی از مرزهای امنیتی ایران در مرزهای فلسطین و لبنان و... ترسیم شده است عجیب به نظر می رسد.

موسوی به خوبی نشان داد كه گوشه‌گیری 20 ساله وی باعث شده که آگاهی کافی از مسایل داخلی و خارجی نداشته باشد و حتی حالا كه دوباره از حاشیه سیاست به متن آن آمده است هم این نهضت ادامه دارد.

منبع

حسین شریعتمداری در یادداشت امروز كیهان نوشت: سیاه‌نمایی میرحسین موسوی در نطق تلویزیونی تنها علیه احمدی نژاد نبود و آنچه در این‌باره بر زبان آورد، بی‌كم و كاست همان جملاتی بود كه دشمنان تابلودار اسلام و انقلاب طی چند سال اخیر علیه احمدی‌نژاد بر زبان و قلم آورده و می‌آورند.

حسین شریعتمداری در یادداشت امروز خود در روزنامه كیهان با عنوان «باور بفرمایید كه باور نمى‌كنیم!» آورده است: اگر سیاه نمایی آقای مهندس موسوی در نطق تلویزیونی جمعه شب ایشان تنها علیه احمدی نژاد و دولت نهم بود، شاید نیازی به نوشتن این وجیزه نبود، چرا كه جناب موسوی سخن تازه ای علیه رئیس جمهور و دولت نهم نداشت و آنچه در این باره بر زبان آورد، دقیقاً و بی كم و كاست- تأكید می شود بی كم و كاست- همان جملاتی بود كه دشمنان تابلودار اسلام و انقلاب طی چند سال اخیر علیه احمدی نژاد بر زبان و قلم آورده و هنوز هم می آورند. اما آقای مهندس موسوی به بهانه سیاه نمایی علیه احمدی نژاد بسیاری از آموزه های اسلامی و انقلابی را مورد هجوم قرار داد و به نظرات صریح و خالی از ابهام حضرت امام(ره) حمله كرد. البته هنوز هم باید امیدوار بود كه آقای مهندس موسوی برای حضرت امام(ره) و خط انقلابی آن بزرگوار احترام قائلند و حملات جمعه شب ایشان به آموزه های امام(ره) و انقلاب را می توان ناشی از آن دانست كه احمدی نژاد به عنوان فرزند معنوی امام راحل(ره) در خط امام و انقلاب حركت می كند و از این روی، حمله موسوی به احمدی نژاد چه بخواهد و چه نخواهد، حمله به آموزه های اسلام و انقلاب تلقی می شود البته تردیدی نیست كه مواضع و عملكرد دكتر احمدی نژاد در پاره ای از موارد نیز خالی از نقد نبوده است ولی این موارد، اولاً؛ بسیار اندك و ناچیز است و ثانیاً؛ همین موارد اندك و ناچیز نه فقط مورد اعتراض و حمله دشمنان بیرونی و برخی از مخالفان داخلی وی قرار نگرفته بلكه از آن حمایت و دفاع نیز كرده اند، نظیر اظهارات موهن آقای مشایی درباره «مردم اسرائیل»! كه از یك سو با اعتراض اصولگرایان روبرو شد و از سوی دیگر حمایت مشترك آمریكا و اسرائیل و برخی از اصلاح طلبان را درپی داشت.

درباره نطق انتخاباتی آقای مهندس موسوی اگرچه گفتنی های فراوانی هست ولی در این نوشته به چند نمونه بسنده می كنیم؛

1- درباره ممنوع التصویر بودن ایشان در سیمای جمهوری اسلامی ایران باید پرسید مهندس موسوی طی 20 سال گذشته كدام اقدام قابل توجهی را انجام داده است كه بایستی خبر آن در تلویزیون به تصویر كشیده می شد؟! سكوت ایشان در برابر آنهمه اهانت به امام و اسلام و انقلاب و مردم كه قابلیت تصویربرداری و نمایش تلویزیونی نداشته است!! دولت كنونی فقط 4 سال است كه روی كار آمده ولی آقای موسوی طی 16 سال حاكمیت دولت سازندگی و دولت اصلاحات، مشاور ویژه رؤسای جمهور بوده است و تمام روزنامه های زنجیره ای و بسیاری از سایت های اینترنتی و خبرگزاری ها در اختیار حزب و گروه ایشان بود. بنابراین چرا در هیچ یك از این رسانه ها كمترین اثری از وی نبوده است؟! و یا كدام دفعه به عنوان مشاور ویژه رئیس جمهور وقت سخن گفته یا حركتی كرده است كه تلویزیون از پخش آن خودداری ورزیده باشد؟! ظاهراً آقای موسوی با این سخنان قصد دارد سابقه سكوت و بی حركتی خویش را پاك كند و از همه بدتر آن كه بی حركتی و بی تفاوتی خود در مقابل مسائل نظام و انقلاب را به گردن صدا و سیما بیندازد.

2- آقای مهندس موسوی ضمن تشكر از مردم به خاطر استقبال! از ایشان در سفرهای استانی می گوید: «می دانم كه این پیشوازها برای بیان حرفها و نگاه به مسایل مختلف كشور بوده و بنده چیزی نداشتم كه خدمت شما مردم عزیز عرضه كنم. همچنین ماشینی نفرستادم كه شما را به صحنه آورد و از امكاناتی همچون پول نفت در آستینم برخوردار نبودم كه آن را بین شما توزیع كنم»! اشاره آقای موسوی به استقبال انبوه و متراكم مردم از آقای احمدی نژاد در سفرهای استانی ایشان است كه باید گفت: برخلاف سفرهای تبلیغاتی و غیرقانونی شما، احمدی نژاد به عنوان رئیس جمهور و برای انجام وظایفی كه برعهده دارد و بسیاری از مدعیان اصلاحات نیز به آن غبطه خورده اند به استان ها سفر می كند و استقبال با شكوه مردم از ایشان علاوه بر قدردانی از رئیس جمهور مردمی خود، نشانه دلبستگی ملت به نظام اسلامی است، بنابراین جناب آقای موسوی باید توضیح بدهد كه:

الف: چرا به شعور و حیثیت مردم اهانت می كند و به آنان اتهام می زند كه برای استقبال از رئیس جمهور خویش پول دریافت كرده اند؟! یعنی دقیقاً همان اهانت و اتهامی كه مدتهاست اسرائیل، آمریكا و ضد انقلابیون فراری علیه مردم شریف و مسلمان ایران روا می دارند.

گفتنی است دشمنان بیرونی كه تا چند ماه قبل، حضور مردم در استقبال از رئیس جمهور و یا شركت آنان در راهپیمایی های قدس و 22بهمن را ناشی از تقسیم پول در میان آنها اعلام می كردند امروزه برای پیشگیری از آبروریزی بیشتر، این ادعای مسخره را مطرح نمی كنند و عجیب است كه آقای مهندس موسوی تازه شروع كرده است!

حضرت امام(ره) بارها اتهام اسرائیل و آمریكا به مردم ایران مبنی بر دریافت پول برای شركت در اجتماعات را دروغبافی و توهم پراكنی دشمنان و اهانت به مردم ایران دانسته بود.

ب: آقای موسوی ادعا كرده است كه مردم را با فرستادن ماشین به محل استقبال از رئیس جمهور آورده اند! و بدیهی است كه برای این اتهام واهی سندی ندارند. ولی همین دیروز- 2/3/88- سایت كلمه كه متعلق به موسوی است، مبدأ و محل استقرار اتوبوس ها را برای شركت در میتینگ انتخاباتی آقای موسوی و خاتمی در استادیوم آزادی اعلام كرده است و معلوم نیست آقای موسوی این تناقض در گفتار و كردار خود را چگونه توجیه می كند؟!

3-بوش رئیس جمهور سابق آمریكا، دیك چنی معاون وی، رایس وزیرخارجه قبلی، اولمرت نخست وزیر و شیمون پرز رئیس جمهور رژیم صهیونیستی و اخیراً هیلاری كلینتون وزیرخارجه جدید آمریكا با صراحت اعلام كرده اند حضور ایران در آمریكای لاتین كه تاكنون حیاط خلوت آمریكا بوده است، ضربه سنگینی به سیاست خارجی آمریكا وارد كرده و جایگاه ایران را به شدت تقویت كرده است و درخور توجه این كه همه آنها در تفسیر و تحلیل های خود بر این نكته اصرار می ورزند كه چرا جمهوری اسلامی ایران به جای سیاست منطقه ای به آمریكای لاتین چشم دوخته است! و جناب آقای موسوی نیز در نطق تلویزیونی جمعه شب خود دقیقاً و بدون كم وكاست تفسیر دشمنان غربی را مطرح كرده و می گوید؛ «موقعی می توانیم دست دراز كنیم تا در آمریكای لاتین فعال باشیم كه در رابطه با همسایه های عزیز خود كه جای پای محكمی داریم و مذهب و بازارهای مشتركی با ما دارند فعال شده باشیم»! یعنی جناب موسوی نیز دقیقاً و بی آن كه متوجه باشند همان نظر آمریكا و صهیونیست ها را با همان تفسیر و توجیه مطرح می كند و حال آن كه، اولا؛ این مردم و دولت ضدآمریكایی چند كشور آمریكای لاتین بوده اند كه به علت تغییر استراتژی قبلی و خروج از وابستگی آمریكا، به سوی ایران اسلامی دست دوستی و همراهی دراز كرده اند. عجیب است كه وقتی به آقای موسوی نسبت به خیانت و سوابق سوء برخی از اطرافیان ایشان تذكر داده می شود در پاسخ می گوید؛ من از همراهی هیچكس با خود جلوگیری نمی كنم؟! و حال آنكه این همراهان ماهیت سوء و ضدمردمی خود را بارها نشان داده اند ولی وقتی چند كشور آمریكای لاتین با رویكرد ضدآمریكایی به ایران اسلامی نزدیك می شوند فریاد آقای مهندس بلند می شود كه چرا دوستی آنها را پذیرفته ایم!

ثانیاً؛ روابط ما با كشورهای آمریكای لاتین باعث ایجاد یك بازار اقتصادی بزرگ برای كالای ایرانی شده است. كاش آقای مهندس موسوی به این پرسش پاسخ می داد كه رفت و آمد پی در پی آقای خاتمی به فرانسه و برخی دیگر از كشورهای اروپایی غیر از صدور قطعنامه ضدایرانی و كارشكنی آنها در برنامه هسته ای ایران چه دستاوردی داشته است؟!

ثالثاً؛ مگر دولت نهم با همسایگان خود سر جنگ و ستیز داشته است كه آقای موسوی به همكاری با آنها توصیه می فرمایند؟! ایران اسلامی در دولت نهم بیشترین روابط - البته عزتمندانه- را با همسایگان خود برقرار كرده است و البته در مقابل برخی از ادعاهای بی پایه آنها نظیر مالكیت بر سه جزیره ایرانی خلیج فارس نیز با اقتدار ایستاده است. آیا این نوع رابطه عزتمندانه و مقتدرانه باعث نگرانی آقای مهندس موسوی و دوستان مدعی اصلاحات ایشان است؟ و یا در كدام مقطع زمانی، رابطه ایران اسلامی با كشورهایی نظیر عراق، افغانستان، پاكستان، تركیه، روسیه و كشورهای هم مرز آسیای میانه مانند امروز صمیمانه و مقتدرانه بوده است؟! البته بدیهی است كه دولت نهم مانند دوستان همراه و حامیان امروزی آقای مهندس موسوی هیچوقت حاضر به همكاری با گروه آمریكایی طالبان نبوده اند و هرگز از صدام جنایتكار به عنوان خالدبن ولید یاد نكرده اند!

4- آقای مهندس موسوی درباره فلسطین می گوید «ما موقعی می توانیم از آرمان های فلسطین دفاع كنیم كه خودمان قوی باشیم.»

دقت كنید! مهندس موسوی تاكید می كند، «دفاع از آرمان های فلسطین» و نه كمك های احتمالی دیگر به آنها- كه به عقیده نگارنده واجب و ضروری است - یعنی از نظر آقای مهندس موسوی ایران اسلامی باید از مواضع اسلامی و انقلابی خود در حمایت از آرمان فلسطین و مقابله با صهیونیست های وحشی و كودك كش دست بردارد! البته این اظهارنظر آقای موسوی خیلی عجیب نیست، دوستان مدعی اصلاحات ایشان كه هم اكنون همه كاره وی هستند نیز بارها همین مواضع ذلت بار را تكرار كرده و می كنند. عجیب آن است كه آقای موسوی دم از خط امام(ره) هم می زند!

و اما نكته قابل توجه این كه امروزه ملت های مسلمان، نهضت های مقاومت در فلسطین و لبنان و مصر و... به خاطر مواضع شجاعانه، اسلامی و انسان دوستانه ما در حمایت از آنها به عقبه استراتژیك ایران اسلامی تبدیل شده اند یعنی برخلاف نظر آقای مهندس موسوی، دفاع ما از آرمان فلسطین برای ایران اسلامی اقتدار آفرین بوده است.

گفتنی است كه بازهم - و متاسفانه- آقای مهندس موسوی در این بخش از اظهارات خود نیز، دیدگاه رایج دشمنان تابلودار مردم ایران را بازگو كرده است. فقط نیم نگاهی به مواضع آمریكا و اسرائیل به وضوح نشان می دهد كه آنها حمایت ایران اسلامی از آرمان فلسطین را یكی از عوامل اصلی اقتدار جمهوری اسلامی می دانند و به شدت در پی مقابله با آن هستند و از قضا دقیقاً همین سخنان آقای مهندس موسوی را بر زبان دارند كه باید مانع حمایت جمهوری اسلامی ایران از آرمان های فلسطین شد.

اوباما در طرح اخیر خود، دست كشیدن جمهوری اسلامی ایران از حمایت آرمان های فلسطین را یكی از شرایط اصلی آمریكا و متحدانش برای متوقف كردن تخاصم! دانسته اند و به قول فاكس نیوز، ایران را بعد از دست كشیدن از حمایت مردم فلسطین به آسانی می توان منزوی كرد. خب! آقای موسوی چه می فرمایند؟!

آیا جناب موسوی نمی داند كه دو خط آبی در پرچم رژیم صهیونیستی به نشانه از نیل تا فرات است؟! بنابراین مردم فلسطین به نمایندگی از تمامی كشورهای منطقه با اسرائیل درگیر هستند و نه فقط حمایت از آرمان فلسطین بلكه همه گونه كمك به مقاومت، كمترین هزینه ای است كه كشورهای منطقه بایستی برای حفظ امنیت خود بپردازند و نه صدقه! به مردم فلسطین و بدیهی است نمی توان باور كرد كه مهندس موسوی از درك این مسائل ساده ناتوان باشد.

5-درباره احساس خطر آقای موسوی نیز جای این سوال هست كه چرا مدعیان اصلاحات با آمریكا و اسرائیل و كلان سرمایه داران و مفسدان اقتصادی در احساس خطر از دولت كنونی اشتراك نظر دارند؟!

6- اما، پرداختن به مواردی نظیر «شكر»، چای، پرتقال، عدم اشتغال و... نیز فرصت دیگری می طلبد. و در اینجا فقط باید پرسید، «سلطان شكر» در كدام جبهه كباده می كشد؟ و یا كارگران فلان كارخانه را كدام سرمایه دار اخراج كرده و آن سرمایه داران اكنون از نامزد كدام جبهه حمایت می كنند؟ و یا چای و پرتقال و...بگذریم!

7- و بالاخره آقای مهندس موسوی!... باور بفرمائید كه باور نمی كنیم آنچه فرموده اید حرف دل خودتان باشد. ما نگران شما هستیم و دلواپس هزینه شدن سابقه ای كه از جنابعالی در اذهان باقی است.

منبع