اول از همه به نام خدا
راستش بايد بگم خداي من و شما خيلي بنده هاشو دوست داره.
حديثي از يكي از معصومين(يادم نيست كام معصوم) بود كه مي گفت:"اگر انسانها مي دانستند كه خدا چقدر آنها را دوست دارد از شوق جان مي دادند"
اما من فكر م كنم كه هنوز نتونستم بنده خوبي براي خدا بشم.
چون آهويي كه مشك به نافه دارد و از جنگلي به جنگل ديگر سرگردان است، تو كه خدا را در قلب خويش داري، چرا در وادي خواسته ها و رنج ها سرگرداني؟