سلام
تاحالا شده از دست خدا شاکی بشید؟؟من چند وقت پیش تو یه جای انجمن مطلبی رو دیدم که دوست خوبمون طوری با خدای مهربون حرف زده بود که انگار شاکی بود.من یاد یه حکایت افتادم که شنیدنش باعث میشه هیچ وقت از دست خدامون ناراحت نشیم:
پادشاهی غلامی داشت ... روزی هنگام میل عصرانه پادشاه هندوانه ای قارچ میکند و اولین قسمت رو به غلام میدهد تا ببیند هندوانه شیرین هست یا نه؟غلام دستور پادشاه رو اجرا کرده و قارچ هندوانه را گرفته و باتمام وجود میل میکند طوری که دیگر پادشاه سوال خود را بر زبان نیاورده و با دیدن خوردن با اشتهای غلام فکر میکند که هندوانه شیرین است و خودش هم قارچی رو در دهان میگذارد...اما بلافاصله از دهانش به بیرون ریخته و از شیرین نبودن آن شاکی میشود...پادشاه خطاب به غلام میگوید: این هندوانه که شیرین نیست و بدمزه و خراب هست پس چطور تو با این اشتها آن رو خوردی؟؟غلام در جواب پادشاه میگوید:سرورم...بله...من هم متوجه شدم که تلخ است اما آنقدر از دست اربابم چیزهای خوب و شیرین خوردم که خجالت کشیدم این یه دفعه شکایتی از شیرین نبودنش رو به زبون بیاورم.پادشاه از این جواب غلام خوشش آمده و پست فرمانداری یکی از شهرها رو به این غلام واگذار میکند
.....................................................................................................
توضیح : خوب بله ...ما آدمها خیلی سریع همه خوبی ها رو فراموش میکنیم ...یعنی خدای ما تا حالا به ما چیزهای شیرین نداده؟؟؟یعنی ما به اندازه یه غلام پادشاه هم نیستیم که تا وقتی مصیبت و یا سختی بهمون میرسه از دست زمین و آسمون شکایت می کنیم....
به خدایی خدای مهربونی که داریم بیایید اون چیزهایی که بهمون داده رو ببینیم...اگه چشم هامون رو به سمت خوبی ها باز کنیم دیگه اصلن نوبت به دیدن بدی ها و یا سختی هایی که با اون مواجه میشیم رو پیدا نخواهیم کرد...اصلن بیایید طوری دیگه به سختی های زندگی نگاه کنیم (البته اگه بشه بهشون سختی گفت) یعنی همه اینها رو به نوعی نعمت ببینیم...یعنی نعمتهایی که خداوند دوست دارد ما بواسطه اونها بهتر بشیم...یعنی ساخته بشیم...یعنی قوی تر بشیم ...یعنی یه پله بهش نزدیکتر بشیم.اصلن میدونید چرا خداوند همیشه چند پله از ما بالاتره؟؟چرا هر چی آدم بره بالاتر بهش نمیرسه؟؟؟
بخاطر اینکه دوست داره دستمون رو دراز کنیم و دستامون رو بگیره...خدا خیلی دوست داره که بنده اش دست نیازش رو به سمت خودش دراز کنه.بیایید اگه خودمون رو دوست داریم هر روز بابت اون چیزهایی که داریم خدا رو شکر کنیم...مگه به این جمله ایمان نداریم که شکر نعمت نعمتت افزون کند !!!! مگر نعوذبالله خداوند از یه پادشاه کمتره که در برابر شکر بنده اش به او پاداشی ندهد؟
...بخشنده و کریم بودن خداوند اونهمه زیاده که اگه یکمی چشمهای دلمون رو از گناه بشوریم زندگی برامون طوری دیگه دیده میشه...طوری که مثل اون غلام همه چیز برامون شیرین میشه...فقط باید چشمهامون بینا بشند
.....یه موقع این مطلب رو خوندید فکر نکنید که من خودم رو بالاتر از شما میدونم که این حرفها رو میزنم...نههههههه بلکه دوست دارم این حرفهای خوب رو بهم یادآوری کنیم...
یعنی بواسطه گفتن این حرفها خودمون حواسمون رو بیشتر جمع کنیم.
حالا می خوام هر كسیكه این مطلبو می خونه به پاس و قدر دانی و شكر گزاری از خدا یكی از نعمت هایی كه خدا بهش داده و یا لطف و عنایتی كه از او دیده یكی رو بگه تا ما هم پی به عظمت و لطف لایتناهی خدا نسبت به او و بندگانش پی ببریم ...
همین بس كه بگم شمارش نعمت های خدا از دست ما خارجه.
یا علی
التماس دعا