تبیان، دستیار زندگی
امروز صنعت هسته ای همان صنعت ساخت زره است زیرا همان کاری را که آن روز زره کرد امروز این دانش هسته ای می کند. در این عصر، دانش هسته ای زره این امت و مملکت است و امثال شهید «مجید شهریاری» ها «داوود»های این امتند. وظیفه همه ماست که شکرگزار این نعمت باشیم.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

شهید شهریاری، داود(ع) امت بود

آیت‌الله جوادی آملی

فیلم بیانات آیت الله جوادی آملی درباره شهادت استاد شهریاری

امروز پای درس استاد آیة الله جوادی آملی بودم. همچون گذشته آرام و با متانت آیات را می خواند و با صلابت علمی خاص خودش به تبیین و تفسیر آنها می پرداخت. زمان درس رو به پایان بود. آخرین آیه ای که استاد خواند آیه 80 سوره مبارکه انبیاء (علیهم السلام) بود:

وَ عَلَّمْناهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَكُمْ لِتُحْصِنَكُمْ مِنْ بَأْسِكُمْ فَهَلْ أَنْتُمْ شاكِرُون‏؛ ما به داوود (علیه السلام)  صنعتِ ساختنِ پوشش‏هاى دفاعى (زره) را آموختیم‏ تا در نبردها از شما محافظت نماید. پس آیا شما شكرگزار هستید؟

استاد و مفسر کبیر قرآن کریم وقتی به تفسیر این آیه رسید لحنش عوض شد. با غمی در دل و بغضی نهفته در گلو، آیه را اینگونه تفسیر کرد:

خداوند متعال علم ساختن زره را به داوود علیه السلام آموخت. او نیز آن علم خداداد را به کار بست و زره را ساخت. قاعده این بود که در ادامه بفرماید: تا زره «او» را در جنگها از آسیب حفظ کند؛ اما این را نگفت؛ بلکه خطاب را متوجه جامعه اسلامی کرد و فرمود: لِتُحْصِنَكُمْ مِنْ بَأْسِكُمْ؛ تا «شما» را از آسیب حفظ کند و در پایان هم به جای اینکه بفرماید پس «داوود» به خاطر این لطفی که در حق او کردیم باید شکرگزار باشد رو به امت اسلامی کرد و پرسید: چرا شما امت اسلامی شکرگزار نیستید؟

علت این خطاب آیه به ظاهر عجیب

سرّ مطلب این است که داوود علیه السلام زره را ساخت نه برای خودش بلکه برای محافظت از حکومت و جامعه دینی و مومنین. پس وظیفه مردم مومن است که در قبال این نعمتی که خدا از طریق داوود علیه السلام به آنها ارزانی داشت خدا را شکرگزار باشند.

خداوند متعال علم ساختن زره را به داوود علیه السلام آموخت. او نیز آن علم خداداد را به کار بست و زره را ساخت. قاعده این بود که در ادامه بفرماید: تا زره «او» را در جنگها از آسیب حفظ کند؛ اما این را نگفت؛ بلکه خطاب را متوجه جامعه اسلامی کرد و فرمود: لِتُحْصِنَكُمْ مِنْ بَأْسِكُمْ؛ تا «شما» را از آسیب حفظ کند و در پایان هم به جای اینکه بفرماید پس «داوود» به خاطر این لطفی که در حق او کردیم باید شکرگزار باشد رو به امت اسلامی کرد و پرسید: چرا شما امت اسلامی شکرگزار نیستید؟

اینجا بود که لحن صدای آیت الله جوادی آملی با عتاب درآمیخت و گفت:

امروز صنعت هسته ای همان صنعت ساخت زره است زیرا همان کاری را که آن روز زره کرد امروز این دانش هسته ای می کند. در این عصر، دانش هسته ای زره این امت و مملکت است و امثال شهید «مجید شهریاری» ها «داوود»های این امتند. وظیفه همه ماست که شکرگزار این نعمت باشیم.

در ادامه حضرت استاد چنان به عظمت از شهید شهریاری یاد کرد که گویا مرجع تقلیدی به شهادت رسیده است. دین و تدین و عبادت او را به گونه ای ستود که گویی این پیر و آن دکتر سالها با هم دمخور بوده اند.

به ناگاه استاد خروشید و گفت همان قدر که دانشگاه این ترور را محکوم می کند حوزه و حوزویان هم آن را محکوم می کنند و هر چقدر که دانشگاهیان از این شهادت غمگین و آزرده اند ما نیز غمگین و اندوهگینیم.

جوادی آملی

آنگاه این مفسر قرآن کریم خطاب به جمع طلاب حاضر کرد و فرمود امشب شب لیلةالدفن این شهید است و آقایان برای او نماز شب اول قبر را بخوانند.

نکاتی از درس امروز استاد:

1. علمی که برای خدا و در جهت اقامه دین خدا باشد نه تنها فرد را سرگرم به دنیا و غافل از خدا نمی کند بلکه او را مصداق این آیه شریفه می کند که می فرماید: إِنَّما یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ؛ از بندگان خدا فقط دانشمندان نسبت به او خشیت دارند. حال معنوی و عبادی که از سیره آن شهید نقل می شود گویای همین حقیقت است.

امروز صنعت هسته ای همان صنعت ساخت زره است زیرا همان کاری را که آن روز زره کرد امروز این دانش هسته ای می کند. در این عصر، دانش هسته ای زره این امت و مملکت است و امثال شهید «مجید شهریاری» ها «داوود»های این امتند. وظیفه همه ماست که شکرگزار این نعمت باشیم.

2. این چه توفیقی است که خدا به فردی می دهد و او را به مثابه پیامبری از پیامبران خودش می کند. این نکته بسیار مهمی است که باید عزیزان دانشگاهی ما به آن توجه کنند. می شود در همین مسیری که در حرکتند به جایی برسند که جایگاه پیامبران الهی است و عجیبتر؛ همان کاری را کنند که آنها کردند. شهید شهریاری نمونه ای عینی شد برای این حقیقت.

3. آنچه برای مجامع علمی (چه حوزوی و چه دانشگاهی) باید مهم و مطرح باشد پرداختن به علومی است که در خدمت و اعتلای علمی و عملی جامعه اسلامی باشد. ارزش را باید به دانش و دانشمندی داد که به دین و جامعه دینی خدمت می کند بودش درخت امید به دل بنشاند و فراقش بغض غم بر گلو بفشارد.

با این رویکرد فرقی بین دانشمندان حوزه و دانشگاه ما نیست؛ مهم همان است که گفتیم. با موفقیت چنین عالمی حوزوی و دانشگاهی همگام با امت اسلامی شاکر و شکرگزارند و در سوگ فراق او هم همگان داغدیده اند و خود را صاحب عزا می دانند. از این رو امروز حوزه نیز در غم از دست دادن آن عالم الهی عزادار ست.

سوالی از آن شهید جاوید

به راستی تو چه کردی که امروز مرجع تقلید و مفسری به آن عظمت در تفسیر خود چندین بار نام تو را به اسم برد از تو با جلال و شکوه یاد کرد، تو را در ردیف پیامبری چون داوود علیه السلام قرار داد و در نهایت به صدها طلبه توصیه جدی کرد که برایت نماز شب اول قبر بخوانند؟!!

نوشته امید پیشگر – گروه دین و اندیشه تبیان