www.mazandnume.com/fullcontent/8530/درباره-اَشْرَف‌ِ-مازَنْدَرانى/مینا حفیظى
اَشْرَف‌ِ مازَنْدَرانى، محمد سعید (د 1116ق/1704م)، ادیب، خطاط، نقاش، فقیه و شاعر دربار اورنگ زیب و عظیم الشأن گوركانى.
وی فرزند محمد صالح مازندرانى و از سوی مادر نوة محمد تقى مجلسى اصفهانى است (نصرآبادی، 181؛ افتخار، 15؛ حزین، 69؛ ابراهیم، 9). او در خاندانى اهل دانش و تقوا ولادت یافت. پدر اشرف كه خود فقیه و محققى بلند پایه و شارح چندین كتاب چون اصول كافى، لمعه و زبدة الاصول بود (نك: بهبهانى، 1/93 - 95؛ قمى، 542 -543؛ نوری، 3/412؛ افندی، 5/110)، به سفارش پدر خود احمد در جوانى از مازندران، رهسپار اصفهان شد و به حلقة درس محمد تقى مجلسى راه یافت و سرانجام نیز داماد وی شد (بهبهانى، 1/94 - 95؛ قمى، 543 -544؛ نوری، 3/412-413).
از این رو، محمد سعید در اصفهان ولادت و نشو و نما یافت (آذر، 170؛ آقابزرگ، 9(1)/78؛ لكهنوی، 1/58). وی افزون بر دانش اندوزی از محضر پدر و دایى خویش، محمد باقر مجلسى، به درك محضر میرزا قاضى، شیخ الاسلام اصفهان و آقا حسین خوانساری معروف به محقق خوانساری نیز نایل آمد (آرزو، 143؛ گلچین، 1087؛ سیدان، 18- 19).
