تبیان، دستیار زندگی

سلام
از زندگی صمیمانه اونا  با هم در جبهه و از خودگذشتگی هایی که اونجا براشون معمول شده
(باید از خود گذشت تا آزاد شد)
از تاثیر ولایت بر قلب های اونها و راز استقامت اونا
و حجاب

سلام
به نظر من مسئله حجاب خیلی مهمه كه توی جامعه ما كم كم داره از بین میره اما نصیحت و صحبت مستقیم هم تاثیر زیادی فكر نمیكنم داشته باشه
به نظرم اگه یه جلسه ایی توی این اردو ها بذارن كه هر كسی نظرش رو در مورد حجاب بدون رودربایستی بگه و مبلغی با بیان فصیح و شیوا هم مسئول این جلسه باشه میتونه موثر باشه البته این جلسه بعد از بازدید از مناطق جنگی و آشنا شدن با سختی هایی كه رزمنده ها برای حفظ اسلام و انقلاب كشیدن باشه احتمالا تاثیر بیشتری داره

سلام

ممنون از شرکتتون در بحث و نظر. تک تک نظرات رو خوندم و روش فکر کردم. از نظرات دیگران هم استقبال میشه:)!

باید بیشتر فکر کنم. به احتمال زیاد موضوعات مختلف رو به صورت روزانه جای بدیم و از خاطرات ملموس و در کنارش مباحث علما استفاده کنیم! حواسمون هم هست که مخاطب رو خسته نکنیم:))

البته یه زمانی هم برای نفس کشیدن مخاطبان بگذارید تا ذهن آزاد اونا در خلوتی تنها ارتباطی موثر با روحی آزاد بر قرار کنه
این ساعت رو کمی با شهدا خلوت کنیم

سلام

خواستم نتیجه رو بهتون اطلاع بدم:)

موضوعاتی مثل حجاب، احترام به والدین و ... رو یا بعنوان موضوع جدا و برای بحث گروهی انتخاب میکنیم... اما لزوم مبارزه و قیام و حضور در عرصه و بی تفاوت نبودن و ولایت پذیری و ایثارگری رو به عنوان پایه ی اصلی صحبت ها ان شاء الله

و البته، یکی از مهم ترین نکات ، اجازه دادن دانشجوها برا فکر و خلوت کردنه. دانشگاه ما معمولا کلی جا میبره برا بازدید، اما متاسفانه بدیش اینه که خیلی کم فرصت استفاده و خلوت کردن رو داریم، ان شاء الله یه طوری برنامه ریزی میکنیم که هم از مناطق و فضاش بشه استفاده کرد و هم از صحبت ها و برنامه ها
ممنون از همگی

خودتون رو تو این کار شریک بدونید:)

اتفاقا یه بجا بود می دیدم
معمولا کاروان ها زیاد اجازه حضور در یه فضا رو نمی دادن و اکثر افراد مهمترین گله شون اینه
صرفا یادمانی رو می بینن یه نفر ده دقیقه روایت می گه و السلام
ولی هرجا فرصتی میشد تحول رو توی اونا میشد دید
مثلا از خراسان جنوبی اومده بودن
نمی دونستن شهید آوردن
خیلی معمولی رفتن داخل به هوای اینکه اینجا هم برای ده دقیقه یادمانی می بینن اما
یه دفه انگار برق اشک و آه همه رو گرفت یکی یکی از شدت گریه بیهوش میشدن
حدود ده تا آمبولانس اومد
و نظاره گران هم مات که مگه چی به اینا میگن
در حالی که اونجا نیاز به روایت نبود