تبیان، دستیار زندگی

  سلام دوستان!دیروز برای گرفتن مدرک موقّت دانشگاهی به دانشگامون در یکی از شهرها رفته بودم.دیدم کاغذی روی زمین افتاده و همه بی اعتنا از کنارش عبور می کنن.نه به خاطر نوشته هاش،فقط برای اینکه نام خدا بالای اون کاغذ بود،از روی زمین برداشتمش و خواستم جائی بذارم تا کسی پاشو روش نذاره،که ناگهان چشمم به نوشته ی اون کاغذ افتاد و منو از کنار گذاشتنش منصرف کرد.کاغذو تا کردم،داخل کیفم گذاشتم و رفتم دنبال کارام،سری هم به مزار پاک شهدای گمنام دانشگاه زدم و با خوندن زیارت عاشورا در جوار خانه ی ابدیشون،به آرامشی عجیب رسیدم...غروب شده بود،توی اتوبوس بودم و داشتم از سفر دانشگاهی، به سمت شهر و دیار خودم برمی گشتم.به یاد اون کاغذ افتادم،بی تعلّل کاغذو از کیفم درآوردم و شروع کردم به خوندنش.خوندم و خوندم تا رسیدم به اینجاش:«...نیروهای نظامی و امنیتی در پذیرائی از دانشجویان معترض به دفن شهداء در داخل صحن دانشگاه...»این نوشته منو ناراحت کرد و به فکر فرو برد.به خودم گفتم:واقعاً چرا؟...چرا باید این اتّفاق در دانشگاه های ما بیفته؟...چرا دانشجوئی به خودش این اجازه رو می ده که با دفن شهدا در حیاط محلّ تحصیلش مخالفت کنه؟...کاش می شد یکی از اینارو می دیدم وبهش می گفتم:ای دانشجوی روشنفکر!!!مگه این شهدا همونائی نیستن که در دفاع از دین و وطن و ناموس تو،از جوونی و تحصیل و جونشون گذشتن؟...مگه اینا همونائی نبودن که وقتی تو در آغوش مادرت باآرامش خفته بودی،با مرگ و زندگی دست وپنجه نرم کردن؟...مگه اینا هونائی نیستن که باعث شدن امروز تو دانشجو باشی؟...اگه اونا نبودن،از کجا معلوم که تو امروز می تونستی ادّعای روشنفکری و تمدّن کنی؟...از چی ناراحت شدی جناب دانشجو؟!...چرا اون لحظه ای که می بینی شهریه های هنگفت از تو و دوستانت میگیرن،بلند نشدی داد بزنی؟...چرا اون موقعی که دیدی تو حیاط دانشگاهت چندتا جوون نامحرم،راحت و بی خیال دارن باهم میگن و میخندن معترض نشدی؟...چرا اون وقتی که...بگذریم.امّا انصاف هم خوب چیزیه!اگه یه خرده اهل دل باشی، می بینی که:"دفن شهدا در دانشگاه ها عار نیست،بلکه افتخار است" افتخار به داشتن کسانی که بیدار موندن تا تو بخوابی،مجروح شدن تا تو زخم برنداری،و رفتند تا تو بمانی...جناب دانشجوی روشنفکر!اگر می خواهی از عظمت شهدا باخبر شوی،برو شگفتی هائی که از انها پس از شهادتشان دیده شده، بخون و ببین.ببین عکس شهیدی را که در قبر خندید(شهید محمّدرضا حقیقی)-برو و ببو قبر شهیدی را که به "شهید گلاب" معروف شد(شهید احمد پلارک)-و بخوان خبر عجیب با این عنوان را:"شهیدی که پس از شانزده سال زیر خاک بودن، بدنش نپوسیده است!"(شهید محمّدرضا شفیعی)و...می دونم!شاید اینارو خرافات بدونی و برای هرکدومش صدتا دلیل و برهان داشته باشی؛امّا اینها واقعیـّت هائی هستن که نه تو و نه بزرگتر از تو،نخواهند توانست از یاد شهیددوستان ببرن...آری؛ما به داشتن شهدا افتخار می کنیم،زیرا:شهدا،قلب تپنده ی وطنن.و بنده به عنوان یک دانشجو هیچگاه اجازه نخواهم داد با شهدای ما جنگ شود!...دانشجوی عزیز!تو 4-5سال بیشتر،مهمون دانشگاهت نیستی،این چندسال، شهدارو تحمّل کن،إن شاءالله بعد از فراغت از تحصیلت،برو جائی که تو دانشگاهاش از دفن شهید،خبری نیست.برو و معترض به دفن ارزش ها در دانشگاه هاشون نباش!"... «ای که به عشقت اسیر،خیل بنی آدم اند/سوختگان غمت،با غم دل خرّم اند---تاج سر بوالبشر،خاک شهیدان توست/کاین شهدا تا ابد،فخر بنی آدم اند!»                     ** شادی روح همه ی شهدا ،صلوات **                       

و لک السّلام و الیک یعود السّلام

سلاااااااااام

*******

در راه خدا می خوان خدا رو بکشن

یکی که کمه تک تک ما رو بکشن

از روزی که فهمیدن شهیدا زندن

می خوان که تموم شهدا رو بکشن

اللهم عجل لولیک الفرج

ماندگار باشید

یا حق