به نام خدا
سلام
کجایید دوستان؟
مرخصی به نام من و به کام شماست دیگه!
آقای سعیدان توجه کردید همیشه نظراتمون مخالف هم ه!
من باهاتون مخالفم....
هر کس جای خودش رو داره...چطور دلتون میاد بگید دومی مهم تره....
پس تکلیف من خواهر با یه دنیاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا عشق وحشتناک به برادرام چی ه؟
من نباید از داداشیم انتظار داشته باشم یه روز برای من وقت بذاره؟ همش که نمیشه زن و بچش
مگه داداش من نبود و نیست؟
پس چرا دیگه من نیستم؟چرا اونا مهم ترن؟
چرا اون آقای محترم نباید یاد بگیره متعادل رفتار کردن رو جوری که هیچ کس ناراحت نشه
من 2 تا پیشنهاد دارم:
هِم ( هههههه هه امروز چقدر به این هِم خندیدیم... حلالمون کن سید!)
1- عنوان رو با توجه به موضوع بحث عوض کنید
2- ادامه ی بحث رو به این بپردازیم که یه مرد چحوری میتونه یه رفتار متعادل با اعضای خانودش داشته باشه
که نه خواهرش دلش بشکنه نه مامانش نه همسرش
هِم؟ ههههههههه هه (وای واقعا حلالمون کن سید! من چقدر دختر بدیم :( مسخره نمیکنم به خدااااا هااااااا!!! از این مدلی که تلفظش میکنم خوشم میاد)
یا حق
