تبیان، دستیار زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام به همه دوستان

اگر مایلید با هم یه تحقیق جامع درباره تحریفاتی که در ذکر واقعه کربلا صورت گرفته است انجام دهیم.

در این مورد کتابهای بسیار معتبری مثل حماسه حسینی استاد شهید مطهری و کتاب استاد شهیدی وجود دارد.

از قبل لازم بذکر است ؛ شاید باورتان نشود که آنچه چندین سال شنیده ایم تحریف است؛

لذا خواهشمندم با ذکر منبع معتبر دلیل علمی برای رد آن بیاورید؛ ولی اگر سوال هم وجود دارد ذکر کنیم تا به کمک هم پاسخ آن را پیدا کنیم.

باتشکر از همه دوستان

نمونه دیگری در همین مورد را كه خیلی عجیب است من در همین تهران ، در
منزل یكی از علمای بزرگ این شهر ، در چند سال پیش ، از یكی از اهل منبر
كه روضه لیلا را می‏خواند شنیدم و من در آنجا چیزی شنیدم كه به عمرم نشنیده‏
بودم . گفت بعد از اینكه حضرت لیلا رفت در آن خیمه و موهایش را پریشان‏
كرد ، نذر كرد كه اگر خدا علی اكبر را سالم به او برگرداند و در كربلا
كشته نشود از كربلا تا مدینه را ریحان بكارد . یعنی نذر كرد كه سیصد فرسخ‏
راه را ریحان بكارد ! این را گفت و یكمرتبه زد زیر آواز :

من نذر كردم كه اگر اینها برگردند راه تفت را ریحان بكارم . این شعر
عربی بیشتر برای من اسباب تعجب شد كه این شعر از كجا پیدا شده ؟ بعد
بدنبال آن رفتم و گشتم ، دیدم این تفتی كه در این شعر آمده كربلا نیست ،
بلكه این تفت سرزمین مربوط به داستان لیلی و مجنون معروف است كه لیلی‏
در آن سرزمین سكونت می‏كرده و این شعر مال مجنون عامری است برای لیلی ،
و این آدم این شعر را برای لیلا مادر علی اكبر و كربلا می‏خوانده . تصور
كنید اگر یك مسیحی یا یك یهودی یا یك آدم لامذهب آنجا باشد و این‏
قضایا را بشنود ، آیا نخواهد گفت كه تاریخ اینها چه مزخرفاتی دارد ؟
آنها كه نمی‏فهمند كه این داستان را این شخص از خودش جعل كرده است ،
بلكه می‏گویند العیاذ بالله زنهای اینها چقدر بی‏شعور بوده‏اند كه نذر
می‏كردند از كربلا تا مدینه را ریحان بكارند . این حرفها یعنی چه ؟ !

از این بالاتر ، ( حاجی نوری ) می‏گوید در همان گرما گرم روز عاشورا كه‏
می‏دانید مجال نماز خواندن هم نبود ، اما نماز خوف ( 1 ) خواند و با عجله‏
هم خواند . حتی دو نفر از اصحاب آمدند و خودشان را سپر قرار دادند كه‏
امام بتواند این دو ركعت نماز خوف را بخواند ، و تا امام این دو ركعت‏
نماز را خواندند ، این دو نفر در اثر تیرهای پیاپی كه می‏آمد از پا در
آمدند . مجالی برای نماز خواندن به اینها نمی‏دادند ، ولی گفته‏اند در همان وقت‏
امام فرمود حجله عروسی را بیندازید ، من می‏خواهم عروسی قاسم با یكی از
دخترهایم را در اینجا ، لااقل شبیه آن هم كه شده ببینم ، من آرزو دارم ،
آرزو را كه نمی‏شود به گور برد !
شما را بخدا ببینید حرفهائی را كه گاهی وقتها از یك افراد در سطح خیلی‏
پایین می‏شنویم كه مثلا می‏گویند من آرزو دارم عروسی پسرم را ببینم ، آرزو
دارم عروسی دخترم را ببینم ، به فردی چون حسین بن علی نسبت می‏دهند ، آن‏
هم در گرما گرم زدو خورد كه مجال نماز خواندن نیست ! و می‏گویند حضرت‏
فرمود من در همین جا می‏خواهم دخترم را برای پسر برادرم عقد بكنم و یك‏
شكل از عروسی هم كه شده است در اینجا راه بیندازم . یكی از چیزهایی كه‏
از تعزیه خوانیهای قدیم ما هرگز جدا نمی‏شد عروسی قاسم نو كدخدا ، یعنی نو
داماد بود ، در صورتی كه این در هیچ كتابی از كتابهای تاریخی معتبر وجود
ندارد . حاجی نوری می‏گوید ملا حسین كاشفی اولین كسی است كه این مطلب را
در كتابی بنام روضه الشهداء نوشته است و اصل قضیه صددرصد دروغ است .
بقول آن شاعر كه گفت :

اگر سیدالشهداء علیه السلام بیاید و اینها را مشاهده كند ( البته او در
عالم معنا كه می‏بیند ، اگر در عالم ظاهر هم بیاید ) ، می‏بیند ما برای او
اصحاب و یارانی ذكر كرده‏ایم كه اصلا چنین اصحاب و یارانی نداشته است .

سلام

[ آیا امام حسین ( ع ) دستور خصوصی داشت ؟ ]

یكی از اموری كه موجب می‏گردد داستان كربلا از مسیر خود منحرف گردد و
از حیض استفاده و بهره برداری عامه مردم خارج شود و بالاخره آن هدف كلی‏
كه از امر به عزاداری آن حضرت در نظر است منحرف گردد اینست كه‏
می‏گویند حركت سیدالشهدا معلول یك دستور خصوصی و محرمانه به نحو قضیه‏
شخصیه بوده است و دستوری خصوصی در خواب یا بیداری به آن حضرت‏
داده شده است . زیرا اگر بنا شود كه آن حضرت یك دستور خصوصی داشته كه‏
حركت كرده ، دیگران نمی‏توانند او را مقتدا و امام خود در نظیر این عمل‏
قرار دهند و نمی‏توان برای حسین " مكتب " قائل شد ، برخلاف اینكه‏
بگوئیم حركت امام حسین از دستورهای كلی اسلام استنباط و استنتاج شد و
امام حسین تطبیق كرد با رأی روشن و صائب خودش كه هم حكم و دستور اسلام‏
را خوب می‏دانست و هم به وضع زمان و طبقه حاكمه زمان خود آگاهی كامل داشت .
تطبیق كرد آن احكام را بر زمان خودش و وظیفه خودش را قیام و حركت‏
دانست ، لهذا در آن خطبه معروف استناد كرد به حدیث معروف رسول خدا :
« من رأی سلطانا جائرا » . . . ایضا فرمود : « الا ترون ان الحق لا یعمل به‏
و أن الباطل لا یتناهی عنه ، لیرغب المؤمن ». . . نفرمود : لیرغب الامام.
یعنی وظیفه هر مؤمنی این بود نه وظیفه امام حسین از آن نظر كه امام بود .
ولی معمولا گویندگان برای اینكه به خیال خودشان مقام امام حسین را بالا
ببرند می گویند دستور خصوصی برای شخص امام حسین برای مبارزه با شخص‏
یزید و ابن زیاد بود و در این زمینه از خواب و بیداری هزارها چیز
می‏گویند . در نتیجه قیام امام حسین را از حوزه عمل بشری قابل اقتدا و
اقتفا كه « و لكم فی رسول الله اسوش حسنة »خارج می‏كنند و به اصطلاح‏
از زمین به آسمان می‏برند و حساب " كار پاكان را قیاس از خود مگیر "
به میان می‏آید و امثال اینها . هر اندازه در این زمینه خیالبافی بیشتر
بشود ، از جن و ملك و خواب و بیداری و دستورهای خصوصی زیاد گفته شود
این نهضت را بی مصرف‏تر می‏كند .
حالا ببینیم آیا اگر امام حسین با دستور خصوصی عمل كرده باشد مقامش‏
بالاتر است یا اگر با دستور كلی و تطبیق كلی بر جزئی و اصابه در تطبیق آن‏
در حالی كه دهات و كبار صحابه مانند ابن عباس از تطبیق آن عاجز بودند عمل كرده باشد مقامش بالاتر است‏
؟ ما شرقیها مقام را فقط به این می‏دانیم كه گفته شود فلان شخص اهل مكاشفه‏
است ، اهل كرامت و معجزه است ، جن در تسخیر دارد ، با فرشتگان تماس‏
دارد . شك نیست كه امام حسین دارای مقام ملكوتی است اما او دارای مقام‏
جمع الجمعی است ، انسان كامل است ، مقام انسان از مقام فرشته بالاتر
است . حد اعلای كمال انسان در این نیست كه با فرشته در تماس باشد . حد
اعلای كمال انسان اینست كه انسان كامل باشد . ما می‏گوئیم در معراج جبرئیل‏
از تك فروماند . اگر امام حسین با راهنمائی مستقیم فرشته حركت كرده‏
باشد معنایش اینست كه با عقل و تشخیص شخص خودش قادر نبود كه وظیفه‏
خود را تشخیص دهد .
اما اگر با عقل خود تشخیص داده باشد معنیش اینست كه عقل و ادراك‏
شخص خودش از همه بالاتر بود و كار الهام را كرد . الهام در جایی است كه‏
هدایت عقل و شرع وافی نباشد ، در صورتی كه هدایت عقل و شرع برای امام‏
حسین كافی بود . علیهذا معنای « ان الله شاء ان یراك قتیلا » اینست كه‏
مشیت كلی تشریعی این را اقتضا كرده نه مشیت تكوینی یا مشیت تشریعی‏
مخصوص شخص خود تو . در قدیم علمای ما روی این جهت زیاد بحث كرده‏اند
كه آیا مشیت در جمله : « ان الله شاء ان یراك قتیلا » مشیت تشریعی است‏
یا تكوینی ؟ و قبول كرده‏اند مشیت تشریعی است ، ولی در این جهت بحث‏
نكرده‏اند كه بنابر مشیت تشریعی آیا این مشیت ، همان مشیت كلی است كه‏
شامل همه مسلمین بوده است یا نه ، یك مشیت تشریعی و دستور تشریعی بوده است كه اختصاص داشته به‏
امام حسین علیه السلام ؟
طور دیگر هم می‏توان بحث كرد كه عاقلانه‏تر باشد : آیا امام حسین كه قیام‏
كرد از آن جهت قیام كرد كه امام بود یا از آن جهت كه یك نفر مؤمن و
مسلمان بود ؟ به عبارت دیگر اگر بخواهیم در اطراف حدیث « ان الله شاء
ان یراك قتیلا » بحث كنیم باید بگوئیم آیا مشیت تكوینی بود یا تشریعی ،
و بنابر تشریعی آیا تكلیف خصوصی و شخصی بود یا تكلیف كلی ؟ و بنابر دوم‏
آیا آن تكلیف كلی متوجه امام و پیشوای مسلمین بود یعنی از نوع وظائف و
تكالیفی است كه برای ائمه وضع شده یا از نوع تكالیفی است كه برای عموم‏
مؤمنین و مسلمانان وضع شده ؟ در این زمینه باید مثالهای توضیح دهنده‏ای‏
ذكر شود ، ضمنا آنجا كه تكالیف مخصوص ائمه مسلمین ذكر می‏شود فرق گذاشته‏
شود بین تكالیف امام به معنی زعیم فعلی مسلمین و بین امام به معنی صاحب‏
مقام ولایت و وصایت .

یا علی

باسلام

میکرو گرامی از این که در این تحقیق همکاری کردید کمال تشکر راداریم.

در كتاب محرق القلوب كه اتفاقا نویسنده‏اش هم یك عالم و فقیه بزرگی است ، ولی از این موضوعات اطلاع نداشته ، نوشته شده است‏
كه یكی از اصحابی كه در روز عاشورا از زیر زمین جوشید ، هاشم مرقال بود ،
در حالی كه یك نیزه هجده ذرعی هم دستش بود . آخر یك كسی هم گفته بود
سنان بن انس كه بنا بقول بعضی سر امام حسین را برید ، نیزه‏ای داشت كه‏
شصت ذرع بود . گفتند نیزه شصت ذرعی كه نمی‏شود ! گفت خدا برایش از
بهشت فرستاده بود . در كتاب محرق القلوب هم نوشته كه هاشم بن عتبه‏
مرقال با نیزه هجده ذرعی پیدا شد در حالی كه این هاشم بن عتبه از اصحاب‏
حضرت امیر بوده و در بیست سال پیش كشته شده بود . ما برای امام حسین‏
یارانی ذكر می‏كنیم كه چنین یارانی نداشته است . و یا زعفرجنی جزو یاران‏
امام حسین است . اما دشمنانی ذكر می‏كنند كه نبوده است . در كتاب اسرار
الشهاده نوشته شده است كه لشكر عمر سعد در كربلا یك میلیون و ششصد هزار
نفر بود . باید سؤال كرد اینها از كجا پیدا شدند ؟ اینها همه در كوفه‏
بودند ، مگر چنین چیزی می‏شود ؟ ! و نیز در آن كتاب نوشته كه امام حسین‏
در روز عاشورا سیصد هزار نفر را با دست خودش كشت ! با بمبی كه در
هیروشیما انداختند تازه شصت هزار نفر كشته شدند ، و من حساب كردم كه‏
اگر فرض كنیم كه شمشیر مرتب بیاید و در هر ثانیه یك نفر كشته شود ،
كشتن سیصدهزار نفر ، هشتاد و سه ساعت و بیست دقیقه وقت می‏خواهد . بعد
كه دیدند این تعداد كشته با طول روز جور در نمی‏آید ، گفتند روز عاشورا هم‏
هفتاد ساعت بوده است !

همین طور درباره حضرت ابوالفضل گفته‏اند كه بیست و پنج هزار نفر را كشت كه حساب كردم اگر در هر ثانیه یك نفر كشته شود ، شش‏
ساعت و پنجاه و چند دقیقه و چند ثانیه وقت می‏خواهد . پس حرف این مرد
بزرگ ، حاجی نوری را باور كنیم كه می‏گوید : اگر كسی بخواهد امروز بگرید،
اگر كسی بخواهد امروز ذكر مصیبت كند ، باید بر مصائب جدیده ابا عبدالله‏
بگرید ، بر این دروغهائی كه به اباعبدالله علیه السلام نسبت داده می‏شود ،
گریه كند .

عوامل تحریف :

این عوامل بر دو قسم است . یك نوع عوامل عمومی است . یعنی بطور كلی‏ عواملی وجود دارد كه تواریخ را دچار تحریف می‏كند ، اختصاص به حادثه‏ عاشورا ندارد . مثلا همیشه اغراض دشمنان ، خود ، عاملی است برای اینكه‏ حادثه‏ای را دچار تحریف كند . دشمن برای اینكه به هدف و غرض خود برسد ، تغییر و تبدیلهائی در متن تاریخ ایجاد و یا توجیه و تفسیرهای ناروایی از تاریخ می‏كند و این نمونه‏های زیادی دارد .

عامل دوم

تمایل بشر به اسطوره سازی و افسانه‏سازی است و این در تمام‏ تواریخ دنیا وجود دارد . در بشر ، یك حس قهرمان پرستی هست كه در اثر آن درباره قهرمانهای ملی و قهرمانهای دینی افسانه می‏سازد.

عامل سوم ، یك عامل خصوصی است . این دو عامل كه عرض كردم یعنی غرضها و عداوتهای دشمنان و حس اسطوره‏سازی و افسانه سازی بشر در تمام تواریخ‏ دنیا هست . ولی در خصوص حادثه عاشورا یك جریان و عامل بالخصوصی هست‏ كه سبب شده است در این داستان ، جعل واقع شود . پیشوایان دین از زمان پیغمبر اكرم و ائمه اطهار دستور اكید و بلیغ‏ داده‏اند كه باید نام حسین بن علی زنده بماند ، باید مصیبت حسین بن علی‏ هر سال تجدید شود . چرا ؟ این چه دستوری است در اسلام ، چرا ائمه دین‏ اینهمه به این موضوع اهتمام داشتند ، و چرا برای زیارت حسین بن علی‏ اینهمه ترغیب و تشویق است ؟ به این چرا باید دقت كنید . ممكن است كسی‏ بگوید

می‏گوید در روز عاشورا وقتی كه برای اباعبدالله‏
یاوری باقی نماند ، حضرت برای خداحافظی به خیمه امام زین‏العابدین‏
علیه‏السلام رفتند . حضرت امام زین‏العابدین علیه السلام فرمود : پدرجان !
كار شما و این مردم به كجا كشید ؟ ( یعنی تا آن وقت امام زین‏العابدین‏
بی‏خبر بوده است ) ! فرمود : پسر جان به جنگ كشید . امام زین‏العابدین‏
فرمود حبیب‏بن‏مظاهر چطور شد ؟ فرمود : قتل . زهیربن‏القین چطور شد ؟ قتل .
بریربن‏خضیر چطور شد ؟ قتل . هر كس از اصحاب را كه اسم برد ، فرمود كشته‏
شد . بعد بنی‏هاشم را پرسید ، قاسم‏بن‏حسن چطور شد؟ برادرم علی‏اكبر چطور شد؟
بر عمویم ابوالفضل چه شد ؟ . قتل این ، جعل است ، دروغ است . امام‏
زین‏العابدین كه العیاذ بالله آنقدر مریض و بیهوش نبوده كه نفهمد چه‏
گذشته است . تاریخ می‏نویسد حتی در همان حال امام حركت كرد و فرمود عمه‏
! عصای مرا با یك شمشیر بیاور . یكی از كسانی كه حاضر در واقعه بوده و
آن را نقل كرده است ، شخص امام زین‏العابدین علیه السلام است .
پس توبه كنیم ، واقعا باید توبه كنیم به خاطر این جنایت و خیانتی‏ كه نسبت به ابا عبدالله الحسین علیه السلام و اصحاب و یاران و خاندانش‏
مرتكب می‏شویم ، همه افتخارات اینها را از بین می‏بریم . توبه كنیم و بعد
، از این مكتب‏تربیتی استفاده كنیم .

هو الرحمن الرحیم

سلام

alireza_14maasoom خیلی ممنون که در این تحقیق ما را یاری میکنید.