تبیان، دستیار زندگی

با سلام خدمت همه ی دوستان

دهه ی اول محرم مثل خیلی از شماها به روضه ی عزاداری امام حسین (ع) می رفتم . در یکی از روزها عنوان بحث احترام به سادات بود. شخصی که روی منبر بود خیلی از حسنات احترام به سادات را بیان کرد . مثلا اینکه به دیدن آنها بریم و از دست آنها طعام بخوریم . دست آنها رو ببوسیم و به چهره ی آنها به مدت طولانی نگاه کنیم و ....

از آنجا که در اطراف من ساداتی هستند که متاسفانه دارای اخلاق خوبی نیستند از جمله اینکه حجاب مناسبی ندارند . فحاشی می کنند و همیشه می گویند باید به سادات احترام بگذارید و از سادات بودن خود سوء استفاده می کنند . به همین دلیل از آن شخص که روی منبر بود پرسیدم رفتار سادات باید چطور باشد و با توجه به سید بودنشان باید چگونه با دیگران برخورد کنند ؟ اما ایشان کمی ناراحت شدند و گفتند سادات هیچ وظیفه ای در برابر دیگران ندارند و فقط باید به آنها احترام گذاشت چه آنها خوب باشند و چه بد .

حالا می خواهم نظر شمارو بدونم . آیا سادات بودن دلیل می شه که آنها هرطور می خواهند با دیگران رفتار کنند ؟

آیا اشخاصی که روی منبر می روند حق دارند حکم صادر کنند؟

ممنون از همیاری شما تبیانی ها.

به نام خالق زیبایی ها

به نظر من یه عده ی قلیل باعث نمیشن كه ما اكثریت رو هم از احترام بندازیم

میدونم منظور شما این نبود اما بازهم باید احترامشون رو داشت

از جمله سفارشات اکید پیغمبر(ص) و سایر پیشوایان دین ،محبت و دوستی به سادات و علویین و فرزندان پیغمبر اسلام(ص) است . این محبت و دوستی در جهت اظهار علاقه به پیامبر اسلام(ص) نیروی ایمان و روح اسلام را هر چه بیشتردر مسلمانان زنده نگه می دارد و به پیروی از اسلام و ائمه هدی (علیهم السلام)جلب می نماید . از این جهت در این باره تأکید فراوانی در روایات وارد شده است :


از امام صادق (ع) نقل شده است که فرمود :روز قیامت منادی ندا می کند ،ای مردم ساکت شوید ،همانا محمد (ص)با شما سخن می گوید،همه سکوت می کنند ،پیامبر برمی خیزد و می فرماید :ای گروهی که حاضرید ، هرکس نزد من حق یا منت و یا کار نیکی دارد برخیزد و بگوید تا آنرا جبران کنم !
مردم در جواب می گویند :پدران و مادرانمان فدای شما باد ،ما چه حق و منتی بر شما داریم و چه نیکی درباره شما انجام دادهایم ؟شما هستید که برما حق دارید و کار نیک شایسته از آن خدا و رسول او بر تمام مردم است .
پیامبر می فرماید:آری هرکس فردی از خاندان مرا پناه داده و یا نیکی در حق آنان نموده ویا لباسی بر آنان پوشانده و از برهنگی نجات داده و یا گرسنه ای از آنان سیر کرده برخیزد تا جبران کنم . در اینجا گروهی از مردم که چنین کرده اند از جای بر می خیزند و ندائی از جانب خدای کریم شنیده می شود که می گوید :حبیبم ،محمد اجر و پاداش عمل آنها را به تو واگذار کردم ،آنان را در هر جای بهشت که می خواهی جای ده ،پیامبر آنها را در محلی بنام (وسیله) یعنی

جایی که حجابی بین آنان و حضرت محمد(ص)و اهل بیت(ع) نیست جای می دهد .

از امام هشتم علی بن موسی الرضا (ع) ،از پدراش و او از پدرانش نقل کرده است که رسول خدا فرمود :چهار نفرند که من شفیع آنان در روز قیامت می با شم :کسی که فرزندان مرا پس از من گرامی بدارد و کسی که حوائج آنان را بر می آورد و کسی که در کارآنان در وقت اضطرار و ناچاری سعی و کوشش می نماید و کسی که با قلب و زبان آنان را دوست می دارد .
همچنین پیغمبر اسلام فرمود :خدا را به خاطر آنانکه به شما نعمت فراوان اعم از غذا و روزی عنایت فرموده است دوست بدارید و سادات و خویشاوندان مرا به خاطر من دوست بدارید .



دوست من اگر بر سادات احترام میگذاری نه بخاطر خود فرد است بلکه بخاطر سفارش پیامبرت بر سادات و فرزندان علوییون و پیغمبر است. مانند ان است که امام علی بر یتیم نوازی شفارش کرده و ما وظیفه خود میدانیم که بر ایتام محبت و دوستی کنیم گرچه ان یتیم دزد یا بزهکار یا بد حجاب باشد.


سربلند باشید و بر قرار .
با احترام
فرزانه السادات