به نام خدا
سلام
ممنون از لطفت گلهای عزیز.
_____________________________________________________________
اما از زیارت زیارتگاه هاى مقدس، هرگز سنگ ها و صخرهها هدف و غایت نمىباشد چه اگر غرض خود آنها مىبود، همین كوههاى سر به فلككشیده انسان را از مشقتسفر و طى راه هاى طولانى بىنیاز مىساخت، پس مقصود بالذات صاحب مزار است و بزرگ داشتن سنگها به جهتشرف انتساب به صاحبان آن مزارات است مانند محترم داشتن جلد قرآن كریم و سنگها و آجرهائى كه خانه كعبه و مسجد رسول خدا صلى الله علیه و آله و سایر اماكن مقدس از آنها ساخته شده است.
الان مىبینیم كه دولت ها و ملت ها در حفظ مقبرههاى شخصیتهاى بزرگ خویش مىكوشند و به دور آنها هاله تقدیس مىكشند.
در تاریخ نوشتهاند هنگامى كه سر مبارك حسین علیه السلام را به نزد یزید آوردند، وى در مجلس شراب حضور داشت اتفاقاً قاصدى از طرف پادشاه روم به مجلس یزید بار یافت و سر مبارك حسین علیه السلام را در مقابل یزید مشاهده كرد و چون دانست كه آن سر به حسین علیه السلام تعلق دارد، عمل یزید را به شدت نكوهش نمود و گفت: اى یزید داستان «كلیساى حافر» را شنیدهاى؟ یزید گفت چگونه است؟ رومى گفت: در پیش ما مكانى است كه گویند خر عیسى از آنجا گذر كرده است. در آنجا كلیسائى بنا نهادهاند كه نام آن به سم خر عیسى منسوب بوده و به كنیسه حافر «سم» شهرت دارد. ما هر سال به زیارت آنجا مىرویم و نذورات خود را به آنجا اهداء مىكنیم. روى این حساب اى یزید من گواهى مىدهم كه تو خطاكارى و از راه راستبه دورى. یزید خشمگین شده به كشتن قاصد فرمان داد رومى به سوى سر نازنین حسین علیه السلام رفت و آن را بوسید و شهادتین بر زبان جارى كرد و سپس او را گرفتند بر در قصر به دارش آویختند.
واقعاً جای فکر داره که مسیحیان حتی به جایی که مرکب حضرت عیسی (ع) گذشته بوده احترام می گذاشتند، اون وقت یزید...
