تبیان، دستیار زندگی

سلام .

حتما واسه ما پیش اومده که از دوران بچگی تا حالا خاطراتی رو گذروندیم . شاید بعضی ها تلخ بودن اما الان که می فکریم میبینیم نع خیلی هم شیرین بودن . پس بیاید همگی یه خاطره باحالمون رو تعریف کنیم . اما ترخدا طومار ننویسید . ممنون .

با سلام خدمت  chelsea عزیز و تشكر از اینكه د مسابقه ذهنیت شركت كردید و تازه اشكال كار را هم گوشزد فرمودید امیدوارم شركت شما در این مسابقه مستمر باشد .در ضمن همانطور كه استحضار دارید بنده تازه وارد هستم و این اولین مبحثی بود كه ایجاد كردم و به همین خاطر از شما كه در این انجمن ریش سفید هستید تقاضا دارم معایب و پیشنهادات كار ها را به بنده گوشزد كرده بر تجربه ام افزوده شود.

من یادم میاد 12-13 سال پیش زمانی كه تقریبا 6-7 ساله بودم تو یه روز جمعه خانواده در منزل جمع بودیم و هر كس مشغول كار خود بود عده ای با هم از این در و اون در و خلاصه از درهای مختلف صحبت میكردند , عده ای به استراحت مشغول بودند و من و براد بزرگترم كه عاشق برنامه های رادیو بود در حال گوش دادن به رادیوی قدیمی بالای طاقچه بودیم (البته تلوزیون هم بود اما برنامه ی رادیو در این روز بهتر بود) از قضا برنامه های روز جمعه مسابقه هم داشتند و این هفته سوال مسابقه این بود :اگر كار بدی انجام دهید و والدینتان شما را تنبیه كنند چه خواهید كرد؟

نه این كه فكر كنید برنامه مخصوص كودكان بود . نمیدانم چه شد كه آن روز این سوال را مطرح كردند شاید به خاطر من بود

خلاصه از من اصرار و از برادرم انكار او را مجبور كردم تا شماره ی برنامه را برای من بگیرد تا به سوالش جواب دهم شاید آن روز حدودا نیم ساعت طول كشید تا تونستم بیام رو خط (به دلیل پرطرفدار بودن برنامه و شلوغی خط) وقتی كه خانومه گوشی رو برداشت برادرم در حالی كه می خندید گوشی تلفن را به من داد من هم سلام كردم و به خانومه گفتم كه میخواستم توی مسابقه شركت كنم خانومه در حالی كه تعجب كرده بود مرا دعوت به ارائه پاسخ كرد من هم گفتم اگر مادرم مرا تنبیه كند گریه میكنم و فقط به همین جمله اكتفا كردم و خداحافظی كردم بعد از چند ساعت دیگه یعنی بعد از ظهر همان روز وقتی كه داشتند نام برنده را اعلام میكردند ما همه در حال صرف عصرانه بودیم كه ناگهان با اعلام نام من به عنوان برنده مسابقه این هفته اتاق در سكوت عجیبی فرو رفت تا اینكه من با جیغ بلندی كه كشیدم این سكوت را شكستم.

فکر میکنم دوشب پیش بود که یکی مسیج داد ، نوشته بود :

سلام ، خانم احمدی ام .

آقا منو میگی وقتی چشمم به اس ام اس افتاد یهو مثل چیز ترسیدم و قلبم شروع کرد به تند تند زدن . بخدا از دست پاچگی نمیدونستم چی کار کنم .

فکر میکردم به خاطر بی نظمی هایی که تو انجمنا یه موقع ازم سر زده ، مدیر سیستم میخواد بهم اخطار بده .

بعد من مسیج ایشون رو جواب دادم نوشتم :

سلام . ببخشید شما شماره منو از کجا ؟

بعد دیدم زنگ زد .

حالا من دیگه عرق مرگ رو پیشونیم نشسته بود . دیگه داشتم از حال میرفتم که یهو دکمه سبز رو زدم .

گفتم : بفرمایید .

گفت : سلام . منو شناختید ؟

گفتم : از تبیان ؟

گفت : بله ؟

گفتم : شما از تبیانید ؟

گفت : شما آقای محیطی هستید ؟

گفتم : نه

گفت : ببخشید اشتباه گرفتم .

وای خدا اونقدر ترسیده بودم که قلبم ریخت . گفتم خدایا شکرت .

اما هر موقع به این خاطره ی غیر منتظره فکر میکنم خندم میگیره .

بنام خدا

با سلام به طنزیان خنده رو

چلسی جان منو وادار کردی یکی از خاطرات شیطنت آمیز و خنده دار فوتبالی رو برات بگم

یکروز تو مسابقه فینال داخل سالن بود،من به عمد پشت سر مدافع حریف که داشت عقب عقب میومد نشستم و وانمود کردم که میخوام بند کفشمو ببندم، بازیکن حریف از پشت با من که نشسته بودم برخورد کرد و چون سرعت داشت با سر به زمین خورد و یک معلق زد  و من که به طرز مرموزانه ای داشتم میخندیدم و خودمو زدم زمین و احساس ناراحتی میکردم و بازیکن حریف که با من آشنا بود و با این کلک های من آشنا ، بلند شد و لگدی به من زد و داور بیچاره که از همه جا بیخبر بود کارت قرمز را به سینه اش چسباند  و اونو اخراج کرد، حالا تازه داشت به داور میگفت که این به عمد اینکارو کرده و هر چند ما به اون اخراج نیازی نداشتیم و قهرمان میشدیم ولی هنوز که هنوز همبازی های اونموقع رو میبینم از آن شیطنتم میگن و میخندند، خدا منو ببخشه چقدر تو این فوتبال شیطنت میکردم و تا بازیکن حریف اخراج میشد، بعدا یکی دیگشو براتون میگم تا با هم بخندیم.