سلام

اولش می خواستم این تاپیک رو در انجمن طنز ثبت کنم ولی بعد فکر کردم هیچ جا برا ی این کار بهتر از انجمن اجتماعی نیست.بیایید در قالب شعر،نثر و...از نوع طنزش با استفاده از مطالب دیگران یا ذهنیات خودمون نگاهی نو به مسائل اجتماعی داشته باشیم.چراغ اول رو من روشن می کنم

الا ای نفت! روز خوش نبینی

گل عیش از حیات خود نچینی

نشد چون بچّه ی آدم بیایی

دمی هم بر سر سفره نشینی!

تو را، گفتم بپردازند خشکه

سر سفره بیایی بشکه بشکه

لب ما تر نشد از خشکه ی تو

الهی که بری زیر درشکه!!

قلمکــــــاری و زربفتی نگردی

از این وضع هشلهفتی، نگردی

جناب وعده در حال عبور است

بپا ای سفره جان نفتی نگردی!

به دنیا کسب و کارت روبراه است

طلا هستی ولی رنگت سیاه است

سر سفره چگونه آرمت چون

طنابم پاره و دلوم به چاه است!

منبع:وبلاگ بوالفضول

سلام

خبرگزاری فارس: «جمعیت الاغ ها» که در سال 2005 میلادی در منطقه کردستان عراق تأسیس شد، اخیرا موفق شده مجوز رسمی برای تبدیل شدن به یک حزب برای انجام فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی را دریافت کند.

بە گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در منطقە کردستان عراق ، این مجوز کە چندی پیش  توسط مقامات مسئول محلی در منطقه کردستان عراق صادر شده بود ، هم اکنون  باعث بە تکاپو افتادن مقامات ارشد این حزب برای شرکت در انتخابات پارلمانی منطقە کردستان عراق شدە است.

این حزب ابتدا با هدف دفاع از حقوق حیوانات تشکیل شده و الاغ را به عنوان سمبل حیوانات مظلوم انتخاب کرده است. نظریه پردازان این حزب معتقدند جامعه ای که با حیوانات با بیرحمی و خشونت برخورد می کند، حقوق انسان ها را هم به راحتی پایمال می کند.

«عمر کلول» دبیر کل حزب  الاغ های کردستان عراق در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری فارس در منطقە کردستان عراق ، ضمن تائید حضور حزبش در انتخابات آیندە پارلمانی منطقە کردستان ، تصریح کرد: در انتخابات آیندە کردستان شرکت می‌کنیم و با شناختی کە از مردم این منطقە داریم ، اطمینان داریم کە خرها در کردستان آنقدر زیاد هستند کە بتوانیم یک یا دو کرسی پارلمانی را تصاحب کنیم.

«حزب الاغ ها» مانند دیگر احزاب سیاسی، دارای تشکل و ساختار حزبی است و دفتر سیاسی و چندین پایگاە و شاخە در شهرهای مهم کردستان عراق هم دارد ؛ در تشکیلات رسمی حزب نیز  نام دفتر سیاسی «اسطبل» است.

«عمر کلول» سمت خود در این حزبش را «سلطان خرهای کردستان» معرفی کرد و گفت: من شا خر کردستان هستم ، چندین دورە در انتخابات درون حزبی رای اول را کسب کردام ، این نشان دهندە این است کە در این منطقە هیچ کسی بە اندازە من خر نیست.

دبیر کل جمعیت خرهای کردستان عراق با انتقاد از کسانی کە خود وی و حزبش را مورد تمسخر قرار می دهند ، گفت: درست است کە متاسفانە خر در جوامع بشری نماد حماقت است ، اما این ناشی از ظلم انسان ها است ، انسان تنها برای کسانی احترام قایل میشود کە بە وی ظلم کند.

کلول ، ادامە صحبت های خود را با یک مثال کامل میکند و می گوید: شیر حیوان درندەای است و در هیچ مقطع تاریخی بە انسان کمک نکردە و حتی انسان را می‌خورد ، اما می‌بینیم کە مردم با افتخار اسم فرزندان خود را " شیر دل" یا " شیر کو" می‌گذارند ، اما خر این همە بە انسان ها کمک می‌کند و کوچکترین آزاری بە آنها نمی‌رساند اما هیچ کس حاضر نیست اسم فرزند خود را " خر دل" و یا "خر صفت" بنامد. واقعا ریشە این مسائل کجاست؟

دبیر کل «حزب الاغ ها» در مورد هدف از تأسیس این حزب گفت: الاغ تنها حیوانی است که به سختی کار می کند و خسته می شود و تمام سختی ها را تحمل می کند و در همین حال از بیشتر حقوق خود محروم است. الاغ در طول تاریخ موفق شده که جان بسیاری از سیاستمداران را نجات دهد. این سیاستمداران در حوادث مختلف تاریخ که در معرض خطر قرار داشته اند، از الاغ برای فرار کردن استفاده می کردند.

کلول در ادامە این گفت‌وگو  ،  نصب پیکر خر  در ٢ میدان اصلی  شهرهای کردستان عراق را موفقیتی بزرگ برای حزب خود دانست و گفت: کم کم مردم نسبت بە وفای کە خر بە آنها دارد عادت می‌کنند.

چندی پیش حزب "الاغ" مجسمه‌ای از جنس برنز را در خیابان "نالی" در شهر سلیمانیه پرده برد

سلام

"ساپورت..چسبونک بی حیا"

شاید خیلی از هموطنانی كه این مطلب را می خوانند دقیقا ندانند "ساپورت" چیست و چرا امروزه به محل مناقشه نیروی انتظامی و برخی از شهروندان محترم تبدیل شده است.

در گذشته این كلمه را بیشتر از زبان غلام پیروانی شنیده بودیم. او وقتی تیمش می برد می گفت "مسئولان خوب ساپورت كِردن" و وقتی می باخت هم می گفت "مسئولان خوب ساپورت نكِردن". این ساپورت جدید اما آن ساپورت نیست. در واقع همان جوراب شلواری سابق خودمان است كه جنسش كمی متفاوت شده و چنان به بدن صاحبش می چسبد كه گویی عضوی از بدن اوست. افرادی كه عادت به استفاده از  شلوار کردی  دارند حتی 30 ثانیه هم نمی توانند ساپورت را تحمل كنند. به همین دلیل در برخی نقاط  كشور طی ماه های اخیر بیش از صد مورد مرگ در اثر نفس تنگی گزارش شده است.

ساپورت یا همان چسبونك بی حیا- واژه پیشنهادی ما تا قبل از آنكه جلسه رسیدگی به موضوع در فرهنگستان تشكیل شود- اولین بار در كشورهایی مورد استفاده قرار گرفت كه به لحاظ امنیتی وضعیت خوبی نداشتند.  عوض کردن  این شلوارها بیش از 45 دقیقه زمان می برد. به همین دلیل زورگیرها مجبور می شدند به گرفتن كیف پول، موبایل و سایر البسه فرد زورگیری شونده اكتفا كنند و شلوار برای خود او باقی می ماند. پوشیدن این شلوار هم بسیار زمان بر است. شما باید پس از عبور دادن پاچه ها از پنجه های پایتان، دو طرف كمر شلوار را بگیرید و همزمان با بالا كشیدن آن خودتان هم بالا بپرید. این عمل باید بیش از 30 مرتبه تكرار شود تا شلوار در اندام شما جا بیفتد.

 با این توصیف لازم است مادری كه می خواهد به صورت ساپورت پوش فرزندش را صبح زود به مدرسه ببرد یك ساعت زودتر از خواب بیدار شود. پوشیدن ساپورت هرچند نوعی ورزش صبحگاهی محسوب می شود اما خب پیرمرد و پیرزن طبقه پایین كه در خواب عمیق به سر می برند چه گناهی كرده اند؟ (اگر در طبقه همكف زندگی می كنید مانعی ندارد) حتما دقت كنید كه در آوردن چسبونك هم حداقل به یك دستیار و 120 متر فضا-زیربنای مفید- احتیاج دارد.

چراكه ممكن است صحنه هایی شبیه به باراندازهای متوالی در تشك كشتی بین آن دو شكل بگیرد. خوشبختانه در حال حاضر كشور ما به لحاظ امنیتی در شرایط خوبی به سر می برد و بانوان نباید با نگرانی از این مسئله به استفاده از پوشاك غربی روی بیاورند. دشمن وقتی ببیند ما همه ساپورت می پوشیم با خودش می گوید: «اینها را نگاه كن، آن قدر زیاد زورگیر دارند كه روزی چهار، پنج ساعت برای پوشیدن و عوض کردن  شلوار وقت می گذارند.» لذا نیروی انتظامی این دوستان را برای لحظاتی به داخل ماشین راهنمایی می كند تا بیشتر به كارشان فكر كنند. اما متاسفانه دیده شده كه كف همان ماشین هم برخی از بانوان ساپورت بساط كرده و به دیگر سرنشینان فروخته اند.

از آنجایی كه این مطلب پتانسیل بالایی برای سانسور شدن دارد، جا دارد درپایان با ذكر یك توصیه مثبت و آموزنده كمی تعدیلش كنیم. نپوشید لطفا...نكنید این كار را... اگر صلاح بدانند خودشان برایتان تولید می كنند و مثل كرم حلزون یا دستگاه دراز و نشست با یك تماس كوتاه جلوی در خانه تحویلتان می دهند.

منبع:روزنامه قانون

طنز/ کوپن ای یار ملت...کجایی؟

کوپن، ای سرور سوبسید...!

کوپن اعلان گردیدی، ولیکن ماست و شیرت کو؟!
کره نایاب چون سرشیر می‌باشد، پنیرت کو؟!
نشاط‌آور خروس و مرغ پروارت بگو چون شد؟
شمیم زندگی بخش برنج چون عبیرت کو؟!
فضا آکنده از بوی خورشت!‌ قیمه می‌باشد
برنج و روغنت کو؟ گوشت گاو دلپذیرت کو؟!
کوپن امید جانبخش خلایق، شکرت چون شد
کوپن ای یار ملت، بنشن چون خاکشیرت کو؟!
کوپن خر، باطلت را می‌خرد ای یار مستضعف
کوپن ای سرور سوبسید، لطفی بر حقیرت کو؟!
کوپن، با این نفوذ و قدرت و فرمانروایی‌ها
دبیرت کو؟ وزیرت کو؟ مشارت کو؟ مشیرت کو؟!

***
***

دست دعا!

از خانه ما برق جو هر صبح و مسا رفت
تاب از تن این بنده ز گرمی هوا رفت
داریم به تکرار، شکایت ز گرانی
کس نیست بگوید که به «کم‌پول» چها رفت
از محتکر و واسطه با یاری دلال
این رنج و عذاب است که بر خلق خدا رفت
گر وصله به تنبان تو خورده است، مخور غم
این وصله مرا نیز به شلوار و قبا رفت
تا «حدیقف» نیست در اندوختن پول
لغو است هر آن حرف که از فقر و غنا رفت
تشخیص طبیب ار نکند درد تو درمان
ز او شکوه مکن؛ سود ز درمان و دوا رفت
حسرت خورد آن درس «قضا» خوانده، چو بیند
پیروز کسی شد که پی علم «غذا» رفت
جولانگه «شیطان بزرگ» است چو دنیا
از عرصه‌اش آسودگی و صلح و صفا رفت
خواهد کند اخلال چنان در کره ارض
این تشنه خون، چون پی تسخیر فضا رفت
تا کنده شود ریشه این اهرمن از دهر
از مردم ما سوی خدا دست دعا رفت

هر دو قطعه شعر از هفته نامه گل آقا. سال دوم. شماره 40. شهریور 1370