به نام خدای مهربون
سلام
چقذه از این بحث گذشته و چقذه هم بچه ها جواب دادن.. منتها من نبودم خب.. شرمنده اگه حرفام یه خورده نسبت به تاپیك عقبه...
خب بریم سراغ جواب::: آیا دخترای امروز مثه دخترای دیروز كار بلدن؟
خب
همون جور ی كه شرایط این روزگار با اون روزگار از زمین تا آسمون فرق
كرده... معنی كاربلدی هم فرق كرده... اون موقع اگه یه دختر آبگوشت میپخت
كه 2متر و نیم روغن داشت و دنبه هاش مثه بستنی زیر دندون آب میشد.. میشد
دختر نمونه.. اگه دندوناش مرتب بود میشد خیلی نمونه.. اما اون موقع هم اگه
سوات داشته میشد میشد خیلی خیلی خیلی نمونه.. اگه میتونست بنویسه و بخونه
به قولی نامه بنویسه... دیگه واویلا.. سرو دست میشكستن براش..
من دیدم دوستان مثال فاطمه ی زهرا (س) رو زدند.. ایشون هم در زمان خودشون این قدر باسواد بودن كه شدند فاطمه ی زهرا.. مطمئنن...
حالا
این دوره زمونه... دخترا درس میخونن..درست انگاری دارن آبگوشت پختن یاد
میگرن... تو زمینه های علمی..هنوری... و هر چی كه فكرشو بكنین كار بلدن..
چرا نیستن.. اینا این جوری كار بلدن...
اون
قدیم اگه به یه دختر میگفتن بیا از طریق استقرا این قضیه رو بهمون ثابت
كن.. نمیتونست... اما حالا میتونن... اون قدیم چیزی نداشتن دخترا برا
نازیدن بهش جز همون پخت و پز كه... این پخت و پز نیس كه آدمو به كمال
میرسونه...
مگه
همه نمیگیم كه هدف ما از زندگی اینه كه به كمال برسیم... خب چه جور ی میشه
به كمال رسید.. باید مسیر فكریمون باز باشه.. من خودم به عینه دیدم خیلی
از اون قدیمی ها.. اصن نمیتونن فكر كنن! چرا؟ چون مسیر تعقل رو به خودشون
بسته بودن.. فك میكردن زندگی فقط آبگوشت پختنه و بچه به دنیا آوردنه...
تاكید میكنم.. فقط به دنیا آوردن بچه... اون موقع ها كی به تربیت بچه فك
میكرد؟ نه خدایی.. كدوم یك از بچه های 200-300 سال پیش بر اساس متدهای
تربیت فرزند بزرگ شدن؟ هوم؟
اما
خانوم ها الان... درس میخونن... یاد میگیرن فكر كنن... اگه لازم ببینن از
درسشون استفاده میكنن و كار میكنن اگر هم نه كه میمونن تو خونشون و
زندگیشون رو میكنن..منتها اینا با اون جد هاشون فرق دارند.. اینها بلدن
چجور از تكنولوژی استفاده كنن.. اینها بلدن به بچه هاشون تو درساشون كمك
كنن.. اینها بلدن از نظر فكری بچه هاشون رو پرورش بدن.. اینها بلدن ذهن
بچه ها رو پویا كنن... اینها خیلی كارای خوب دیگه هم بلدن
مگه
یه قرمه سبزی پختن چقدر وقت میبره یاد گرفتنش؟ نه واقعن یكی به من بگه
دیگه؟ اندازه ی 23-4 سال جوونیه یه دختر كه وقت لازم نداره... داره؟ مطمئن
باشید كه نداره...
یه
دختر برای اینكه موفق باشه تو زندگیش.. باید نظم و انضباطو یاد بگیره...
وگرنه نمیتونه درست همه كاراشو انجام بده.. این یاد گرفتن نظم خودش كمكش
میكنه تو زندگی آیندشم دنبال نظم باشه.. پس مرتب كردن خونه هم حل میشه...
باقی
هنر ها هم اگه نداشته باشه خیلی فرصت مناسبیه كه امتحانشون كنه... چون
دیگه تو خونه تنهاست و كاریم نداره... میتونه از گل سازی گرفته تا موسیقی
رو تجربه كنه...
دخترای امروزی مهارت استفاده از زمان و كنترل زمان رو بلدن.. چیزی كه قدیمی ها اصلن نمیدونستن چی هست...
دخترای امروزی هنر ارتباطات دارن... دخترای امروزی.. خیلی كارا رو میتونن انجام بدن... بدون اینكه خدشه ای به حیا و عفتشون وارد بشه
اینكه
خونه داری بلد باشی فقط نیاز به یه چشم و گوش باز داره... نیاز به این
داره كه ببینی مادرت چجوری غذا درست میكنه.. چجوری جارو میكنه و... من
خودم از اون دسته دخترایی هستم كه دست به سیاه و سفید نمیزنم منتها از
مامانم خیلی از غذاهام خوشمزه تره.. اما هیچ وقت نشستم كه یاد بگیرم...
دیگه 20 ساله داریم زندگی میكنیم و مشاهده میكنیم به قولی... اونی كه بلد
نیست.. مطمئن باشید از جاهای دیگه مشكل داره.. مثلن اینكه اعتماد به نفس
نداره.. یه بار كافیه بسوزونه غذاشو... دفه ی بعدی خیلی عالی همه كاری
میكنه...
غذا پختن به تنهایی هنر نیست... فكور بودن و عاقل بودن و خانم بودن هم اگه همراهش باشه... اون وقت میشه گفت كه هنره....
همین...
چقدر حرف زدم نه!
فعلن
مواظب خودتون و دلای پاكتون باشید
یا علی