تبیان، دستیار زندگی

به نام او که آرام قلب من است

نقل قولی زیبا از دوستان عزیزی: سلام بر اهل صلح،دوستی، انسانیت

دوستان گرامی ام کم کم بریم که شروع کنیم دیگه! همه ی برنامه های جانبی تا

حدودی انجام شد.

میخواهیم از پایه شروع کنیم و بریم جلو...اولین بحثی که مطرح میشه اینه که "خانواده" چیه؟ چه ضرورتی به تشکیل خانواده؟

چرا ما میایم خانواده تشکیل میدیم؟ چرا میگیم خانواده زیر بناست...خانواده مهمه...ازدواج واجبه...که چی بشه؟چرا ما باید با یک آقایی یک خانمی

ازدواج کنیم؟ بعد بعده حداکثر 5-6 سال برای هم عادی بشیم؟همدیگرو تحمل کنیم؟

بچه دار بشیم؟ مسئولیت یکی دیگه هم بیفته رو دوشمون؟

اسلام چه اصراری داره به این قضیه؟تا حالا به این موضوع فکر کردید؟ شمایی که قراره تا چند سال دیگه تشکیل خانواده بدید...شمایی که در شرف ازدواجید

شمایی که ازدواج کردید؟ هدفتون از تشکیل خانواده چیه؟

جز اینه که زندگی رو برای خودمون سخت کنیم؟ مجرد داریم واسه خودمون زندگی میکنیم

مگه بده؟

خب فوقش یکی رو دوست داشتی میری باهاش دوست میشی!

برات که یکنواخت شد عوضش میکنی!!!بد فکر نکنید... نمیگم هوس باز باشیم

خب من روحیم تنوع طلبه! چرا باید دست و پای خودم رو ببندم؟

یکی پیدا بشه منو متقاعد کنه که ضرورت تشکیل خانواده چیه؟

و چرا خانواده اینقدر اهمیت داره؟ نه فقط تو اسلام بلکه در جامع غرب که روز به روز هم داره وضعشون بدتر میشه و دولت مردانشون!

همه ی تلاششون رو میکنن برای دوباره پیدا کردن ارزش خانواده...چراااا؟؟؟

------------------

دوستان خوبم قبل از ترور بنده! توضیح بدم که به خاطر درگیریتی که این چند وقت با مسائل خانوادگی داشتم به همچین نظراتی در مورد خانواده

برخوردم... برای همین تصمیم گرفتم اول این مسئله رو حل کنم که اصلا خانواده چیه و چرا اهمیت داره؟

جواب این سوالات رو به من بدید و من سرسختانه از این عقاید دفاع میکنم... چون مجبورم... امیدوارم در انجمن گرم خانواده

بتونیم به کمک شما دستان خوبم رو این مسئله رو خیلی شکیل بحث کنیم.

دلتون دریایی

شب و روزتون رویایی 

اللهم انت السّلام و منک السّلام

و لک السّلام و الیک یعود السّلام

سلاااااااااام

*******

تصور زندگی کردن بدون داشتن خانواده واقعا مشکله و شاید تا حد زیادی غیر قابل تصور ...

حداقل من که به این نتیجه رسیدم ... چون به خاطر درس و دانشگاه باید دوری خانواده رو تحمل کنم ... برای یه هفته و شاید دو یا سه هفته ... این دوری اصلا خوب نیست ... و وقتی که دوباره برمیگرم خونه ، اونوقت یه حس خوبی بهم دست میده ... یه جور آرامش ... البته شرایط من خوبه (چون این ترم فقط یه بار بیش تر از یه هفته موندم و بقیه آخر هفته ها رو به بهونه های مختلف برگشتم خونه ) ... اما بعضی از دوستای من توی دانشگاه که خونه هاشون فرسنگ ها از دانشگاه دوره واقعا برای دیدن خانواده شون لحظه شماری می کنند ... بعضی به عکس اعضای خانوادشون دل خوشند و بعضی ها هم با گفتن خاطرات و یادآوری اونا ... خودم حتی بعضی موقع ها خجالت میکشم بگم که دارم میرم خونه ... چون بعضی ها خیلی وقته که نرفتند ... 

 هر چقدر هم که زندگی مجردی و مستقلی و دور از خانواده خوب باشه ، مخصوصا زندگی خوابگاهی بازم نمیتونه جایگزینی باشه برای خانواده و خونه ...

واقعا در اشتباهند کسایی که زندگی رو بدون خانواده می خوان ... من که سر از کارشون در نمیارم !!!! ...

فعلا تا بعد ....

ماندگار باشید

یا حق

سلام

یکی از چیزایی که نشون میده نقش خانواده تو سلامت جامعه چقدر مؤثره مقایسه آمار بزه های اجتماعی تو کشورهایی مثل کشورما با کشورهای پیشرفته غربیه. همه روزه می شنویم که مثلاً یه دانش آموز 14 یا 15 ساله با بردن اسلحه به مدرسه چند تا از همکلاسی های خودشو کشته و یا زخمی کرده، یه دانشجوی مسلح همکلاسیا و استادشو گروگان گرفته و آخرسرهم باکشته وزخمی کردن اونا خودش روهم کشته.. یه آدم پیشرفته از یه سرزمین کاملاً آزاد و خیلی هم پیشرفته 17 نفر از همشهریهای خودشو خورده.. از صحنه های کشتن و خورد کردنشون فیلم گرفته .. بعضی اعضای بدنشونو تو فریزر نگهداری کرده و بعضیاشم خورده.. پدری که سالها دخترشو تو زیرزمین خونه زندونی کرده بود و ازش چند تا بچه داشت.. و هزاران جرم و گناه و فسق و فجور که شاید صدتا یکیشم به گوش ما نرسه.. نمیگم تو مملکت ما همه خیلی علیه السلامن.. ولی اگه مقایسه کنیم جرائم اونارو با خودمون .. مجرمای کشور ما انگشت کوچیکه مجرمای اونام نمیشن..

این همه جرمای عجیب غریبو گاهی هم فجیع از کجا نشأت گرفته؟ آیا علم زیاد و پیشرفتگی بیش از حد باعث این همه خلافکاریه؟ یا اینکه نه! همه اینا برمیگرده به چگونگی رشد شخصیتی و روانی اعضای اون جامعه.. اونا فرهنگ رفتارهای اجتماعیشون تا یه حدی خوبه.. مثل همون مقرات راهنمایی و رانندگی .. اما مگر غیر از اینه که این همه دزدی جنایت.. آدمکشی.. و هزاران جرم کثیف دیگه توسط همون آدما انجام میشه؟

این همه تشکیلات مختلف پلیسی و تجهیزات پیشرفته، سازمانهای عریض و طویل حمایت از کودکان و زنان بی خانمان و بی سرپرست و ...  همه نشون دهنده اینه که این رفتارها در جامعه پیشرفته غربی هم جرم محسوب میشن.. یه مثال ساده.. این دولتها همه ساله آمار تولد بچه های نامشروع رو اعلام می کنن.. خب پس به یه نوع زندگی قانونی معتقدن که هرکی خلافش رو انجام بده میشه نامشروع.. همه واسه خودشون چارچوب دارن تو زندگیشون .. برای کنترل جامعه شون قانون دارن.. ما می بینیم که حتی اگه متوجه بشن یه بچه ای تو خونه خودش از وضعیت تربیتی و اخلاقی و مالی مناسبی برخوردار نیست.. اونو از والدینش جدا میکنن و به مراکز مخصوص نگهداری می برن.. و تا وقتی که پدر یا مادر شرایط مناسب زندگی رو کسب نکنن بچه رو به اونا پس نمیدن.. خب این نشون میده که اونام به سالم بودن ارکان خانواده پایبندن..  میدونن و میخوان که اعضای جامعه شون در جای سالمی رشد کنن و اگه خانواده اهمیتی نداشت.. اینهمه به خودشون زحمت نمیدادن و بودجه برای راه اندازی اینگونه مراکز و نگهداری این بچه ها و حتی زنان بی سرپناه ، صرف نمیکردن.

ما می بینیم که در کشوری مثل انگلیس به پدری که تازه دارای فرزند شده 6 ماه یا یکسال مرخصی با حقوق میدن تا درکنار همسر و فرزند نوزادش باشه.. چرا؟ برای اینکه اون بچه در همون ابتدای زندگیش یه کانون گرم رو تجربه کنه.. خانواده درکنارهم و باهم باشن و همراه هم بچه رو تربیت و بزرگ کنن.. حداقل اون بچه اگه بعداً نمیتونه ساعات زیادی رو در کنار تمام اعضای خانواده باشه.. یکسال اول زندگیشو درکنار پدرومادر باشه.. خواهشاً نگید که این مسئله به رشد جمعیت مربوطه و تشویقیه برای اینکه همه ترغیب بشن بچه دارشن.. چون اگه مسئله فقط رشد جمعیت بود.. میتونستند جایزه مالی بذارن برای بچه دارشدن.. یا اینکه جلوی سقط جنین رو بگیرن و بگن هرکی بچه شو تا زمان تولد حفظ کنه جایزه میگیره بعدشم دولت خودش اونارو سرپرستی میکرد.

تا بعد..

                                 بنام خدا

با سلام

خانواده به یك سیستم متعادل و پیچیده است كه زن و شوهر آن را بنیان مى گذارند و سپس با ورود هر كودك یا هر فرد دیگرى (مثل پدر و مادر بزرگ) این سیستم پیچیده تر مى شود.

سلام

دوست گرامی! صحبتهای من دال براین نبود که قانون اونها رو مورد تأیید قراربدم ، بلکه منظورم این بود که حتی اوناهم که از نظر عده ای از مردم ما مظهر آزادی هستن به یه چارچوبهایی پایبندن و صرف اینکه جامعه دینی ندارن و یا فرهنگ اجتماعیشون با ما فرق میکنه، سبب نمیشه که آزادی بی حد و حصر داشته باشن. من گفتم که حتی در کشوری مثل انگلیس که ازدواج افراد همجنس باهم قانونیه و حتی نماینده هم در مجلس اون کشور دارن، ولی آمار بچه های نامشروع هرساله ارائه میشه، خب نامشروع از چه نظر؟ اونا که تو همه روابطشون آزادن پس مشروع و نامشروع در اونجا باید علی السویه باشه، درحالیکه اینطور نیست. پس اونجا هم متناسب با فرهنگ خودشون ارزش و ضدارزش دارن. و اینطور نیست که هرکسی هرکاری دلش خواست بکنه و بگه آزادیه.

امیدوارم تونسته باشم منظورم رو برسونم.

دوستان ماشالله همه واردن... و خیلی خوب بحث رو پیش بردن
ان شاء الله من هم مقاله هایی که در این زمینه خوندم رو تیکه تیکه براتون ثبت میکنم
ضمن اینکه همچنان اگر نظری و صحبتی داشتید میتونید ادامه بدید

سپاس

بارونی باشید،مهربون و مهربون و مهربون

بنام خدا

با سلام

 شكل گیرى هویت دختران براى استقلال شخصى نیست، بلكه براى صمیمیت و مراقبت از دیگران است، در حالى كه هویت پسران از اساس براى استقلال و رقابت و فردیت شكل مى گیرد.
2. موضوع وابستگى زن به مرد و استقلال خواهى مرد از نظر وضعیت جسمانى یك امر طبیعى است. از جنبه ى روانى زن به وابستگى گرایش دارد، از تنهایى مى ترسد و در ارتباط با دیگران كارآمدتر مى شود، ولى مرد استقلال طلب است و زمانى كه نیازمندى دیگران را به خود دریابد احساس توانمندى مى كند.
3. زنان در برخورد با مسائل و مشكلات به جزئیات توجه بیشترى دارند و احساسى تر عمل مى كنند ولى مردان در مقابله با مشكلات و مسائل كلى نگرند و منطقى تر عمل مى كنند.
4. مردان به ارتباط غیركلامى توجه بیشترى نشان مى دهند و كمتر احساسات خود را به زبان مى آورند و واكنش بروز مى دهند، ولى زنان توانمندى هاى كلامى بیشترى دارند، در نتیجه بیشتر بر ارتباطات كلامى تأكید دارند.[
5. به طور كلى مرد برون گرا و زن درونگراست.
6. اندیشه ى اخلاقى زنان به طور عمده به روابط بین فردى توجه دارد و با احساس مسئولیت نسبت به دیگران همراه است و جنبه ى از خود گذشتگى دارد. براى مردان خودمختارى و شایستگى مبناى قضاوت اخلاقى است و اخلاق پسران بیشتر بر مبناى عدالت شكل مى گیرد... پسران بیشتر از دختران از قوانین اخلاقى سرمى پیچند. زنان گرچه احساسى ترند ولى در مسائل اخلاقى سخت گیرترند.
تفاوت هاى فردى
گذشته از تفاوت هاى جنسیتى، انسان ها (حتى افراد یك جنس) از نظر سرمایه هاى وجودى و خدادادى، اعم از نیروهاى بدنى و توانایى هاى روانى یكسان نیستند; هم چنان كه برخوردارى آنها از نعمت هاى طبیعى و اجتماعى و توانایى هاى هوشى متفاوت و مختلف است. انسان ها با وجود فطرت ها و غرایز یكسان داراى توانمندى ها و استعدادهاى متفاوت هستند.
بى توجهى به این تفاوت ها پى آمدهاى دردناكى چون بى توجهى به تفاوت هاى جنسیتى دارد; یعنى بسیارى از آسیب هاى موجود در خانواده به این مسأله برمى گردد; مثلاً مقایسه ى درسى دو برادر و یا بین دانش آموز با همكلاسى هایش، مقایسه اى نابه جاست و بدترین ضربات را بر روند پیشرفت درسى دانش آموز و شخصیت او وارد مى سازد. فرزندى كه در این موقعیت قرار مى گیرد دچار فشار روحى زیادى است و نباید انتظار ابراز وجود، خلاقیت و نشاط را در او داشته باشیم. مقایسه ى همسر خود با دیگران نیز اشتباهى است كه نشاط را از خانواده مى گیرد. كارشناسان تأكید مى كنند كه هر یك از زن و شوهر باید بكوشد با روان شناسى همسرش آشنا شود تا بداند او به چه امورى بها مى دهد و نظام ارزشى اش چگونه است؟ و با توجه به آن، مناسبات بین خود و او را تنظیم كند.  واما بعد

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

خانواده یعنی با هم بودن

خانواده یعنی برای هم مردن

خانواده یعنی خود را در نگاه معشوق دیدن

خانواده یعنی با نگاه هم زندگی کردن

خانواده یعنی غصه ها را به هم گفتن

خانواده یعنی همه چیز هم بودن

یک نفر هست که با تو به خداوند جهان نزدیک است

و همیشه میگوید:

JE T"AIME