تبیان، دستیار زندگی

به نام او که آرام قلب من است

نقل قولی زیبا از دوستان عزیزی: سلام بر اهل صلح،دوستی، انسانیت

دوستان گرامی ام کم کم بریم که شروع کنیم دیگه! همه ی برنامه های جانبی تا

حدودی انجام شد.

میخواهیم از پایه شروع کنیم و بریم جلو...اولین بحثی که مطرح میشه اینه که "خانواده" چیه؟ چه ضرورتی به تشکیل خانواده؟

چرا ما میایم خانواده تشکیل میدیم؟ چرا میگیم خانواده زیر بناست...خانواده مهمه...ازدواج واجبه...که چی بشه؟چرا ما باید با یک آقایی یک خانمی

ازدواج کنیم؟ بعد بعده حداکثر 5-6 سال برای هم عادی بشیم؟همدیگرو تحمل کنیم؟

بچه دار بشیم؟ مسئولیت یکی دیگه هم بیفته رو دوشمون؟

اسلام چه اصراری داره به این قضیه؟تا حالا به این موضوع فکر کردید؟ شمایی که قراره تا چند سال دیگه تشکیل خانواده بدید...شمایی که در شرف ازدواجید

شمایی که ازدواج کردید؟ هدفتون از تشکیل خانواده چیه؟

جز اینه که زندگی رو برای خودمون سخت کنیم؟ مجرد داریم واسه خودمون زندگی میکنیم

مگه بده؟

خب فوقش یکی رو دوست داشتی میری باهاش دوست میشی!

برات که یکنواخت شد عوضش میکنی!!!بد فکر نکنید... نمیگم هوس باز باشیم

خب من روحیم تنوع طلبه! چرا باید دست و پای خودم رو ببندم؟

یکی پیدا بشه منو متقاعد کنه که ضرورت تشکیل خانواده چیه؟

و چرا خانواده اینقدر اهمیت داره؟ نه فقط تو اسلام بلکه در جامع غرب که روز به روز هم داره وضعشون بدتر میشه و دولت مردانشون!

همه ی تلاششون رو میکنن برای دوباره پیدا کردن ارزش خانواده...چراااا؟؟؟

------------------

دوستان خوبم قبل از ترور بنده! توضیح بدم که به خاطر درگیریتی که این چند وقت با مسائل خانوادگی داشتم به همچین نظراتی در مورد خانواده

برخوردم... برای همین تصمیم گرفتم اول این مسئله رو حل کنم که اصلا خانواده چیه و چرا اهمیت داره؟

جواب این سوالات رو به من بدید و من سرسختانه از این عقاید دفاع میکنم... چون مجبورم... امیدوارم در انجمن گرم خانواده

بتونیم به کمک شما دستان خوبم رو این مسئله رو خیلی شکیل بحث کنیم.

دلتون دریایی

شب و روزتون رویایی 

با سلام خدمت همه دوستان

سوالات خوبی مطرح شد جوابهای نسبتا خوبی هم داده شد .

البته من این حرف رو نمی تونم قبول کنم که ما فقط نظر خودمون رو بدیم و نظرات اسلام رو نیاریم اگر ما فرض کنیم که مسلمون نیستیم شاید ازدواج کردن خیلی هم کار مفیدی نباشه درسته خیلی خوبه اما همه به این سادگی به خوبیهاش پی نمی برند الان تو غرب اکثرا به ازدواج تن نمی دن آخر که پیر می شن تازه به این نتیجه ممکنه برسن که اگه ازدواج می کردن بهتر از این بود که هر روز با یکی باشن البته  این به این معنا نیست که بدون نظرات اسلام نشه خوب بودن ازدواج رو ثابت کرد ولی نظرات اسلامی و احادیث خیلی تاکید دارند و بهتر می شه باهاش این مطلب رو فهماند .و دوستان آوردند .

به نام او که آرام قلب من است

سلام

خب آره...اونش که مسلمه...بر منکرش لعنت... من خودم همیشه از همین اسلام استفاده میکنم. چون واقعا منطقی و عقلانی هست

ولی کسانی که هستند که کلهم با اسلام مشکل دارند و این دلایل رو نمیپذیرند.

باید راهی پیدا کرد که اون ها هم به درست بودنش ایمان بیارن.

من دنبال اونم.

سپاس دوست گرامی

دلتون دریایی

شب و روزتون رویایی

درود خدا بر شما سلام

1) اگه یه فرد ایرانی و مسلمون توزمینه ی ازدواج شک کنه خب میشه براش از روزای خوب بعد از ازدواج گفت تا دید منفیش مثبت شه.البته تزریق مقداری شجاعت و اعتماد به نفس هم نیازه!2

) اگه طرف مسلمون نباشه (مثلا بودایی یا کشیش باشه) کار سخت می شه چون باید بصورت خیلی پایه ای رووش کار کرد.

« به مادر ترزا گفتن فردا راهپیمایی ضد جنگ داریم میای ؟ گفت نه ؟ گفتن چرا ؟ گفت اگه راهپیمایی برای صلح جهانی راه بندازین میام.»الان شده عین قضیه این آدمه. باید ازش پرسید اگه ازدواج نکنی پس می خوای چی کار کنی؟

بعد هم بشینین حسابی از مشکلات روحی-روانی-عاطفی-جسمی و ... مجرد بودن بگی.مثلا زندگی مجردی

رو براش توصیف کنین.اینکه از سر کار میای خونه کسی منتظرت نیست .

فردا پیر میشی تنها می مونی ، این دوستایی که میبینی میرن پیش خانوادشون. شب عید باید تنها باشی ...

خلاصه برای تمامی حالات باید رو ذهن شخص کار کنی .به ذهن من یه فرمول کلی تر نمی رسه.

همونطوری که توی پاسخ قبلیم گفتم ؛ من خانواده رو چون دوست دارم پس محبت و هزار چیز خوب دیگشو هم دوست دارم ولی این شخص که کلا با خانواده مخالفه

(شاید حتی جبهه گیری کرده) دیگه دلیلای منو قیول نداره و اونارو بیرون خانواده پیدا می کنه.

مثلا بهش میگم توی خانواده محبت هست میگه دوست منم محبت داره(منم بهش گفتم این 2تا محبت باهم فرق دارن ولی قبول نمی کنه)

اما اگه من یه چیزی بگم که فقط و فقط توی خانواده پیداشه ، اگه منطقی باشه حداقل این یه دلیل رو رد نمی کنه

و این برای شروع خیلی خوبه.

مقاوم و استوار باشید.

به نام او که آرام قلب من است

سلام

-----------------

دوستااااااااااااااان من نمیخوام برای یه غیر مسلمون توضیح بدم... من دارم میگم اینا سوالاتی هست که رایجه بین خیلی ها و من این چند وقته بهش برخوردم

خوب دیدم که از پایه شروع کنیم و اول بفهمیم اصلا خانواده چیه و چه فایده ای داره...گفتم به فرض که مسلمون نباشه...بعدشم از صبحت هام کاملا

مشخصه که نظرات من این نیست... اینها سوالهایی که من بهش برخودم...تصیم گرفتم اول نظرات دوستان رو نسبت به خانواده و چیستی ه خانواده بدونم.

به همین روشنی...

به به ...امیدوار میشویم...

خیلی عالی جواب میدن A_V_B_2066 گرامی، تشکر میکنم جناب.

به این نکته ها توجه کنید

اینکه از سر کار میای خونه کسی منتظرت نیست . 

فردا پیر میشی تنها می مونی ، این دوستایی که میبینی میرن پیش خانوادشون.

شب عید باید تنها باشی ...

 خیلی خوشم اومد...دلایل خوبی بود که من به شخصه خیلی خوشم اومد..

بعدش هم همه مطالبم کپی برداری نبود

goolha گلم...قصد جسارت نداشتم ...مطالبت فوق العاده بود...گفتم نظر خودت رو بگو ...اگه کسی تو دنیای واقعی این سوالات رو ازت بپرسه

که اینا رو نمیگی اینجوری... خودت حرف بزن... با کمک این مطالب...از این مطالب استفاده کن برای رسوندن منظورت...

منتظرم عزیزم

دلتون دریایی

شب و روزتون رویایی

با یاد خدا
اورکا اورکا... ارشمیدوسو که یادتونه از حموم اومد بیرون داد زد فهمیدم فهمیدم
منم فهمیدم .خب خانوم شرلی! بهتره شما به فکر اجرای برنامه های بعدی انجمن خانواده باشین . چون من مشکل شما  یا اون شخص مورد بحثمون و یا هر کس دیگه ای که با ازدواج مخالفه رو حل کردم.
یه جورایی اون فرمول کلی رو پیدا کردم.
به هیچکسی هم نمی گم (شوخی کردم.گفتن شوخی کردنو از خودت یاد گرفتم.چیز خیلی خوبیه) 
این شما و این... راه من
یه چنین شخصی فقط مشکلش با ازدواج کردن حل می شه (نخندین منظورم عاشق شدنه)
بیچاره تا حالا عاشق کسی نشده (یا خواستگار خوبی نداشته)که بفهمه عشق چیه!.
اگه عاشق کسی بشم هر کاری حاضرم براش بکنم.و هر کاری هم حاضرم انجام بدم تا اونو برا خودم نگه دارم ؛ حتی ازدواج.شایدم اولین کاری که به ذهنم برسه همین ازدواج باشه.
دیگه اینجاست که نمی تونم بگم برو باز فردا صبح بیا ببینمت.بلکه می گم حالا نمیشه یه دقیقه دیگه باشی؟(با التماسا !!!)

ای خدا. چقدر خوشحالم
محکم باشین.

نظر کردم گر از این غم بدر آیم روزی         تا در می کده شادان و غزل خوان بروم
(خدایا...)

به نام خدای مهربون

سلام

خب منم جواب خودمو میگم... نظرات دوستانم تا حدودی خوندم.. زیاد وقت ندارم... شرمنده اگه حرف تكراری میزنم

خب..

من میگم... حالا داره خوش میگذره بهم... میرم بیرون... میگم..میخندم... بدون مسئولیت... آخ كه چه كیفی میده!

مگه بیكارم... یه نفر دیگه رو بكشم تو زندگیمك ه دیگه نتونم برم بیرون... بگم .. بخندم... خوش باشم دیگه...

یه خورده كه فك میكنم! میگم! هوم! چقدر میخوام برم بیرون و خوش باشم! چقدر میخوام هر هفته برم كوه! چقدر میخوام برم پی خوش گذرونی با دوستام!

سالی یه بارم كه یكی از این دوستا كم میشه!

یا ازدواج.. یا كار... یا...

دارم یواش یواش پیر میشم... خودمم دیگه حس و حال رفتن و گشتن و ... ندارم...

دیگه نه آبجی دارم كه براش درد دل كنم... نه داداش كه هوامو داشته باشه...

هر كی رفته پی خونه زندگی خودش

مامان بابا هم كه حسابی پیر شدن!

دلم یه عالمه هوای آزاد میخواد كه حس كنم! منتها هر چی میرم كوه و دشت و دمن... نمیدونم چرا هیچی ازش حس نمیكنم

حالا دارم از صب تا شب فقط كار میكنم

عجب حساب پس انداز پُر ملاتی دارمااااااااا.... خیلی كارم درسته

اما خداییش! میخوام چی كار كنم این پولا رو... اصن من چرا دارم كار میكنم؟

اه... بسه دیگه...

هر چی بیشتر فكمیكنم بیشتر به پوچی میرسم!

نه آرامشی... نه حرفی.. نه خنده ای... نه محبتی...

چقد دلم برا محبت كردن تنگ شده...

یادش بخیر قدیما مامانم چقد نازمو میكشید

بابای عزیزمو بگو... همیشه هواموداشت...

اما حالا چی...

برید كنار افكار مزاحم زشت

من همین الان هم خوشبخت خوشبختم

از این هفته بازم میرم كوه...

من توووووووپ توپم... جوونمو شاداب

هه.. چقد به خودت امید الكی میدی آخه پییییییییییییییییر...

یادت رفته همین هفته دكتر قلبت بهت گفت نمیتونی فعالیت زیاد كنی... 

مثه كه یادت رفته

چه تاریكه همه جا...

چدقر تنها موندم... به قولی.. من مانده ام تنهای تنها! 

***

دیدین! اومدم حرف بزنم داستان شد! ههه...

اما در كل منظورم اینه... اوناییكه میخوان خوش باشن و... تا یه جایی این خوش بودن براشون اثر میزاره.. اگه واقعن ادم های هدفمندی باشن تو زندگیشون... یه جایی كم میارن... یه جایی به پوچی میرسن.. كه مثلن من چرا دارم این همه كار میكنم... كه چی بشه! خودم مگه چقد شكم دارم؟ خودم مگه چقد خرج دارم...

اگه آدم باشه! یه روزی یه جایی این حس رو میكنه كه نیاز داره دوست داشته بشه... نه از طرف یه دوست... از طرف كسی كه اونم نیاز دوست داشته شدن اونو برطرف كرده... از طرف كسی كه دوسش داره.... 

یه روزی حس میكنه كه میخواد تنها نباشه... صدای یه نفر دیگه همراه اون باشه

یه روزی حس میكنه كه ... من میتونم با همسرمم خوش باشم... من میتونم با اون برم كوه...

وااااااای كه چقدر بیشتر خوش میگذره آدم چن تایی بره گردش و تفریح...

یه روزی حس میكنه كه چق بامزس خندیدن یه بچه كه همه ی وجودش ساختهی دست تو و لطف بزرگ خداس...

یه روزی حس میكنه...

یه روزی درك میكنه...

یه روزی به این درك میرسه كه مسئولیت پذیر بودن یك هنره...

یه روزی به این درك میرسه كه  مسئولیت داشتن نه تنها دست و پاشو نبسته بلكه اونو به سمت موفقیت هدایت كرده

یه روزی میفهمه به جای اینكه به آرزوهای یه قلب و یه مغز برسه... به آرزوهای دو تا قلب و مغز رسیده...

میفهمه الآن دو برابر قبل خوشبخته...

هوم

همین دیگه

مواظب خودتون و دلای پاكتون باشید

یا علی 

با سلام خدمت دوستان 

دوستان جوابهای خوبی دادن من هم اضافه کنم که :

بعضی از چیزها فقط تو خانواده ممکنه اتفاق بیفته نوع حس به همسر و نوع محبت و عاطفه ای که بین همسران اتفاق می افته خیلی فرق می کنه با نوع دوستی ها وقتی خطبه عقد رو می خونن آدم احساس دیگه ای داره یک محبت عجیبی که خدا تو دل انسان می اندازه اما تو دوستی ادم بیشتر دوست رو هم برای خودش می خواد

دوستی می تونه خیلی پایدار نباشه چون قانون خاصی نداره شما اگه با دوستت مشکل پیدا کنی می تونی خیلی راحت رابطه تون رو قطع کنی اما با همسر اینطور نیست گاهی موارد باعث می شه شما تحمل کنی و تحمل کردن رو یاد بگیری یادبگیری که نباید زود قضاوت کرد نباید زود از کوره در رفت باید احترام کرد توی خانواده همین کشمکش های بین زن و شوهر که همه جا کم و بیش هست شخصیت انسان رو می سازه و شاید دلیل اینکه خیلی از کسانی که ازدواج نمی کنند یک نوع ناپختگی توی کاراشون هست همین باشه

محبت به فرزند از وقتی هنوز به دنیا نیومده تا وقتی بزرگ می شه و ادامه می ده چنان محبت شیرینیه که باید چشید پدرو مادر حتی از غذا خوردن فرزندشون لذت می برند از خنده هاش از درس خوندنش از موفقیتش حالا بگذریم از ثوابی که خدا بهشون می ده بخاطر تربیت فرزند .

البته دوستان حتما دقت دارن که این حرفها مال خانواده های نسبتا خوب و خوبه پس باید دقت فراوان روی انتخاب همسر داشت و معیار ها معلوم بشه اگر معیار دین و اخلاق باشه و مهم تجمل و پول نباشه می شه خانواده خوبی داشت و ازش لذتی برد که با مجردی قابل مقایسه نیست اما اگر اینطور نباشه و دقت نشه می تونه تجربه خیلی تلخی باشه  

سلام