رهآورد تقوی:
خطبه 130فراز 4 « وَ لَوْ أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ كَانَتَا عَلَى عَبْدٍ رَتْقاً ثُمَّ اتَّقَى اللَّهَ لَجَعَلَ لَهُ مِنْهُمَا مَخْرَجاً فَلَا یُؤْنِسَنَّكَ إِلَّا الْحَقُّ وَ لَا یُوحِشَنَّكَ إِلَّا الْبَاطِلُ فَلَوْ قَبِلْتَ دُنْیَاهُمْ لَأَحَبُّوكَ وَ لَوْ قَرَضْتَ مِنْهَا لَأَمَّنُوك»
اگر درهای آسمان و زمینها به روی بندهای بسته شده باشد و او تقوای الهی را پیشه كند، خداوند راهی از زمین و آسمان برای او خواهد گشود . ای ابوذر چیزی جز حق مایه آرامش تو نشود و چیزی غیر از باطل تو را به وحشت نیفكند . اگر تو دنیای آنها را پذیرفته بودی تو را دوست میداشتند و اگر سهمی از آن را به خود اختصاص میدادی به تو امان میدادند .
تقوی درمرحله اول پرهیز از مخالفت با خدای سبحان و انجام طاعت است و در مرحله بالاتر پرهیز از رؤیت و دیدن خود و حول وقوه خود است به عبارت دیگر اگر توفیق بر ترك معصیت را لطف حق نبینیم و به تلاشهای خود نسبت دهیم ، تقوای مراتب بالا را رعایت نكردهایم . چنانچه امام صادق (ع) میفرمایند لا حول ولاقوه یعنی هیچ حائل و مانعی برای معصیت نیست مگر اینكه خدای سبحان آن مانع را ایجاد میكند تا براحتی انسانها مرتكب گناه نشوند چنانچه قوهی بر طاعت و بندگی را هم خداوند عطا میكند .
حال امیرالمومنین (ع) میفرمایند كسی كه به این درجه متعالی برسد و تقوای الهی را رعایت كند ، از سختیها و مشكلات خارج شده و از آسمان بارش رحمت و از زمین خروج بركات را شاهد خواهد بود البته سوالی پیش میآید كه آیا تمام متقیان كه در راس آنان حضرات معصومین قرار دارند، دچار گرفتاری و ظلم ظالمان نشدند؟
شارحین نهج البلاغه میفرمایند: انسان تا در دنیاست دچار گرفتاری هست و مشكلات او به طور كامل حل نمیشود ولی اگر متقی باشد دید او عوض میشود و از مشكل به طرف تسلیم و صبر و توكل و شكر و رضا و مشاهده باطن مشكلات خارج میشود چنانچه حضرت اباعبدالله علیهالسلام در اوج مصیبت كربلا اللهم لك الحمد حمد الشاكرین را میخواند پس اولین رهآورد تقوی ، عدم توقف در مشكل و خروج وعبور از آن و رعایت مرز شریعت است كه این اوج كمال و ارتقا میباشد.
دومین رهآورد تقوا قرار گرفتن انسان در فضای وسیع و حركت از ضیق به سعه و خروج از تنگنای مشكلات به سوی فراخ بندگی است .
سومین رهآورد تقوا و عدم مخالفت با حق ، توفیقاتی همچون خروج از جهل به سوی علم و پیوست به سوی اولیای حق و قرار گرفتن در فضای معرفت و فضایل اخلاقی است .