بنام خدا
سلام
مبینم كه خیلیها تو این بحث شركت كردین و واقعاً در اطرافتون این مسئله رو به عنوان یه معضل دیدین.
در جواب جناب سعیدان باید بگم كه در سمت شما اقلام بزرگ مثل یخچال و فرش و سرویس خواب به عهده پسر هستش.
و اقلام كوچیكتر به عهده دختره. كه به نظرم مجموع این اقلام كوچیكتر قیمتش شاید از اون چیزایی كه پسر باید بخره بالاتر باشه
اما در جواب اكثر شما گفته شده این رسم رسومات با توافق طرفین قابل حله
اما به نظر میرسه این قابل حل بودن در خانواده های ایده آل ممكنه.
و در خانواده بیشترمون (خانواده های معمولی) این حل شدنی نیست.
مثلاً مامان دختر داره از زمان كودكی دخترش براش كم كم جهاز تهیه میكنه(خانواده های كم بضاعت). اونم به صورت قسطی و شاید در برخی مواقع بدون اطلاع شوهر(در مورد خانم های خونه دار).
بعد دختره به سن ازدواج میرسه، كه در این صورت یا واقعاً اون اجناس تهیه شده قدیمی شده، و یا دختر میگه اینا الان از مد افتاده. بیشتر مواقع هم مادر دختر با هم این نظر رو دارن.
از طرف دیگه قبول كنید كه وقتی خانواده پسر به خواستگاری یه دختر میرن، تو اكثر خانواده ها از خانواده دختر تقاضای جهیزیه خوب رو دارن.
نمیدونم الان اگه قیمت بگم بازم شاید مال چند سال پیش رو گفته باشم و از دنیا عقب باشم. ولی فكر میكنم بیشتر خانواده ها كمتر از 5 میلیون تومان جهیزیه رو قبول ندارن.
حتی میدونم یه مراسمی در طی مراسم عقد و ازدواج هست(الان اسمش یادم نمیاد) كه تو این مراسم مدعوین هم به بررسی جهاز دختر میپردازند. اگه جهاز خوبی بود، انگشت به دهان میشن و اگه جهاز خوبی نبود، یه جور دیگه پشت سر دختر بنده خدا و خونوادش حرف میزنن.
برخی از دوستان هم در جوابی كه دادن، مشخص شد وضع این رسومات در شهر اونها خیلی وخیم تره.
به نظرم حتی مقایسه جهاز دادن دختر با تهیه مسكن از طرف پسر هم اشتباه هستش.
چون اصلاً دختر همچین وظیفه ای هیچ وقت نداشته و نخواهد داشت.
در جایی كه یه پدر حاصل عمرش كه یه دختر هست رو میخواد به یه مرد دیگه بسپره، واقعاً كدوم منطق هست كه میگه اون مرد جدید زندگی دختر، باید طلبكار باشه؟
این پدر دختر هست كه باید همه حرفش طلب باشه و این پسر هست كه باید همه حرفش پذیرفتن باشه.
البته اگه بتونن با توافق خرج زندگی رو تقسیم كنن، خیلی خوبه.
اما نه اینكه این موضوع بشه یه عرف ناپسند و به خاطر همین، خیلی از ازدواجها صورت نگیره