تبیان، دستیار زندگی

هوالباقی...

هوالباقی...

سلام

سلام

بنام خدا

سلام

این سوال خیلی وقته ذهنمو مشغول كرده

واقعاً چرا دخترها باید جهیزیه بدن؟

مگه این پسر نیست كه در خواست میكنه و در مقابل دختر هم ناز میكنه؟

اما انگار دنیا بر عكسه و در عوض این خانواده پسر هستن كه ناز میكنن!!! و از جهیزیه ایراد میگیرن!!!

مهریه رو با جهیزیه مقایسه میكنن!!! ....

حالا با این تحمیل شدن جهیزیه به دختر، دیگه اون چطوری میتونه ناز كنه؟

تازه اگه هم كم  بذاره، نیش كنایه میشنوه از فامیل شوهرش!!!

با جاریهاش مقایسه میشه

از این چراها که تا دلت بخواد هست!!!

در ضمن چه زیاد بدن چه کم بدن این نیش و کنایه فک و فامیلای شوهره سر جاشه!!

همون کم ببریم بهتره...لااقل دلمون نسوزه اگه نیش زدند!!

با یاد خدا

دخترها جهیزیه بدهند یا پسر ها فرقی نمیکند و مهم اینه که امکان یه زندگی راحت برای زوج های جوان فراهم بشه حالا اگه آقا پسر بیچاره که قراره زیر بار مخارج مسکن بره جهیزیه هم تهیه کنه به نظر من دختر خانم خیلی خوش به حالش میشه و دنیا جای انقدر خوش به حال شدن نیست !!

به نام خدا

دوستان سلام

به نظر میاد قبلا در این زمینه یه چیزهایی گفتم حالا چه بحثی  بود و كجا نمی دونم.

اما اینو گفتم كه

خدارو شكر سمت ما از این خبرا نیست و هزینه های راه اندازی زندگی جدید برای زوجین بین دو طرف تقسیم می شه نه به پسر و خانواده ش ظلم می شه و نه به دختر و خانواده شون.

سلام

دخترا جهیزیه میدن، پسرا مهریه!!!
این به اون در...!

ببخشید جناب ممل خان من نمی خواستم در این بحث شرکت کنم اما ... مرد مهریه می دهد - که خدا می داند بدهد یا ندهد و اگر هم زن بخواهد بگیرد خیلی کار قبیحی انجام داده و مرد بلافاصله طلاقش می دهد!- البته دادن مهریه وظیفه ی مرد هست حکم شرعی و قانونی هست و منتی هم بر زن نیست مهریه یک هدیه است از جانب مرد برای ابراز ارادت و محبت و اینها نسبت به همسرش : دی اما اگه بخواهیم چیزی را در عوض جهیزیه قرار بدهیم این هست که مرد مسکن تهیه می کند و زن جهیزیه می اورد. البته اینها همه اش تلاشی هست برای تامین حداقل های زندگی تا یک زوج بتوانند زندگیشان را شروع کنند که متاسفانه در شهری مثل اصفهان به ابزاری برای فخرفروشی و عرض اندام تبدیل شده! هر روز هم به تکلفات ان اضافه می شود. ولی مقصر خود خانم ها و خانواده ها هستند. شاید عجیب باشد برای شما اما در اصفهان حتی تعداد موزه های محتوی ظروف کریستال و نقره و غیره و ذلک که یک دختر به خونه ی بخت! می برد از اهمیت خاصی برخوردار است! اما من همیشه به یاد یک سخن! از یکی از خانم های تهرانی می افتم. یک دوستی داریم می گفت یکی از اقوام ما چنان جهیزیه ای به دخترش داد که این عروس و داماد وقتی سر زندگیشان رفتند، حتی نیاز به یک قاشق چای خوری هم نداشتند! اما زندگی این زوج دوامی نیاورد، چرا که احتیاجی نداشتند که برای آن زندگی و تلاش و فعالیت کنند!

سلام

در پاسخ بخش اول سخنان خانم شقایق صحرایی؛ چیزی ندارم بگم جز این »»