تبیان، دستیار زندگی

سوسک و جلسه رسمی!

چندروز پیش در یک جلسه رسمی اتفاق جالبی افتاد که تا به امروز فرصت نشده بود تا در موردش چیزی بنویسم.

ماجرا از آنجایی شروع شد که در اواسط جلسه، از طرفی که خانم‌ها نشسته بودند، هیاهو و پچ‌پچ‌هایی به گوش می‌رسید و خانم‌ها در ردیفی که نشسته بودند یکی‌یکی به عقب می‌رفتند و بعد از چند لحظه دوباره جلو می‌آمدند و البته بعضی هم همان عقب می‌ماندند!!

موضوع جلسه به جاهای جدی و حساسی رسیده بود و مسئول جلسه با جدیت در حال ارائه نقطه نظرات خود بود که ناگهان یکی از خانم‌های مورد اشاره، میکروفنش را روشن کرد و در حالی که صدایش می‌لرزید گفت:

" آقای دکتر، یک سوسک روی میز خانم‌ها در حال حرکته و باعث ایجاد مشکل شده".

از قرار معلوم، یک سوسک بالدار بزرگ و سیاه! از ابتدای میز خانم‌ها شروع کرده به سان دیدن! و همین‌طور جلو آمده و باعث این مشکل شده بود.

البته فکر کنم منظور آن بنده خدا از مشکل، ترس و اضطراب و تشویش روحی!! بود.

به نظر شما، چرا اکثر ما آدم‌ها از موجوداتی کوچک و ضعیف می‌ترسیم و از آفریننده بزرگ و قادر و متعال آن موجودات کوچک و ضعیف نه؟

منبع

به نام او که آرام قلب من است...

سلام

دو موضع توجهم رو جلب کرد...1- صحبت جناب jafar

همونطور که امروز مجددا خدمتتون عرض کردم من اون صدای وول ووول خوردنشو شنیدم...

به جون خودم مطئنم...با همین گوشای خودم

مطمئن نبودم ولی یه موجودی بود...چطور پس بعدش صدا غیب شد؟؟؟هوم هوم هوم؟

هیچم توهم نبود...اون تو یه موجوده موزی نهفته بود....

و دومی صحبت های tear drop

دراپ جون منم از جوجه میترسم... از همه چی میترسم من البته...فقط از مورچه نمیترسم(البته از اون بزرگ ها که گاز میگیرن میترسم!)

منم همیشه همه اذیت میکنن...با سوسک مرده دنبالم میکنن...جوجه میندازن دنبالم... تازهههه ما یه مینا داشتیم همش دره قفسشو باز میکرد میومد بیرون

اون وقت بود که من غشششش... وحشی بود!! 

تازه یکی ازبزرگ ترین حسرت های زندگیم این بود که یه گنجیشکو ناز کنم...ولی میترسم ...

خب چی کار کنه آدم؟مگه دست خود آدمه؟ ترس ه دیگه...

بعدشم این موضوع اصلا خنده دار نیست...بعضی ها این ترس توشون از بچگی ریشه دوونده...مثلا من همیشه از تاب بازی میترسیدم وحشتناک میترسیدم...

از ارتفاع میترسیدم و هیچ وقت سرسره سوار نیمشدم...از مردی که کلاه سرش

بود میترسیدم!! آخرشم همین ترسم باعث شد تو 9 سالگیم از کوه پرت شم پایین....

البته پرت نشدم غل خوردم تا پایینش... و هنوز که هنوزه جزئیات ه پرت شدنم و غل خوردن بعدشو و اینارو یادمه...

دلتون دریایی

شب و روزتون رویایی

سلام

آنشرلی عزیزم!   خب مسلمه که هرکسی بالاخره از یه چیزی می ترسه! درجه ترسشم با بقیه متفاوته. من خودم بچه که بودم از صد متری سوسکم می ترسیدم رد بشم.   بعد که ازدواج کردم جلو خانواده شوهرم خجالت میکشیدم جیغ بکشم  و فرارکنم!  نتیجه اینکه مجبور بودم ادای آدمای شجاعو در بیارم.  ولی یه دفعه چشمتون روز بد نبینه! برق قطع بود و منم داشتم تو راهرو با دست روی زمین دنبال دمپایی میگشتم که پام کنم که ییهو یه دونه از این چندشا از نوع بالدارش از آستینم رفت بالا و تیردراپ اینجوری شد   بعدشم بیمارستان و باقی ماجرا!