نماز در سخنان معصومان علیهم السلام
1. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: اِنَّ عَمودَ الدّینِ الصّلاةُ و هی اوّلُ ما یُنْظَرُ فیه مِنْ عَمَلِ ابنِ آدَمَ فإن صَحَّتْ نُظِرَ فی عَمَلِه و اِنْ لَمْ تَصِحَّ لَمْ تُنْظَرْ فی بَقیَّةِ عَمَلِه.
همانا نماز، ستون دین و اولین کردار انسان است که در قیامت حساب رسی می شود. پس اگر پذیرفته شد، به بقیه اعمال نیز توجه می شود و اگر پذیرفته نشد، به سایر اعمال نگاه نمی شود.
اَوّلُ مایُحاسَبُ بِه یَوْمَ القِیامةِ الصلاةُ فَمَنْ أَجاب فَقَدْ سِهَلَ عَلَیه ما بعدَه و مَنْ لَم یَجِبْ فَقَد اشْتَدَّ ما بَعْدَه.
در روز رستاخیز، نخستین پرسشی که از انسان می شود، نماز است. اگر پاسخ دهد، بر او آسان می گیرند، ولی اگر پاسخی ندهد، بر او سخت خواهند گرفت.
صَلُّوا صلاتَکُم فی اوّلِ وَقْتِکُم فَاِنَّ اللّه َ عزّوجلّ یُضاعَفُ لَکم.
نماز را در اول وقت بخوانید تا خداوند پاداش شما را دو برابر کند.
مَن صَلّی رَکعتینِ وَ لم یُحَدِّثْ فیهما نَفسَه بِشَی ءٍ مِنْ اُمورِ الدُّنیا غَفَراللّه ُ ذُنُوبَه.
هر کس دو رکعت نماز به جا آورد و در اندیشه امور دنیایی نباشد، خداوند، گناهانش را می بخشد.
لایَنالُ شَفاعَتی مَنْ اِسْتَخَف ّ بصلاتِه ولایَرِدُ عَلیّ الْحَوْضَ لاواللّه ِ.
کسی که نمازش را کوچک بشمارد، به خدا سوگند، از شفاعت من برخوردار نمی شود و در حوض بر من وارد نمی گردد.
2. امام علی علیه السلام :
لیس عَمَلٌ أحَبُّ الی اللّه مِنَ الصلاة فَلایَشْغَلَنَّکُم عَنْ اَوقاتِها شَی ءٌ مِنْ أُمُورِ الدُّنْیا.
هیچ کرداری نزد خداوند، دوست داشتنی تر از نماز نیست. مبادا امور دنیایی، شما را از نماز اول وقت باز دارد.
لَو عَلِمَ الْمُصَلّی ما یَغشاهُ مِنْ جَلالِ اللّه ِ ما سَرّهُ أَن یَرْفَع رأسَه مِن سُجودِه.
اگر نمازگزار می فهمید که شوکت و شکوه خداوند چگونه او را در برگرفته است، هرگز دوست نمی داشت که سرش را از سجده بلند کند.
3. امام صادق علیه السلام :
علیک بالصلاةِ فَاِنَّ آخِرَما أَوصی به رسولُ اللّه و حَثَ علیه الصّلاةُ.
نماز را پاس بدار؛ زیرا آخرین سفارشی که پیامبر کرد و بدان ترغیب فرمود، نماز بود.
أَحبُّ الاَعمالِ اِلَی اللّه ِ عَزّوجلَّ الصلاةُ و هِی آخِرُ وصایَا الاَنبیاء.
نماز، دوست داشتنی ترین کارها نزد خداوند و آخرین سفارش پیامبران است.
صلاةُ رکعتینِ بتَدَبُّرٍ خَیرٌ مِن قِیام لَیلَةٍ و القلبُ ساهٍ.
دو رکعت نماز همراه با اندیشیدن و تأمل، بهتر از شب زنده داری با قلب غافل است.
